Silvio Barbarigo, znany też jako Il Rosso (ur. 1435 w Włoszech; zm. 1486 w Wenecji) – urzędnik państwowy i templariusz. Znany jako inkwizytor Wenecji, był też zazdrosny o władzę, którą dzierżyli jego krewni, kuzyn Marco Barbarigo i Emilio Barbarigo.
Biografia[]
Wczesne życie[]
Silvio urodził się w Wenecji. Bardzo szybko został wprowadzony w świat przemocy i okrucieństwa. Jego wuj zabił ojca Silvio, by uzyskać więcej kontroli nad bogactwem rodziny. W wyniku tego morderstwa, Silvio musiał zamieszkać ze swoim wujem, który popełnił błąd, przygarniając go do siebie, gdyż Silvio szybko zatopił swe pazury w sprawach rodzinnych.
Silvio odkrył spisek wuja i szybko zaplanował zamach na rodzinę Soranzo. Sivio zaprosił ich na ucztę z okazji Wielkanocy. Dzieci bawiły się na podwórzu, a dorośli uczestniczyli w uczcie na balkonie. Na punktach strategicznych rozstawieni byli łucznicy. Na sygnał młodego Barbarigo zaczęli oni strzelać do rodziny Soranzo. Żaden z atakowanej rodziny nie spiskował już przeciwko rodzinie Barbarigo.
Po upływie dziesięciu lat, Silvio, pragnąc się zemścić na swoim wuju, przekonał matkę i żonę do morderstwa. Łatwo przekonując ludzi o tym, że jego wuj zmarł w łóżku, zagarnął dla siebie jego palazzo.
Pomaganie templariuszom[]
Spotkanie Templariuszy w 1485 roku
W 1485 roku, Silvio był obecny na spotkaniu templariuszy, na którym byli też Carlo Grimaldi, Marco Barbarigo, Dante Moro i Rodrigo Borgia. Planowali wtedy zabicie doży Mocenigo, a Silvio miał uzyskać odpowiednią truciznę. Zdobył truciznę, która była potem znana jako broń rodziny Borgiów, a była to Cantarella.
Silvio pojawił się też na konkursie, w którym główną nagrodą była Złota Maska. Miał on zrobić wszystko co w jego mocy, by Dante Moro zdobył tę nagrodę.
W tym celu przekupił sędziów. Prawdziwym zwycięzcą maski był Ezio Auditore da Firenze, który potem ukradł ją Dantemu Moro, wszedł na prywatne przyjęcie nowego doży, po czym go zabił. Po tym wydarzeniu, Silvio razem z 200 mercenari zabarykadował się w L'Arsenale.
Śmierć[]
Ezio zabija Silvio
Ezio i Bartolomeo d'Alviano wysłali najemników do walki, by osłabić obronę L'Arsenale. Po krótkiej walce, asasyn wbiegł na teren portu i zaczął ścigać Silvio i Dantego, którzy zamierzali popłynąć na Cypr. W połowie drogi do statku Ezio zabił ich obydwu.
Osobowość i charakter[]
Silvio był bardzo ambitnym i przebiegłym człowiekiem. Planował śmierć wuja przez wiele lat, upewniając się, że każdy będzie znał jego wersję tego zdarzenia.
Nie wiadomo jak i kiedy dołączył do templariuszy, ale jego bezwzględność i ambicja to cechy, które łączą się z żądzą władzy tego zakonu. Jego rolą w zamachu na życie doży było dostarczenie trucizny, ale dla kogoś kto wytrenował się na zabójstwie własnego wuja, nie był to zbyt duży problem.
Silvio nosił gruby, niebieski płaszcz z rękawiczkami i kapturem w kolorze szkarłatu. Miał nadwagę, ale potrafił szybko i płynnie atakować. Miał brązowe, kręcone włosy do ramion, który zwykle chował pod kapturem. Miał pękatą twarz z cienkimi ustami, głęboko osadzonymi oczami i bardzo szerokim nosie.
Konający Silvio
Ostatnie słowa[]
- Ezio: Co tu się stało? Dlaczego łodzie? Myślałem, że chciałeś zająć miejsce doży?
- Silvio: To dla odwrócenia uwagi. Mieliśmy popłynąć...
- Ezio: Dokąd?
- Silvio: Nigdy ci nie powiem.
(Silvio umiera.)
- Dante: Zmierzają na Cypr. Chcą... Chcą...
- Ezio: Non temete l'oscurità - accettate il suo abbraccio (Nie lękajcie się ciemności... lecz pozwólcie, by was spowiła). Requiescant in pace (Spoczywajcie w pokoju).