Umarł król... – wirtualna prezentacja wspomnień genetycznych Arna Doriana z 19 stycznia 1791 roku, odtworzona przez użytkownika Helixa w 2014 roku przy pomocy Helixa.
Opis[]
Arno zajmuje pozycje na dachu jednego z budynków nad le Cour des Miracles, badając teren.
Przebieg[]
Arno zauważa ludzi Le Roi des Thunes gnębiących żebraków.
- Strażnik 1: Spieprzaj, dziadu!
Następnie asasyn dostrzega nędzarzy grzejących dłonie nad kominem odprowadzającym dym z kanałów. Po zbadaniu otoczenia Arno przystępuje do działania.
- Żebrak 1: Od razu odpędza chłód.
- Żebrak 2: Jak myślisz, czemu to takie gorące?
- Żebrak 1: To przewód wentylacyjny z katakumb.
- Żebrak 2: Ha. A po co im to?
- Żebrak 1: Bez tego całe podziemia wypełniłyby się dymem.
- Żebrak 2: Och, rozumiem. A to źle, tak?
- Żebrak 1: Owszem, łagodnie rzecz ujmując.
- Żebrak 2: Dobra, dobra. Wiesz, nie wszyscy „studiowaliśmy z braćmi Montgolfier, nim gorzała doprowadziła nas do ruiny.
- Żebrak 1: Raz! Jeden, jedyny raz tak powiedziałem!
- Żebrak 2: Dobra, Profesor, nie gorączkuj się.
- Arno: To było co najmniej pouczające.
_(ACU)_(by_Kubar906).png){kind=link}
Arno sabotuje kominy wentylacyjne
Arno sabotuje dwa kominy wentylacyjne, zamykając obieg dymu wewnątrz kanałów.
- Arno: To powinno ich wykurzyć.
Następnie asasyn pomaga gnębionym żebrakom.
- Arno: Nie przeżyją bez pomocy.
- Żebrak 3: Ja chcę ten!
- Żebrak 4: Idziemy!
Arno zabija czterech strażników.
- Żebrak 5: Niech ci skurwiele teraz spróbują nami poniewierać!
- Arno: To się przyda.
Potem Arno dociera do wejścia do kanałów.
- Strażnik 2: A niech to, wreszcie świeże powietrze! Wynośmy się stąd!
- Strażnik 3: A czego oczekiwałeś? Jakiś idiota wkopał się za głęboko i przebił do kanału.
- Strażnik 2: Chodźmy stąd...
Arno wchodzi do kanałów.
- Strażnik 4: Co się stało?
- Strażnik 5: Żebracy! Cała dzielnica podniosła bunt. Wy tam, za mną!
_(ACU)_(by_Kubar906).png){kind=link}
La Touche składa raport Królowi Żebraków
Asasyn dociera do okratowanego pomieszczenia Króla Żebraków, gdzie Aloys la Touche ostrzega go przez Arnem.
- Aloys: Mój panie! Mój panie! Mój panie! Otrzymałem, uch, wiarygodne informacje, jakoby... jakoby w okolicy grasował asasyn... który dybie na twoje życie.
- Arno: Gliście wyrósł kręgosłup... teraz jest wężem.
- Le Roi des Thunes: Psiakrew! Wiedziałem, że to tylko kwestia czasu... Ale żeby tak szybko.
- Aloys: (Tak,) mój panie... asasyni są tu... tuszę, że są dobrze poinformowani.
- Le Roi des Thunes: Ale teraz to my mamy przewagę, prawda? Zbierz straż i zapoluj na tego asasyna. Przynieś mi jego głowę.
- Aloys: Ależ panie! Połowa naszych ludzi jest zajęta tłumieniem powstania żebraków!
W-wy tam, za mną! Odszukać go!
Arno zaczyna podkradać się kanałami do le Roi des Thunes.
- Aloys: Czuj duch!
Wyłaź, tchórzu!
Pokaż się, asasynie!
Gdzie on jest?
Może zrezygnował...
Znaleźć asasyna!
Nie dajcie mu się przemknąć!
On tu jest! - Arno: Żałosne.
Arno dociera do tronu Króla Żebraków.
- Strażnik 6: Utrzymać pozycje, ludzie.
Arno podchodzi do postaci siedzącej na tronie. Okazuje się nią być martwy asasyn.
- Arno: To wyjaśnia los ostatniego z agentów Beyliera.
Król Żebraków pojawia się z muszkietem na górnej półce pomieszczenia.
- Le Roi des Thunes: Ostatni posługacz Beyliera przyniósł mi piękny prezent. Ufam, że przy tobie też znajdę coś podobnego.
(Niech to!)
No to zostaliśmy już tylko my dwaj, asasynie.
(Widzę cię.)
Oj, oj! Nie tak blisko!
Ciągle wierzysz w te głupie, ukryte nożyki?
_(ACU)_(by_Kubar906).png){kind=link}
Śmierć Króla Żebraków
Arno dopada Króla Żebraków i zabija go. Następnie widzi wizje z przeszłości celu. Pierwsza dotyczy widzenia La Roi des Thunes z Françoisem de la Serre'em.
- Le Roi des Thunes: Oczy moich poddanych są wszędzie, mój panie. Pragnąłbym, aby ich wiedza służyła zakonowi.
- François: A jaką wiedzę może nam zaoferować król rynsztoka? O szczurzych intrygach? Możesz odejść.
Druga wizja dotyczy spotkania Króla Żebraków z Charlesem Gabrielem Sivertem.
- Le Roi des Thunes: „Szczurze intrygi?” Nadęty głupiec! Gdybym go tylko dostał w swoje ręce...
- Charles: Mój pan z radością ci to umożliwi. Bracie.
Potem Arno widzi scenę zabójstwa de la Serre'a. La Roi des Thunes wbija szpilę w gardło wielkiego mistrza.
- Arno: Dobrze się czujesz, (panie)? Czyżby za dużo królewskiego szampana?
- Le Roi des Thunes: Sivert, odejdź!
Ostatnia wizja pokazuje spotkanie Siverta i Le Roi des Thunes z Germainem.
- Charles: Załatwione. De la Serre nie żyje... wielki mistrzu.
- Germain: Dobrze.
Po zabójstwie Arno ucieka z kanałów.
- Strażnik 7: Gasić pochodnie! Gasić pochodnie!
_(ACU)_(by_Kubar906).png){kind=link}
Arno rozmawia z markizem de Sade
Arno wychodzi z kanałów na le Cour des Miracles, gdzie widzi „koronację” nowego Króla Żebraków – markiza de Sade.
- Donatien: Ach... Przychodzisz akurat na inaugurację moich rządów.
- Arno: Twoich rządów?
- Donatien: Tak długo, jak istnieje Cour des Miracles, musimy mieć (Króla Żebraków). A skoro urząd ten najwyraźniej się zwolnił... ja go objąłem.
- Arno: Imponujący pośpiech. Ciało poprzednika jeszcze nie ostygło.
- Donatien: Być może podjąłem pewne działania nieco wcześniej. Powiedzmy, po twojej pierwszej wizycie w le Cour des Miracles.
- Arno: Wykorzystałeś mnie.
- Donatien: Twój cel jest martwy? Zatem wykorzystaliśmy się wzajemnie.
- Arno: Odziedziczyłeś wspaniałe królestwo.
- Donatien: W rzeczy samej, prawda? Zatem... sprawiedliwości stało się zadość? Zabici zostali pomszczeni, twoja dusza znalazła ukojenie, zrzuciłeś z niej całą tę plugawość?
- Arno: Plugawość... do dobre określenie. Za każdym razem, gdy już wydaje mi się, że docieram do prawdy, okazuje się ona być jedynie kolejną warstwą brudu.
- Donatien: Knowania! Intrygi! Gwałtownie gęstniejący spisek! Dodaj jeszcze do tego odrobinę bestialstwa i jakiegoś rozpustnego klechę, a powiem, że masz temat na wspaniałą powieść.
- Arno: Wolałbym solidny trop.
- Donatien: Taki młody. A już taki poważny. Cóż, życzę ci powodzenia. Mniemam, że dobrze się temu przyjrzałeś?
De Sade pokazuje Arno szpilę templariuszy.
- Arno: Skąd to masz?
- Donatien: Dostałem od jednego z moich nowym i wiernych poddanych jako... dowód szacunku. To ciekawa ozdoba. Znam tylko jednego złotnika, który potrafi tak formować metal.
- Arno: Podobne ostrze zabiło (pana) de la Serre. Ale przypuszczam, że już o tym wiesz. Czemu mi nie powiedziałeś?
- Donatien: A gdzież byłby teraz człowiek, gdyby nigdy nie musiał pytać? Gdyby wszystko, czego zapragnie, było mu zawsze podawane na tacy? Nie myślałby już o zadawaniu pytań.
- Arno: Albo dokonałby wielkiego dzieła, wolny od ciężaru niewiedzy.
- Donatien: Być może. Złotnik nazywa się François-Thomas Germain. Jego pracownię znajdziesz nieopodal Les Halles.
- Arno: Dziękuję.
- Donatien: (Powodzenia!)
Konkluzja[]
Arno zabił le Roi des Thunes, jednakże jego śmierć nie przyniosła rozwiązania sprawy. Dowiedział się jednak od markiza de Sade imienia złotnika, który wykonał narzędzie zbrodni.
100% synchronizacji[]
Żeby osiągnąć stuprocentową synchronizację z Arnem, należy:
- zabić trzech strażników z powietrza;
- zabić dwóch strażników widmowym ostrzem.