Dziedzictwo (Assassin's Creed III)

Dziedzictwo

Osada – Achilles
Wspomnienie 4

Grafika symbolizująca wspomnienie

Informacje techniczne

Opis:

Przygotuj miejsce spoczynku dla Achillesa.

Poprzednie:	Następne:
Tajemnice posiadłości II	Malowidło Achillesa

Pojawia się w:

Assassin's Creed III

Typ:

Poboczne

Informacje historyczne

Wykonujący:

Ratonhnhaké:ton

Miejsce:

Domostwo Davenporta

Data:

1781 rok

Dziedzictwo – wirtualna prezentacja dodatkowych wspomnień genetycznych Ratonhnhaké:tona, odtworzona przez jego potomka – Desmonda Milesa w 2012 roku przy pomocy Animusa 3.0.

Opis

Pewnego dnia roku 1781, Ratonhnhaké:ton zastaje w posiadłości nieprzytomnego Achillesa leżącego na fotelu.

Przebieg

Ratonhnhaké:ton podchodzi do Achillesa.

Ratonhnhaké:ton: Staruszku. Achillesie.

Okazuje się, że Achilles zmarł. Z jego zaciśniętej dłoni Connor wydobywa list. Czyta go, a następnie postanawia pójść do ojca Timothy'ego, by zawiadomić go o zgonie mentora.

Timothy: Coś się stało?
Ratonhnhaké:ton: Achilles umarł.
Timothy: Tak mi przykro.
Ratonhnhaké:ton: Odszedł w pokoju i z godnością.
Timothy: Szykować mszę?
Ratonhnhaké:ton: Tak. Przygotuj proszę coś... odpowiedniego. Ja dopilnuję, żeby wykopano grób. Możesz zwołać wszystkich?

Ratonhnhaké:ton udaje się za posiadłość, by samodzielnie wykopać grób dla Achillesa.

Achilles (treść listu): Connor, jeśli to czytasz, to znaczy, że nie zdążyłem pożegnać się tak, jakbym chciał, ale żadna chwila nie zdawała mi się ku temu sposobną. Zostawiam ci tę ziemię i wszystkie jej skarby. Ufam, że teraz już rozumiesz, jak wielkie znaczenie ma to miejsce. Ta społeczność jest przykładem tego, do czego powinien dążyć ów zalążek narodu. Im jednak będzie on większy i silniejszy, tym wrażliwszy się stanie i tym trudniej będzie go bronić. Mam nadzieję, że twoi przyjaciele, dzięki którym narodził się ten młody kraj, zdają sobie z tego sprawę. Twój niezachwiany upór i twoja szczerość obarczyły cię brzemieniem odpowiedzialności większym, niż ktokolwiek zdołałby udźwignąć. Ale jeśli ktoś ma temu podołać, to tylko ty. Dałeś staremu człowiekowi nadzieję na to, że nie wszystko jeszcze stracone i za to ci dziękuję. Proszę, byś pogrzebał moje kości na wzgórzu nad wodą, bo nie ma na ziemi miejsca, w którym bardziej chciałbym spocząć. Jestem wdzięczny losowi, że dane mi było cię spotkać, wiem też, że poprowadzisz te ziemie i ich mieszkańców ku lepszej przyszłości. Twój brat, Achilles.

Po wykopaniu grobu mieszkańcy osady gromadzą się wokół trumny, by oddać ostatnią cześć Achillesowi.

Timothy: Dziś nie czas na modlitwę ani na kazanie. Achilles nie należał do Boga. A przynajmniej nie do mojego Boga. Ale niewątpliwie wierzył w jakąś sprawczą siłę, w której znalazł ukojenie i za to możemy być jej wdzięczni. Składamy jego ciało tutaj, na szczycie urwiska, pod którym wiódł swoje honorowe i godne życie, abyśmy mogli nadal czuć jego krzepiącą obecność – starca na wzgórzu – na którym przywykliśmy zawsze polegać. Każdego z was łączyła z nim szczególna więź, każdy zachowa własne wspomnienia, a ja zaklinam was, gdy nadejdzie właściwa pora, wróćcie w to miejsce i przekażcie je falom i drzewom. Achillesie. Będziemy cię opłakiwać, lecz nigdy nie zapomnimy. Idź bezpiecznie, staruszku, tam, gdzie twoja dusza odnajdzie spokój...

Mieszkańcy osady schylają się, by wrzucić kwiaty do dołu z trumną. Potem odchodzą, a przy Achillesie zostaje tylko Ratonhnhaké:ton. Pochyla się i wkłada do dołu pióro.