Zabójstwo (Al Mualim)

Zabójstwo
Blok pamięci #7Wspomnienie 1
Grafika otwierająca wspomnienie
Informacje techniczne
Opis:	Mój mistrz nie żyje – z nim pozostali, przyjaciele i wrogowie. Robert i Al Mualim nie żyją, armie Saracenów i krzyżowców składają broń i wycofują się z tej bezsensownej wojny. Wolni od manipulacji złych ludzi, Saladyn i Ryszard znajdują w sobie więcej wspólnego niż im się wcześniej wydawało. Pokój wrócił na tę ziemię. A jeśli jeszcze raz ktoś zboczy z tej ścieżki? Wtedy moi bracia i ja zrobimy wszystko, co należy zrobić, aby wszystko zostało naprawione. Masjaf jest teraz cicho pieszczony przez wiatr. Co to jest ta rzecz, która może zginać wszystkie umysły? Nie jest większa niż Jabłko – jej moc jest silniejsza, niż jakakolwiek broń. Widziałem jakie zło przynosi jej smak. Powinienem ją zniszczyć. Mimo to potrzymam ją trochę dłużej i zobaczę, czego może mnie nauczyć. Być może będzie można użyć ją do dobrych celów. Czy jest to możliwe? Czy można zmienić dobro w zło? Nie wiem, co przyniesie przyszłość dla każdego z nas, ale wiem, że asasyni, będą potrzebowali wskazówek. Muszę się nimi zająć. Pomóc wyleczyć rany. Będziemy razem maszerować w przyszłość i próbowali sprawić, byśmy byli silniejsi niż przedtem. Jeśli chcemy odnieść sukces, jeśli chcemy wszystko odbudować, to musimy uważać, by nie powtórzyć błędów Tych, Którzy Byli Przed Nami. Musimy być czujni i zawsze pamiętać o przeszłości.
Poprzednie:	Zabójstwo
Pojawia się w:	Assassin's Creed
Typ:	Główne
Informacje historyczne
Wykonujący:	Altaïr Ibn-La'Ahad
Miejsce:	Masjaf
Data:	1191 rok

Zabójstwo – wirtualna prezentacja genetycznych wspomnień Altaïra Ibn-La'Ahada z 1191 roku, odtworzona przez jego potomka – Desmonda Milesa w 2012 roku przy pomocy Animusa 1.28.

Opis

Po zabójstwie Roberta de Sable, Altaïr wraca do Masjafu, by zabić swojego mentora i zdrajcę Al Mualima.

Przebieg

• Altaïr: Co się stało? Gdzie są wszyscy?
• Mężczyzna: Poszli do mistrza.
• Altaïr: Czy to templariusze? Znowu zaatakowali?
• Mężczyzna: Kroczą ścieżką.
• Altaïr: Jaką ścieżką? O czym ty mówisz?
• Mężczyzna: Ku światłu.
• Altaïr: Mów do rzeczy.
• Mężczyzna: Istnieje tylko to, co mówi mistrz, to jest prawdą.
• Altaïr: Oszalałeś.
• Mężczyzna: Ty też będziesz kroczyć ścieżką, inaczej zginiesz. Tak rozkazał mistrz.
• Altaïr: To Al Mualim, prawda? Co on wam zrobił?
• Mężczyzna: Chwała mistrzowi, który prowadzi nas ku światłu!

Altaïr idzie dalej, omijając przy tym opanowanych przez Sinana ludzi. W końcu dochodzi do grupy asasynów, która go atakuje. Altaïr pokonuje ją, ale zaraz potem przybywa nowa, a na dodatek o wiele liczniejsza. Nagle zostaje ona zaatakowana przez oddział asasynów, dowodzony przez Malika.

• Malik: Altaïrze! Tutaj!

Altaïr biegnie w kierunku Malika i jego oddziału.

• Altaïr: Wybrałeś dobry moment.
• Malik: Najwyraźniej.
• Altaïr: Uważaj, przyjacielu. Al Mualim nas zdradził.
• Malik: Tak. Zdradził też swoich sojuszników templariuszy.
• Altaïr: Skąd to wiesz?
• Malik: Po naszej rozmowie wróciłem do ruin pod świątynią Salomona. Robert prowadził dziennik. Wypełniał jego strony objawieniami. To, co tam przeczytałem złamało mi serce, ale otworzyło mi oczy! Miałeś rację, Altaïrze. Nasz mistrz cały czas nas wykorzystywał! Nie mieliśmy chronić Ziemi Świętej, tylko przekazać mu wprost w jego ręce! Trzeba go powstrzymać!
• Altaïr: Uważaj, przyjacielu. Zrobi nam to samo co zrobił innym, jeśli nie będziemy postępować ostrożnie.
• Malik: Co zatem proponujesz? Ręka, w której trzymam ostrze wciąż jest silna, a moi ludzie lojalni. Błędem byłoby nie skorzystać z naszej pomocy.
• Altaïr: Odciągnij uwagę niewolników. Jeśli to zrobisz to może uda mi się dostać do... do Al Mualima.
• Malik: Zrobię, jak każesz, Da'i.
• Altaïr: Ludzie, z którymi walczymy, stracili panowanie nad umysłem. Jeśli mógłbyś nie przelewać krwi...
• Malik: Tak. Al Mualim zdradził kodeks, ale to nie znaczy, że my też musimy.
• Altaïr: Tylko o to proszę. Bezpieczeństwo i pokój, przyjacielu.
• Malik: Twoja obecność tutaj da nam jedno i drugie.

Asasyni rozchodzą się. Następnie Altaïr wchodzi do twierdzy. Tam zastaje dosyć duży tłum ludzi.

• Altaïr: Tyle tu niewinnych. Muszę uważać, by nikogo nie zranić.

Asasyn wchodzi do raju. Tam zostaje unieruchomiony przez Rajskie Jabłko, trzymane przez Al Mualima.

• Altaïr: Ach! Co się dzieje?!
• Al Mualim: A więc uczeń powraca!
• Altaïr: Nigdy nie lubiłem uciekać!
• Al Mualim: Ani też słuchać!
• Altaïr: Dzięki temu nadal żyję.
• Al Mualim: Co ja mam z tobą zrobić?
• Altaïr: Wypuść mnie.
• Al Mualim: O, Altaïrze. Słyszę w twoim głosie nienawiść. Czuję jej żar. Wypuścić cię. Byłoby to nierozsądne.
• Altaïr: Czemu to robisz?
• Al Mualim: Znalazłem dowód.
• Altaïr: Dowód czego?
• Al Mualim: Że nic nie jest prawdziwe i wszystko jest dozwolone! Chodźcie. Zabijcie zdrajcę! Zabierzcie go z tego świata.

Al Mualim ożywia wszystkich dziewięciu templariuszy, zabitych wcześniej przez Altaïra. Asasyn pokonuje ich. Następnie Al Mualim po raz kolejny unieruchamia go za pomocą Rajskiego Jabłka.

Al Mualim ożywia templariuszy

• Altaïr: Spójrz na mnie! Boisz się?!
• Al Mualim: Stawiłem czoła wielu przeciwnikom! Każdy z nich był groźniejszy od ciebie i wszyscy zginęli z mojej ręki! Nie boję się.
• Altaïr: Udowodnij.
• Al Mualim: Czego miałbym się bać? Patrz, jaką mocą władam!

Al Mualim tworzy swoje sobowtóry. Altaïr pokonuje je, po czym po raz trzeci zostaje unieruchomiony przez Sinana.

Al Mualim i jego sobowtóry

• Al Mualim: Masz jakieś ostatnie słowo?
• Altaïr: Okłamałeś mnie. Mówiłeś, że Robert ma niecne plany, ale dążyłeś do tego samego.
• Al Mualim: Nigdy nie umiałem się dzielić.
• Altaïr: Nie uda ci się. Inni znajdą w sobie siłę, żeby ci się sprzeciwić.
• Al Mualim: Tak – i właśnie dlatego póki ludzie mają wolną wolę, nigdy nie nastanie pokój.
• Altaïr: Zabiłem ostatniego, który tak mówił.
• Al Mualim: Odważne słowa, chłopcze, ale tylko słowa.
• Altaïr: Więc mnie wypuść. Wprowadzę słowa w czyn.

Al Mualim zaczął się głośno śmiać.

Al Mualim z Rajskim Jabłkiem

• Altaïr: Mistrzu, dlaczego nie zrobiłeś ze mną tego co z innymi asasynami, tylko pozwoliłeś mi zachować własny umysł.
• Al Mualim: To, kim jesteś i to, co robisz, są ze sobą zbyt blisko powiązane. Gdybym pozbawił cię jednego, straciłbym i drugie, a ci templariusze musieli zginąć. Chociaż, prawdę mówiąc, próbowałem. Wtedy w moim gabinecie, kiedy pokazywałem ci Skarb, ale nie jesteś taki jak inni. Przejrzałeś iluzję.
• Altaïr: Oszustwo.
• Al Mualim: Tylko to potrafi tworzyć. Ten skarb templariuszy, ten Fragment Edenu. To Słowo Boże. Teraz rozumiesz? Morze Czerwone nigdy się nie rozstąpiło, woda nie zamieniła się w wino. To nie machinacje Eris doprowadziły do wojny trojańskiej, tylko to! Iluzja!
• Altaïr: To, co planujesz, jest zwykłą ułudą. Chcesz zmusić ludzi aby poszli za tobą wbrew ich woli.
• Al Mualim: Czy to mniej rzeczywiste od zjaw, którym cześć oddają teraz Saraceni i krzyżowcy? Tym tchórzliwym bogom, którzy uciekają z tego świata, by ludzie mogli mordować w ich imię!? Oni wszyscy żyją w kłamstwie. Ja jedynie oferuję im inne, takie, które nie wymaga tyle rozlanej krwi.
• Altaïr: Oni przynajmniej sami wybierają swoje zjawy.
• Al Mualim: Czyżby? Nie licząc garstki heretyków i neofitów?
• Altaïr: To nie w porządku.
• Al Mualim: Ach. Teraz twoja logika cię zawiodła. Zamiast niej, poddajesz się emocjom. Rozczarowałeś mnie.
• Altaïr: Więc co teraz?
• Al Mualim: Nie pójdziesz za mną, a ja nie mogę cię zmusić.
• Altaïr: Na dodatek odmawiasz porzucenia tej diabelskiej intrygi!
• Al Mualim: Dotarliśmy więc chyba do martwego punktu.
• Altaïr: Nie. Dotarliśmy do końca.
• Al Mualim: Będzie mi ciebie brakować, Altaïrze. Byłeś moim najlepszym uczniem.

Altaïr i Al Mualim zaczęli ze sobą walczyć. Za każdym razem, gdy ten pierwszy ranił tego drugiego, ten znikał i pojawiał się w innym miejscu.

• Al Mualim: Jesteś ślepy, Altaïrze. Jesteś ślepy i to się nigdy nie zmieni.
• Altaïr: Moje ostrze jest moimi oczami, Al Mualimie. Tnie ciemność.

Po dosyć długiej walce, Sinan stracił swoje panowanie nad Jabłkiem, w wyniku czego Altaïr go zabił.

Śmierć Al Mualima

• Al Mualim: Niemożliwe. Uczeń nie może pokonać mistrza!
• Altaïr: Nic nie jest prawdziwe, wszystko jest dozwolone.
• Al Mualim: Na to wygląda. Wygrałeś więc. Idź i odbierz swoją nagrodę.
• Altaïr: Trzymałeś w dłoni ogień, starcze. Trzeba go było zniszczyć!
• Al Mualim: Zniszczyć jedyną rzecz zdolną zakończyć krucjaty i zaprowadzić trwały pokój? Nigdy!
• Altaïr: Więc ja to zrobię.
• Al Mualim: Przekonamy się.

Al Mualim umiera, a Altaïr, który nadal słyszy w myślach głos swojego byłego mistrza, podchodzi do Jabłka.

• Al Mualim: I postanowiłem tedy poznać mądrość i wiedzę, szaleństwo i głupotę. Poznałem, że również i to jest pogonią za wiatrem. Bo wielka mądrość przynosi utrapienie. A kto przysparza wiedzy, przysparza i cierpień.

Jabłko zaczęło wyświetlać położenie pozostałych Fragmentów Edenu.

• Al Mualim: Zniszcz to, zniszcz to jak obiecałeś!
• Altaïr: Ja... nie mogę.
• Al Mualim: Tak, możesz, Altaïrze, ale tego nie zrobisz.

Do Altaïra podbiega Malik i pozostali rafiqowie.

• Malik: Mamy to!

Konkluzja

Altaïr zabił Al Mualima oraz posiadł Rajskie Jabłko. Artefakt wyświetlił mu także położenie pozostałych Fragmentów Edenu.