Skokierzy – londyński gang, aktywny w II połowie XIX wieku i na początku XX wieku. Został założony w 1868 roku przez Jacoba i Evie Frye'ów.
Historia[]
Przed spotkaniem z bliźniętami Frye[]
W XIX-wiecznym Londynie roiło się od wszelakich gangów ulicznych. Templariusze, którzy ówcześnie potajemnie rządzili stolicą Anglii, starali się zjednoczyć je wszystkie pod jednym sztandarem. W tym celu założyli swój własny gang – Nędzników, którzy siali postrach na ulicach Londynu i usuwali tych, którzy im się sprzeciwiali. Ostatnim ugrupowaniem, które stawiało opór Nędznikom, byli Ceglarze z Whitechapel, jednak nie mieli oni najmniejszych szans z gangiem templariuszy.
Wyzwolenie Whitechapel[]
W 1868 roku do Londynu zawitało rodzeństwo asasynów – Jacob i Evie Frye, którzy obrali sobie za cel wyrwanie miasta z rąk templariuszy. Skontaktowali się ze stacjonującym w Londynie asasynem Henrym Greenem i dowiedzieli się od niego m.in. o Ceglarzach z Whitechapel, którzy w dalszym ciągu stawiali opór Nędznikom. Rodzeństwo Frye postanowiło wspomóc ich w walce. Udali się do kwatery Nędzników w Whitechapel, w której przetrzymywani byli pojmani Ceglarze, wyeliminowali członków gangu templariuszy i uwolnili jeńców. Wdzięczni za pomoc Ceglarze zaoferowali asasynom wsparcie w ich działaniach i razem zmniejszali wpływy wroga w Whitechapel. Po pewnym czasie władza Nędzników w dzielnicy spadła praktycznie do zera, więc umówili się oni z Ceglarzami na bójkę. Warunki były takie: jeżeli bójkę wygraliby Nędznicy, to przejęliby oni na nowo kontrolę nad dzielnicą, jeżeli zaś wygraliby Ceglarze, Nędznicy straciliby kontrolę nad Whitlechapel na dobre. Jacob i Evie postanowili wspomóc Ceglarzy w bitwie i wspólnymi siłami pokonali Nędzników. Po bójce lokalny przywódca Nędzników – Rexford Kaylock próbował salwować się ucieczką, jednak został on złapany i zabity przez rodzeństwo Frye. Następnie asasyni wrócili na miejsce bójki i zachęcili pozostałych przy życiu Nędzników do dołączenia w szeregi Ceglarzy. Bliźnięta Frye zostały obwołane przywódcami gangu, a Jacob nadał mu nową nazwę – Skokierzy.
Nowi władcy londyńskich ulic[]
Skokierzy pod wodzą bliźniąt Frye zaczęli rosnąć w siłę, wyzwalając kolejne terytoria spod wpływów Nędzników. Przejmowali liczne fabryki i zakłady pracy, w których gang templariuszy wykorzystywał do roboty dzieci, uwalniając je tym samym od wyzysku. Aby ustabilizować kontrolę nad danym obszarem, zajmowali okoliczne kwatery Nędzników. Organizowali również przejęcia ładunków transportowanych przez ich ulicznych rywali.
Jacob i Evie chętnie korzystali z pomocy Skokierów podczas swoich przedsięwzięć na rzecz ukrócenia wpływów templariuszy w mieście, toteż stawiali bardzo mocno na szkolenie jego członków w zakresie walki wręcz, wytrzymałości i posługiwania się bronią palną. Aby uczynić gang bardziej mobilnym, zainwestowali w growlery – czterokołowe powozy. W swoją działalność angażowali również dzieci: dzięki kleptomańskim umiejętnościom tzw. "małych Skokierów" pozyskiwali pieniądze oraz materiały rzemieślnicze, wykorzystywane do rozmaitych ulepszeń.
Istotnymi punktami zwrotnymi w wojnie dwóch ówcześnie największych gangów Londynu były zawdzięczane asasynom zabójstwa Maxwella Rotha – lidera Nędzników oraz Crawforda Starricka – wielkiego mistrza zakonu templariuszy. Śmierć tej dwójki definitywnie osłabiła morale Nędzników i zatrząsnęła ich szeregami. Niedługo potem Skokierom udało się przejąć kontrolę nad wszystkimi dzielnicami miasta, dzięki czemu bezdyskusyjnie mogli obwołać siebie samych wiodącym gangiem Londynu.