Assassin's Creed Wiki
Advertisement
Assassin's Creed Wiki

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej zwane Zjednoczonym Królestwem – suwerenne państwo europejskie, składające się z Wielkiej Brytanii, północnej części Irlandii oraz licznych, mniejszych obszarów.

Przed uformowaniem Zjednoczonego Królestwa istniało państwo składające się z połączonych w 1707 roku, Królestwa Anglii i Szkocji – Wielka Brytania. Później państwo to połączyło tereny z północną Irlandią i powstało Zjednoczone Królestwo. Londyn był stolicą Królestwa Anglii i państw pochodnych od najazdu Normanów w 1066.

Historia[]

Era wikingów[]

ACV England

Wikingowie nadpływający do brzegów wysp brytyjskich.

Nim na brytyjskich wyspach pojawiła się dominująca siła, jaką było królestwo Anglii, były one podzielone na wiele mniejszych anglosaskich państw, które przez stulecia walczyły między sobą o władzę nad tą ziemią. W roku 793 na wyspach po raz pierwszy wylądowali skandynawscy wikingowie. Jedną z nich była Eivor, która brała udział w najazdach i budowaniu norweskich osad na ziemiach angielskich w IX wieku.

Wikingowie przez następne trzy stulecia stały się siłą, z którą liczyć musiał się każdy z pomniejszych królów wysp. Najazdy wikingów stały się jednym z ważniejszych czynników (bardziej lub mniej pokojowego) zjednoczenia anglosaskich państewek i utworzenia królestwa Anglii.

Królestwo Anglii[]

Wyprawy krzyżowe[]

W średniowieczu Królestwo Anglii było pod władaniem króla Ryszarda I. Był on jedną z najpotężniejszych osób w całej Europie i jednym z największych władców średniowiecznej Anglii. Miał on we władaniu wszystkie tereny Królestwa i połowę Francji, gdzie się urodził. Jego dokonania i sukcesy w bitwach były jednymi z wielu powodów, dzięki którym uzyskał przydomek „Ryszard Lwie Serce”.

Acre-roofs-ingame

Widok na miasto Akka

Podczas jego władania, Anglia prowadziła wyprawy krzyżowe i szybko zajęła Akkę, w roku 1191. Później, Ryszard opuścił miasto, by poprowadzić swoje armie na południe, pozostawiając Wilhelma z Montferratu jako regenta Akki. Spiskował z templarskimi rycerzami przeciwko Ryszardowi, ale został powstrzymany i zabity przez asasyna Altaïra Ibn-La'Ahada.

Kiedy siły angielskie dotarły do Arsufu, Altaïr został oskarżony o zabójstwo szpitalnika, Garniera de Naplouse'a oraz przywódcę Krzyżaków, Sibranda. Asasyn wyjaśnił Ryszardowi, że ci ludzie, wraz z Robertem de Sable mieli zamiar zabić angielskiego władcę. Robert nie zgodził się z oskarżeniami Altaïra.

AC1 Altair Richard

Rozmowa Ryszarda i Altaïra w Arsuf

Ryszard nie był pewien, komu może uwierzyć i zostawił werdykt w rękach Boga. Konflikt miała rozstrzygnąć walka między Altaïrem, a Robertem de Sable, któremu pomagali templariusze. Pojedynek wygrał asasyn i Ryszard uwierzył w jego wersję zdarzeń. Przedyskutowali oni później swoje wyznania i filozofie. Ruszard wyjaśnił, że na pierwszym miejscu stawia pokój, ale może go osiągnąć tylko poprzez zniszczenie swoich przeciwników.

Pierwsza wojna baronów[]

Następcą Ryszarda był jego brat, Jan, jednak jego rządy doprowadziły do powstania dokumentu Magna Charta Libertatum. Traktat miał ograniczyć władzę monarchy, szczególnie w dziedzinie skarbowej i sądowej. Jan odmówił podpisania dokumentu, co z kolei doprowadziło do pierwszej wojny baronów. Tych poprowadził asasyn, Robert Fitzwalter, który miał zamiar pozbyć się ówczesnego władcy i zastąpić go Ludwikiem VIII, ale został zatrzymany przez innego asasyna, Williama z Cassingham, który gardził Francją, widząc potrzeby baronów jako bezsensowne. Wojna zakończyła się wygnaniem Ludwika z Królestwa Anglii i osadzeniem syna Jana, Henryka III na angielskim tronie.

Renesans[]

Podczas renesansu, Londyn znalazł się pod władaniem Henryka VII oraz templariuszy, Lamberta Simnela i Perkina Warbecka, którzy zamierzali przejąć tron Anglii dla swojego zakonu. Ich plany nie powiodły się, kiedy król Henryk uwięził Lamberta i powiesił Perkina.

W roku 1503, Ezio Auditore da Firenze, mentor asasynów we Włoszech, wysłał grupę nowicjuszy do Londynu, by wspomóc króla i wyeliminować tamtejszych templariuszy. Przekonawszy go, że mają podobne cele, asasyni zostali wysłani w poszukiwaniu Margaret z Yorku, która spiskowała wraz z Lambertem i Perkinem. W listopadzie tego samego roku sprawili oni, że umarła „śmiercią naturalną”, podając jej trucyznę.

PL Pretenders

Izba Gwiaździsta króla Henryka

Wkrótce inni spiskowcy wyruszyli do małych wiosek i zaczęli podżegać tamtejszą ludność do powstania przeciwko królowi. Asasyni wkrótce wyeliminowali wszystkich pozostałych templariuszy, poza jednym, który w zamian za swoje życie powiedział asasynom, że zakon dostał się do Izby Gwiaździstej króla.

Rekruci szybko rozpoczęli poszukiwania agentów templariuszy i udało im się odnaleźć grupę Anglików, podpisujących dokumenty dla rodziny Borgiów. W nagrodę, król Henryk zaoferował asasynom miejsce w jego Izbie Gwiaździstej.

Era Elżbietańska[]

Glyph 2 1

Królowa Elżbieta I i Rajskie Jabłko

19 lipca 1553 roku, Maria I objęła panowanie nad Anglią i Irlandią po śmierci Henryka VII. Chciała ona przywrócić królestwu wiarę rzymskokatolicką. W procesie tym spaliła niemalże trzystu heretyków. Asasyni obserwowali ją i jej działania, kiedy 17 listopada 1558 zabili ją na korzyść jej protestanckiej przyrodniej siostry, Elżbiety.

Po śmierci Marii, Elżbieta I stała się jednym z najbardziej wpływowych monarchów w dziejach Anglii. Panowała od roku 1558, aż do jej śmierci w 1603 roku. Przywróciła ona zmiany wprowadzone przez Marię i weszła w posiadanie Rajskiego Jabłka, które trzymała w sekrecie wewnątrz swojego królewskiego jabłka. Matematyk Elżbiety, John Dee wiedział o tajemnicy królowej oraz o wielkiej mocy tego artefaktu.

PL-THREE GODDESSES

Królowa Elżbieta I z Rajskim Jabłkiem podczas Sądu Paryskiego

Po śmierci Elżbiety, John Dee wysłał malowidło przedstawiające królową trzymającą artefakt podczas Sądu Paryskiego do pasierbicy swojego przyjaciela, Edwarda Kelley'a i poetki – Elżbiety Jane Weston. Przedstawiała ona Królową Elżbietę trzymającą Rajskie Jabłko wraz z trzema boginiami, którymi według poetki były Hera, Atena oraz Afrodyta.

Po zauważeniu artefaktu, Elżbieta spostrzegła, że jest on podobny do złotej kuli, którą John Dee trzymał w swojej zbrojowni. Po przeczytaniu listu dołączonego do obrazu potwierdziły się jej przypuszczenia – Dee wszedł w posiadanie artefaktu identycznego do kuli Królowej Elżbiety oraz, że boginie były prawdziwe.

Era odbudowy[]

King's Return

Koronacja Karola II

W roku 1642, rozpoczęła się Angielska wojna domowa, między królem Karolem I, a siłami angielskiego parlamentu, dowodzonymi przez Olivera Cromwella. Karol przegrał tę wojnę i został ścięty 30 stycznia 1649 roku. Jego syn i przyszły król Karol II, odzyskał władzę, ale przegrał bitwę pod Worcester i uciekł do Francji.

Podczas pobytu Karola w Republice Holenderskiej, Cromwell stał się Lordem protektorem i władał krajem, aż do ponownej koronacji Karola II 29 maja 1660 roku. Podczas tego wydarzenia, Karol dostrzegł nieznanego mężczyznę, posiadającego kulę owiniętą w cienki skrawek materiału, rozmawiającego z jego generałem, Georgiem Monckiem.

Wielka Brytania[]

Imperium Brytyjskie[]

AC4 Kingston

Widok na Kingston

Imperium Brytyjskie zostało wykorzystane przez zakon templariuszy jako krok w kierunku przejęcia kontroli nad Nowym Światem. Państwo kontrolowało tereny Karaibów, Jamajki, Bahamów, Barbados oraz Kajman. W trakcie XVII i XVIII wieku na obszarze tym wzrosła aktywność działań pirackich. Była ona tak wysoka, że trzy ważne okresy tamtego czasu nazwano Złotą erą piractwa.

Przez dużą ilość konfliktów, takich jak podpisanie deklaracji pirackiej republiki w Nassau, wywiązała się krwawa wojna oraz odzyskanie kontroli w Bahamach przez Imperium Brytyjskie. W tym okresie, Europa była nękana przez wojnę o sukcesję hiszpańską. Wielu mężczyzn zostało zaciągniętych jako korsarzy do marynarki królewskiej. Niektórzy z nich, jak na przykład Edward Kenway odeszło z marynarki i rozpoczęło piracką działalność.

Liverpool na północy Anglii stał się wielkim przemysłowym miastem w trakcie XVIII wieku. W 1744 roku Haytham Kenway przybył do miasta, by wspomóc tamtejszych templariuszy. Zrobił to, zabijając swój pierwszy cel, jakim był zrzędliwy kupiec. Do lat 60. XVIII wieku, biznes de Grandpré rozpoczął eksportowanie i importowanie dóbr do i z miasta. Liverpool był jedynym miastem w Wielkiej Brytanii, w którym de Grandpré wykonywał takie działania handlowe.

W tym czasie, Brytania kontrolowania Trzynaście Kolonii Północnej Ameryki. Po kosztownej wojnie o kolonie, wielu mieszkańców Ameryki nie zgadzało się z rosnącymi podatkami i niską ilością przedstawicieli w parlamencie. Kolejne wydarzenia, takie jak masakra oraz herbatka bostońska, były przyczynami wybuchu rewolucji amerykańskiej, a kolonie ogłosiły swoją niezależność. Do 1783 roku armia brytyjska przegrała wojnę i podpisała traktat pokojowy, który oficjalnie nadał niepodległość Stanom Zjednoczonym Ameryki i zakończył erę Pierwszego Imperium Brytyjskiego.

Era Wiktoriańska[]

ACS London Streets - Concept Art

Londyn w trakcie Ery Wiktoriańskiej

Okres Wiktoriański - wyznaczany przez lata panowania Królowej Wiktori jako monarchy Wielkiej Brytanii - był czasem wielu znacznych wynalazków i odkryć we wszystkich zakątkach imperium, dzięki czemu Brytania w krótkim czasie mocno rozwinęła się i została największym imperium w historii. Najważniejsze odkrycia to, między innymi, rozbudowanie sieci kolejowej, powstanie nowych metod komunikacji (takich jak telefon), elektryczność, reformacja higieny i zasad bezpieczeństwa w większych miastach czy rozwój medycyny, co doprowadziło do drastycznego zmniejszenia śmiertelności w całym Brytyjskim Imperium.

W czasie wczesnej Ery Wiktoriańskiej zakon templariuszy pozostawał siłą dominującą na wszystkich terenach Brytyjskiego Imperium, sam Londyn wykorzystywany był jako siedziba organizacji. Pod przywództwem Crawforda Starricka, templariusze siali zamęt, a ich spiski były głównymi czynnikami nierówności i biedoty w mieście. Pozwalało to członkom zakonu kontrolować obywateli i zachować porządek brytyjskiego społeczeństwa. W momencie szczytu swojej potęgi templariusze zwarli większość londyńskich organizacji biurokratycznych i zarządzali większością aspektów życia na obszarze miasta.

W tym samym okresie asasyni w Londynie nie byli zorganizowani, pomału zostali wybici przez templariuszy i ostało się tylko kilku z nich. Nowe nadzieje obudziło przybycie rodzeństwa, Jacoba i Evie Frye'ów. Z pomocą Henry'ego Greena, przeciwników władzy templarskiej i pozostałych przyjaciół zakonu zabójców powoli odbijali kolejne dzielnice Londynu. W trakcie założyli też własny gang, Skokierów, zdobyli poparcie arystokratów a nawet samej królowej Brytanii. Z czasem udało im się wyeliminować coraz ważniejszych członków zakonu templariuszy, wraz z ich liderem, Crawfordem Starrickiem, całkowicie uwalniając Londyn spod templarskiej władzy.

Czasy współczesne[]

PL-Ut Prosim

Londyn pod koniec XIX wieku

Pod koniec dziewiętnastego wieku został założony Hermetyczny Zakon Złotego Brzasku, prowadzony przez Williama Roberta Woodmana, Williama Wynna Westcotta oraz Samuela Liddella Mathersa. Organizacja była powiązana z okultyzmem, który nie był mile widziany w społeczeństwie, więc musieli oni działać w tajemnicy. Jednakże z powodu napięcia i borykania się z władzą, zakon wkrótce upadł.

W trakcie I wojny światowej asasyni działali w Londynie przeciwko templariuszon, którzy poczynaniami Niemców. Jednym z nich była wnuczka działającego dawniej w Londynie Jacoba Frye'a, Lydia. Współpracowała ona z Winstonem Churchillem, pozbywając się niemieckich szpiegów z miasta.

Jeden wiek później, Zjednoczone Królestwo zostało wciągnięte w II wojnę światową, która była przykrywką templariuszy dla wprowadzenia nowego porządku świata. Ówczesny premier, Winston Churchill był sekretną marionetką templariuszy i współpracował z mężczyzną, który miał być jego największym przeciwnikiem, Adolfem Hitlerem, w celu przemytu Fragmentów Edenu.

W latach 1979-1990 Margaret Thatcher została premierem Zjednoczonego Królestwa. Ona również była kierowana przez templariuszy, którzy działali pod przykrywką jako Abstergo Industries. Podczas jej rządów udało jej się pomóc innej marionetce, Borysowi Jelcynowi, w otrzymaniu tytułu prezydenta Rosji.

W 2015 roku Shaun Hastings i Rebecca Crane, asasyni działający pod przykrywką użyli informacji zdobytych przez Bishop od Nowicjusza, by zdobyć Fragmenty Edenu, którym był Całun Edenu. W trakcie poszukiwań byli śledzeni przez templariuszy Juhani Otso Berga i Violet da Costa. Wkrótce, z pomocą Galiny Voroniny odnaleźli kryptę, w której znajdował się całun. Byli też tam Otso Berg, da Costa oraz Isabelle Ardant. Po krótkiej konfrontacji asasyni weszli w posiadanie całunu, jednakże pojawiły się tam gęste obłoki dymu, które utrudniły im walkę i wkrótce templariusze uciekli z całunem.

Advertisement