Assassin's Creed Wiki
Advertisement
Assassin's Creed Wiki

Zabójstwo – wirtualna prezentacja wspomnień genetycznych Altaïra Ibn-La'Ahada z 1191 roku, odtworzona przez jego potomka – Desmonda Milesa w 2012 roku przy pomocy Animusa 1.28.

Opis[]

Po uzyskaniu pozwolenia na uderzenie od rafiqa, Altaïr idzie do magazynu w bogatej dzielnicy Jerozolimy, by zabić Talala.

Przebieg[]

Altaïr wchodzi do magazynu. Drzwi za nim się zamykają.

  • Altaïr: Co teraz, handlarzu niewolników?
  • Talal: Nie nazywaj mnie tak! Chcę im tylko pomóc. Tak samo, jak kiedyś ktoś pomógł mnie.
  • Altaïr: Trzymanie ich w okowach to żadna pomoc.
  • Talal: W okowach? Tu są bezpieczni. Przygotowuję ich do nadchodzącej podróży.
  • Altaïr: Jakiej podróży? Do życia w niewoli?
  • Talal: Nic nie wiesz. Byłem głupi, że cię tu sprowadziłem. Myślałem, że ujrzysz i zrozumiesz.
  • Altaïr: Rozumiem doskonale. Pokaż się!

Otworzyły się drzwi przed Altaïrem. Asasyn przekroczył je.

  • Talal: Aaa, czyli chcesz zobaczyć tego, kto cię tu wezwał!
  • Altaïr: Nie ty mnie tu wezwałeś. Przyszedłem sam.
  • Talal: Doprawdy? A kto zdjął rygle z drzwi? Oczyścił dla ciebie ścieżkę? Czy choć raz musiałeś wznieść ostrze przeciwko jednemu z moich ludzi, hę? Nie. Wszystko to zrobiłem dla ciebie. Więc stań w świetle, a zrobię ci ostatnią przysługę.

Altaïr staje w oświetlonym kawałku podłogi. Zewsząd pojawili się strażnicy Talala, a sam templariusz pokazał się asasynowi.

  • Talal: Teraz stoję przed tobą. Czego pragniesz?
  • Altaïr: Zejdź do mnie! Załatwmy to honorowo!
  • Talal: Dlatego to się zawsze musi kończyć przemocą? Nie mogę ci pomóc... bo tego nie chcesz. A ja nie pozwolę zniszczyć mojego dzieła. Nie pozostawiasz mi wyboru. Zginiesz.
AC-altair-w-walce-ze-strażnikami

Walka ze strażą Talala

AC1 Talal memory corridor

Ostatnie słowa Talala

Talal wspiął się na dach magazynu, a Altaïr pokonał jego ludzi. Następnie ścigał go przez Jerozolimę, aż w końcu dogonił i zabił.

  • Altaïr: Nie masz już dokąd uciekać. Zdradź mi swoje sekrety.
  • Talal: Moja rola się skończyła. Bractwo nie jest na tyle słabe, by moja śmierć mogła je powstrzymać.
  • Altaïr: Jakie bractwo?
  • Talal: Nie tylko Al Mualim ma plany co do Ziemi Świętej. Nic więcej ci nie powiem.
  • Altaïr: Skończyliśmy więc. Błagaj swojego boga o wybaczenie.
  • Talal: Dawno nas opuścił. Opuścił mężczyzn i kobiety, których przyjąłem pod swój dach.
  • Altaïr: Co masz na myśli?
  • Talal: Żebracy, dziwki, ćpuni, trędowaci: wydaje ci się, że to materiał na niewolników? Nie nadają się nawet do najpospolitszych zajęć. Nie, brałem ich do siebie nie po to, by ich sprzedać, ale aby ich uratować, a ty i tak zabiłbyś nas wszystkich…
  • Altaïr: Nie! Czerpiesz zyski z wojny, ze zniszczonego życia.
  • Talal: Tak, oczywiście, że tak myślisz w swojej ignorancji. Odgradzasz swój umysł? Tacy jak ty robią to najlepiej. Nie widzisz w tym ironii? Nie, zdaje się, że jeszcze nie, ale zobaczysz…

Po zabójstwie Altaïr ucieka do biura asasynów.

  • Malik: Altaïrze! Jak to wspaniale cię znów widzieć! Jak poszła misja?
  • Altaïr: Skończona. Talal nie żyje.
  • Malik: Ach, wiem, wiem... całe miasto o tym wie! Zapomniałeś już, co to jest finezja?
  • Altaïr: Wprawny zabójca upewnia się, że ludzie zauważą jego pracę.
  • Malik: Nie! Wprawny zabójca panuje nad swoim otoczeniem.
  • Altaïr: Możemy się spierać o szczegóły, Maliku, ale fakt pozostaje faktem: wykonałem zadanie, które zlecił mi Al Mualim.
  • Malik: A więc idź! Wracaj do starca! Zobaczymy, czyją weźmie stronę.
  • Altaïr: Obaj jesteśmy po tej samej stronie, Maliku.

Konkluzja[]

Altaïr zabił kolejny cel – Talala. Potem wrócił do Masjafu z wieścią o owym fakcie do Al Mualima.

Advertisement