Czerwona furia – wirtualna prezentacja wspomnień genetycznych Nikołaja Orłowa z 17 lipca 1918 roku, odtworzona za pomocą Helixa przez analityka Abstergo Entertainment.
Opis[]
Nikołaj Orłow dotarł do domu Ipatiewa.
Przebieg[]
_(ACCR)_(by_Kubar906).png){kind=link}
Rozmowa bolszewików
Nikołaj podsłuchuje rozmowę bolszewików.
- Komisarz: Poddać ich torturom. Sprawdzić, ile wiedzą... A później zabić.
- Nikołaj: Czemu templariusze chcieliby śmierci Romanowów? Dzieci na pewno nie wymordują. Ale nie mogę o tym myśleć. Muszę chronić własną rodzinę. Trzeba znaleźć tę szkatułkę... A później zabrać Annę i Nadię z dala od tego szaleństwa.
Nikołaj zaczął wchodzić do domu Ipatiewa.
- Nikołaj: Muszę działać ostrożnie. Tu aż roi się od templariuszy.
Nikołaj przeszukał pierwsze skrzydło domu.
- Nikołaj: Nic. Cholera, nie mogę pozwolić, by templariusze mnie ubiegli.
Nikołaj przeszukał cały dom.
- Bolszewik 1: Jak idzie przesłuchanie?
- Bolszewik 2: Nie najlepiej. Swierdłow kazał już zabić cara i jego żonę. Dzieciaki będą następne, jeśli nie zaczną mówić.
- Bolszewik 1: Car nie żyje? Nie uwierzę, póki nie zobaczę.
- Nikołaj: Zrobili to... zamordowali cara... ale przynajmniej nie mają szkatułki. Trzeba sprawdzić piwnicę.
Nikołaj zszedł do piwnicy.
- Nikołaj: Gdzie ta szkatułka?
Przechodząc obok drzwi, Nikołaj usłyszał bolszewików.
- Bolszewik 3: Zabić ich! Zaraz... jednego z nich brakuje. Najmłodszej córki! Ona musi mieć szkatułkę! Znaleźć ją! Strzelać bez ostrzeżenia!
- Nikołaj: Żeby strzelać do dzieci... gdyby nie zadanie... pozabijałbym was wszystkich.
W tym samym momencie Nikołaj i bolszewicy zauważyli Anastazję.
_(ACCR)_(by_Kubar906).png){kind=link}
Nikołaj spotyka Anastazję
_(ACCR)_(by_Kubar906).png){kind=link}
Anastazja nad ciałami zabitych bolszewików
- Bolszewik 4: Tam!
- Bolszewik 5: Dziewczyna, jest tutaj!
- Bolszewik 6: Tam! Łapać ją!
Nikołaj zabił bolszewików i uratował Anastazję.
- Anastazja: Proszę, nie!
- Nikołaj: Spokojnie. Nie zrobię ci krzywdy. Chcę tylko szkatułkę.
Fragment pastorału Edenu na szyi Nikołaja zaczął się skrzyć blaskiem.
- Anastazja: Co... co masz na szyi? Jak to działa? Kim... kim jesteś?
- Nikołaj: Proszę, dziecko, po prostu oddaj mi szkatułkę.
- Anastazja: Nie!
- Bolszewik 7: Dziewczyna! Słyszę ją! Tędy!
- Nikołaj: Przykro mi, ale nie mam czasu!
- Anastazja: Nie!
Konkluzja[]
Nikołaj dotarł do domu Ipatiewa, w którym przetrzymywana była carska rodzina.
Dodatkowe cele i ulepszenia[]
- Dodatkowym celem w tym wspomnieniu jest obrabowanie dwóch sejfów w domu Ipatiewa.