Randvi – norweska wiking biorąca udział w napadach na Anglię przeciw królowi Alfredowi Wielkiemu w IX wieku naszej ery. Główny strateg klanu Kruka, żona Sigurda Styrbjornssona.
Randvi nie brała czynnego udziału w napadach i wyprawach łupieżczych, lecz większość czasu spędzała przy mapie sojuszy w Kruczej Przystani, analizując i przyglądając się sytuacjom politycznym w poszczególnych hrabstwach Anglii.
Biografia[]
Młodość[]
Nie wiadomo zbyt wiele o młodości Randvi. W 869 roku kobieta wyszła za mąż za Sigurda – syna jarla Fornburga, Styrbjorna, w celu połączenia dwóch klanów: klanu Randvi z klanem Kruka, do którego należał Sigurd. Było to małżeństwo z przymusu, bowiem para ta nie pałała wobec siebie aż tak wielką sympatią.
Rok po zawarciu małżeństwa Sigurd wypłynął na wyprawę łupieżczą dookoła Europy, przez co z czasem stał się dla Randvi obcym człowiekiem. Podczas nieobecności męża kobieta zbudowała jednak dobrą relację ze swoją szwagierką – Eivor.
Konfrontacja klanu Kruka z Kjotve[]
W 872 roku Sigurd wrócił do Norwegii, przywożąc ze sobą liczne bogactwa oraz nowych znajomych: Basima Ibn Ishaqa i Hythama – przedstawicieli bractwa ukrytych. Zaraz po przybyciu mężczyzna wdał się w rozmowę ze swoim ojcem na temat sposobu walki z wrogiem ich klanu – Kjotve Okrutnym. Styrbjorn preferował dyplomację i racjonalne podejścia, Sigurd zaś wolał toczyć z klanem Kjotvego otwartą walkę i próbował przekonać swojego ojca do zmiany zdania. Styrbjorn jednak stawiał na swoim i nie był skłonny do zmiany decyzji.
Następnego ranka w Fornburgu zjawili się szpiedzy Kjotvego, którzy mieli zdać mu raport z zaopatrzenia klanu Kruka. Jeden z nich obudził jednak niechcący Eivor, która zgładziła szpiegów nim zdążyli zebrać informacje i zbiec. Kobieta od razu udała się do Styrbjorna i Sigurda, aby powiadomić ich o zdarzeniu. Gdy ten drugi usłyszał o szpiegach Kjotvego, postanowił działać i wraz z Eivor, Basimem i kilkoma wojami klanu Kruka wyruszył najechać na Nottfall, skąd przybyli intruzi. Po udanym najeździe, później tego samego dnia klan Kruka zebrał się w Florli wraz z klanem Haralda Jasnowłosego, który zdecydował się pomóc im w walce z Kjotve. Stamtąd ruszono na fortecę Kjotvego, aby raz na zawsze się go pozbyć. Przed wrotami fortecy Eivor wewzała Kjotvego na holmgang – pojedynek na śmierć i życie. Kobieta zwyciężyła w walce i zabiła rywala, a klan Kruka rozpoczął szturm na fortecę. Wielu członków klanu Kjotvego zginęło w trakcie bitwy, a ci, którzy zostali przy życiu, uciekli.
Wyprawa do Anglii[]
Dzień po zwycięstwie klanu Kruka jego członkowie udali się na ucztę do Alrekstad, gdzie zebrały się wszystkie klany Norwegii. Podczas uczty król Harald wyjawił przed wszystkimi obecnymi swą wizję królestwa zjednoczonego pod jednym berłem, aby zakończyć wewnętrzne spory i skupić się na polityce zagranicznej. Zaproponował także, że on sam zasiądzie na tronie jako pierwszy król zjednoczonej Norwegii. Postawił również warunek – ten kto nie uzna jego zwierzchności, nie będzie już mile widziany w Norwegii. Wiele klanów poparło Haralda, w tym również Styrbjorn, który publicznie złożył mu hołd. Rozsierdziło to Sigurda, ponieważ wyczekiwał on na dzień, w którym odziedziczy po ojcu tytuł jarla, a hołd Styrbjorna pozbawił go szansy na ten tytuł. Zdenerwowany mężczyzna opuścił salę biesiadną i udał się z powrotem do Fornburga.
Następnego dnia, w sali biesiadnej w Fornburgu zebrali się członkowie klanu Kruka, którzy nie chcieli podporządkowywać się Haraldowi. Z Sigurdem na czele zdecydowali się wypłynąć do Anglii, aby założyć tam osadę i zacząć nowe życie. Do Sigurda dołączyli się m.in. Randvi, Eivor, Gunnar, Basim i Hytham. Zebrawszy swoje rzeczy członkowie klanu zasiedli do łodzi i czym prędzej wypłynęli z Norwegii następnego dnia.
Założenie Osady[]
Po długiej żegludze przez Morze Północne, na początku roku 873 klan Kruka dopłynął do brzegów Anglii i kontynuował swoją żeglugę wzdłuż rzeki Nene, szukając dobrego miejsca do założenia osady. Po pewnym czasie dopłynęli do opuszczonego obozu Ragnarssonów, w którym mieszkali bandyci. Sigurd podjął próbę rozmowy z łotrzykami, jednak ci rozkazali wikingom, aby wynieśli się z ich obozu. Po nieprzyjemnej wymianie zdań doszło do walki, którą wygrali przybysze. Sigurd i Eivor stwierdzili, że owy opuszczony obóz jest dobrym miejscem na zbudowanie osady. Klan Kruka wziął sie za rozstawianie namiotów i odbudowywanie znajdującej się tam podniszczonej sali biesiadnej. Randvi udało się zdobyć mapę Anglii, którą rozłożyła na stole w jednej z izb w sali biesiadnej. Niedługo potem kobieta spotkała się z Eivor i Sigurdem, którzy znaleźli nazwę na swoją nową osadę – Krucza Przystań.
Randvi spędzała większość czasu w sali biesiadnej przy mapie sojuszy, gdzie opowiadała Eivor o sytuacjach w poszczególnych angielskich hrabstwach i miastach. Wysyłała także swoich skautów na zwiad terenu i zdawali kobiecie raport o sytuacjach politycznych w danych rejonach Anglii, która przekazywała zdobyte informacje Eivor, która z kolei jeździła po królestwach, starając się zawierać sojusze z wieloma angielskimi władcami.
Coraz dalej od męża[]
Sigurd również zajmował się zawieraniem sojuszy, jednak nie wracał on w ogóle do Kruczej Przystani, przez co Randvi jeszcze bardziej się od niego oddaliła. Utrzymywała jednak dobrą relację z Eivor, do której z czasem zapałała sympatią. Pewnego dnia Eivor zaproponowała Randvi przejażdżkę do Grantebridge, ponieważ stwierdziła, że Randvi przez ciągły pobyt przy mapie sojuszy stała się nieobecna. Udawszy się do Grantebridge kobiety dowiedziały się od Magniego – zastępcy jarlowej Grantebridgescire Somy o bandytach stacjonujących niedaleko miasta i napadających na okolicznych kupców. Randvi z ochotą zdecydowała rozprawić się z owymi bandytami i wraz z Eivor zabiła ich. Po pozbyciu się łotrzyków kobiety wróciły do Grantebridge, gdzie urządziły sobie zawody w piciu piwa. Następnie udały się do znajdującej się niedaleko Kruczej Przystani zatopionej wieży. Tam Randvi postanowiła wyznać Eivor swoje uczucia względem niej, jednak nie wiadomo jak Eivor zareagowała na to wyznanie. Kobiety spędziły na szczycie wieży noc i następnego ranka wróciły do osady.
Obrona wioski[]
Pod koniec roku 873 klan Kruka wydał w Kruczej Przystani huczną ucztę, aby uczcić pierwsze zawarte w Anglii sojusze. Podczas biesiadowania osadę napadli ludzie z klanu Rueda ze Wschodniej Anglii. Wielu ludzi klanu Kruka, w tym Randvi, stanęli pod wodzą Eivor do walki w obronie osady. Skutecznie odparto atak ludzi Rueda, a wioska pozostała praktycznie nietknięta.