Wszystko ma swój koniec – wirtualna prezentacja wspomnień genetycznych Ezia Auditore da Firenze, których wydarzenia odbywają się w 11 września 1485 roku, odtworzona przez jego potomka – Desmonda Milesa w 2012 roku przy pomocy Animusa 2.0.
Opis
Czekając na odpowiedni moment, Antonio de Magianis ostatecznie zlecił Ezio zlikwidowanie Emilio Barbarigo. Na nieszczęście, łucznicy chroniący Palazzo della Seta zmniejszali jego szanse na powodzenie. W związku z tym, lider weneckiej gildii opracował plan pozbycia się niepożądanych elementów, za których następnie przebiorą się złodzieje Antonia.
Przebieg
Ezio przybywa do gildii złodziei, gdzie napotyka Antonia, Rosę i Ugo.
- Antonio: Wejdź, proszę! Dzięki twoim działaniom wróciliśmy do dawnej siły, Ezio. Jesteśmy gotowi do ataku.
- Ezio: Powiedz, co trzeba zrobić, a ja się tym zajmę.
- Antonio: Podejdziesz od góry, pod osłoną mroku. Emilio rozmieścił wokół Palazzo łuczników. Trzeba ich zabić, tylko po cichu. Gdy polegną, moi ludzie zajmą ich miejsce.
- Ezio: A strażnicy?
- Antonio: Po załatwieniu sprawy z łucznikami, przegrupujemy się przed tym tutaj budynkiem i omówimy następne posunięcia.
- Ezio: Nessun problema (Żaden problem). Zajmę się łucznikami i wrócę do ciebie.
- Antonio: A więc mamy to ustalone. Dokładnie..
- Ezio: Powodzenia!
Ezio pozbył się łuczników, po czym ponownie spotkał się z trójką złodziei.
- Antonio: Dobra robota, Ezio! Wszystko idzie zgodnie z planem. Właśnie w tej chwili moi ludzie zajmują miejsca łuczników, których załatwiłeś. Droga do Palazzo jest czysta.
- Ezio: Ale budynek nie jest. Strażnicy Emilia nadal patrolują teren.
- Ugo: Wykorzystaj moich ludzi. Odciągną uwagę strażników, nie będziesz musiał walczyć.
- Rosa: A gdy przyjdzie pora na atak, pamiętaj, czego cię nauczyłam!
- Antonio: Sii cauto (Uważaj na siebie), Ezio. Czekamy na dobre wieści.
Emilio rozmawia z Carlo
Ezio wykorzystał złodziei Antonia by odwrócić uwagę strażników, a następnie wspiął się po ścianach Palazzo. Z dachu usłyszał tocząca się na jego obszarach konwersację.
- Carlo: Twój domek z kart się sypie, Emilio...
- Emilio: To tylko drobna przeszkoda. Poradzimy sobie z nią. Ten povero scemo (biedny głupiec) Antonio i jego złodzieje...
- Carlo: Mniejsza z nimi! To asasynem powinieneś się martwić!
- Emilio: Czemu? Czy on... Czy jest w Wenecji?
- Carlo: I to od paru tygodni! Jak mogłeś być tak ślepy?
- Emilio: W odróżnieniu od ciebie, byłem zajęty! Ktoś musiał dostarczyć broń naszym braciom we Florencji.
- Carlo: Tak. I wszyscy widzieliśmy, na co to się przydało...
- Emilio: Dość tych złośliwości! Czego chcesz, Carlo?
- Carlo: Maestro wzywa na spotkanie. Za trzy dni od teraz, w Santo Stefano.
- Emilio: Doskonale, będę tam.
- Carlo: O ile będziesz żył. Jeśli chcesz mojej rady, znajdź mniej rzucającą się w oczy kryjówkę. Seta jest w tej chwili wybornym celem.
- Emilio: Seta to twierdza!
- Carlo: Skoro tak mówisz... Żegnaj, Emilio.
- Emilio: Cazzo (Cholera)! A jeśli ma rację...
Emilio wezwał pobliskich strażników.
- Emilio: Wy tam! Wezwijcie moją łódź. Powinna być w pobliżu. Gdy tu dotrze, załadujcie na pokład te skrzynie i bądźcie gotowi wypłynąć. Ja zaraz wrócę. Jeśli Carlo mówi prawdę, muszę znaleźć jakąś kryjówkę... Tylko do spotkania... Potem zajmiemy się asasynem... Na pewno współpracuje z Antonio... To oznacza, że te ataki... Nie! Zbyt ciężko na to pracowałem...
Emilio zauważa Ezia.
- Emilio: Guardia! Guardia! (Straże! Straże!)
Śmierć Emilia
Ezio eliminuje Emilia, pozbawiając go szans na ucieczkę.
- Ezio: Nie lękaj się.
- Emilio: Nie czuję strachu, zabójco. Tylko żal. Dążyłem do jedności. Stabilności. Porządku.
- Ezio: Za zbyt wielką cenę.
- Emilio: Postęp wymaga poświęceń.
- Ezio: Nie znajduję w tym radości, lecz nie widzę innego sposobu. Requiescat in Pace (Spoczywaj w pokoju).
Strażnicy skoncentrowani na intruzie, zostali szybko zabici deszczem strzał. Jedna z nich, zostaje wbita w ziemię tuż przy nodze asasyna.
- Rosa: Wybacz! Nie mogliśmy się oprzeć.
Rosa schodzi na ziemię.
- Rosa: Dalej, otwórzmy bramę dla Antonia.
Ezio i Rosa otwierają bramy Palazzo, przez które wchodzi Antonio.
- Antonio: Seta upadła, już po Emilio! Wszystko dzięki tobie, Ezio!
Antonio zwraca się do swych ludzi.
- Antonio: Dalej! Zedrzeć sztandary Emilia. Zwrócić, co nakradł ludziom.
Antonio ponownie mówi do Ezia.
- Antonio: Powiedz, Ezio... Jak mam ci się odwdzięczyć za pomoc?
- Ezio: Pieniądze zawsze się przydadzą.
- Antonio: To drobiazg.
Antonio skinął do złodzieja, który przekazał Ezio sakwę z florenami.
- Antonio: Coś jeszcze?
- Ezio: Emilio spotkał się z kimś o imieniu Carlo. Wyglądał mi na kogoś znanego. Wiesz kto to?
- Antonio: Carlo Grimaldi. Zasiada w Radzie Dziesięciu. Dlaczego pytasz? Co zamierzasz?
- Ezio: Muszę się udać na pewne spotkanie.
Asasyn składa ukłon i odchodzi.
Konkluzja
Emilio Barbarigo został zlikwidowany, umożliwiając tym samym prowadzenie interesów przez kupców w pierwotnie kontrolowanym przez niego dystrykcie. Ezio zidentyfikował także swój przyszły cel – Carla Grimaldi.
Ciekawostki
- Istnieje możliwość zabicia przebranych złodziei. Czyn ten nie wpływa na fabułę i sojusznicy nie będą walczyć z Ezio.
- Carlo wspomniał Emilio, iż Ezio przebywa w Wenecji „od paru tygodni”. Budzi to co najmniej zdziwienie, bowiem od przybycia asasyna do miasta minęły już ponad cztery lata.
Szablon:Navbox/WspomnieniaAC2