Pomoc drogowa – wirtualna prezentacja genetycznych wspomnień Ezia Auditore da Firenze z 1476 roku, odtworzona przez jego potomka – Desmonda Milesa w 2012 roku przy pomocy Animusa 2.0.
Opis
W drodze do Monteriggioni, Vieri de' Pazzi wraz ze swoimi strażnikami stanął na drodze Ezio Auditore da Firenze oraz jego matce i siostrze. Jednakowoż uratował ich Mario Auditore i jego najemnicy.
Przebieg
- Ezio: Już chyba niedaleko.
- Claudia: Grazie a Dio. (Dzięki Bogu.)
Nagle zza zakrętu wyłonił się Vieri de' Pazzi i jego strażnicy.
- Vieri: Buongiorno, Ezio! (Dzień dobry, Ezio!) Jak to tak, wyjeżdżasz z Florencji bez pożegnania?
- Claudia: Ezio...
- Ezio: Czego chcesz, Vieri?
- Vieri: Tak wiele... Większego palazzo, dwóch nowych ogierów, ładniejszej narzeczonej... A! No właśnie. I twojego życia.
Ezio zaczął walczyć ze strażnikami, a Vieri kontynuował swój monolog.
- Vieri: Wyrazy współczucia z powodu śmierci ojca i braci. I cóż teraz z tobą będzie, skoro nie ma już nikogo, kto otoczyłby cię opieką? A dla twojej matki i siostry szykuję coś wyjątkowego!
Ezio zabił strażników za pomocą ukrytego ostrza.
- Vieri: Zmęczyła mnie ta gra. Wykończcie go. Kobiet też nie oszczędzajcie.
Kilku strażników wybiegło naprzód, lecz chwilę później padli, zabici za pomocą noży do rzucania.
- Vieri: A to co za czary?!
- Mario: Żadne czary, synku. Umiejętności!
- Vieri: Pokaż się!
- Mario: Wedle życzenia.
Mario wbiegł na pole bitwy, wytrącił miecz Vieriego i rzucił go Ezio.
- Mario: Masz, użyj go!
- Vieri: Zabijcie ich wszystkich!
Chwilę później Vieri uciekł, a Mario i Ezio pokonali przeciwników.
- Ezio: Składam ci podziękowania.
- Mario: Zatrzymaj miecz, Ezio.
- Ezio: Czy ja cię znam?
- Mario: Nie poznajesz mnie? Toć to ja, Mario!
- Ezio: Wujek Mario?
- Mario: Kawał czasu, nipote! (bratanku!) Zbyt wielki kawał czasu! Słyszałem, co wydarzyło się we Florencji... Paskudna sprawa. Chodź, zbierajmy się stąd wszyscy.
Konkluzja
Ezio spotkał swego wujka Mario oraz został obdarowany mieczem. On i jego rodzina zamieszkali w Monteriggioni.
Szablon:Navbox/WspomnieniaAC2