- „Dzień w dzień moi kolejni bracia giną przez ludzi takich jak on.”
- ―Kaniehtí:io o Braddocku
Edward "Buldog" Braddock (1695-1755) – generał major armii brytyjskiej, gubernator Gibraltaru oraz były członek zakonu templariuszy.
Biografia[]
Wczesne życie[]
Urodził się w 1695 roku gdzieś na terenie Szkocji. Jego matka zmarła po porodzie, zaś ojciec – Edward Braddock II, był kapitanem elitarnych jednostek Coldstream Guards. W 1710 roku dołączył do oddziałów ojca w stopniu chorążego. W około 1740 roku dostał się Armii Brytyjskiej. Nie brał udziału w żadnych wyprawach wojennych, stacjonował głównie w Anglii. Wiadomo że przed 1735 rokiem był już członkiem zakonu templariuszy. 11 grudnia 1735 roku Reginald Birch zapoznał go ze swoim uczniem Haythamem Kenwayem i przydzielił mu za zadanie prowadzenie sfingowanego śledztwa w sprawie zabójstwa Edwarda Kenwaya.
Wojna o sukcesję austriacką[]
Braddock dowodził wojskami brytyjskimi podczas wojny o sukcesję austriacką. Stacjonowali oni wtedy Holandii.
Podczas jednego z oblężeń, gdzie Edward i Haytham brali udział, siły brytyjskie zaczęły przegrywać. Do łodzi templariuszy, którą to mieli się wycofać z pola bitwy, chciała wejść jedna z ewakuowanych rodzin. Braddock odmówił, jednak ta, nie słuchając go, wsiadła. Edward chcąc zaprezentować swoje zdolności Haythamowi, wymordował bez litości całą rodzinę.
Po tym wydarzeniu Braddock i Kenway brali udział jeszcze w kilku kampaniach. Po każdej następnej Edward stawał się jeszcze bardziej brutalny i zabijał jeszcze więcej cywili. W rezultacie, Haytham zerwał wszelkie kontakty z Braddockiem, a Edward odłączył się częściowo od zakonu, jednak dalej był jego członkiem.
Gubernator[]
W 1753 roku został on mianowany na stanowisko pułkownika w armii brytyjskiej. Pod jego dowództwo trafił Gibraltar , który wtedy był jednym z najważniejszych punktów strategicznych w Europie.
Wojna z Indianami i Francuzami[]
Awans na generała majora[]
W 1754 został wysłany do Ameryki, gdzie otrzymał stopień generała majora armii brytyjskiej. Przez dłuższy czas stacjonował w Bostonie.
Braddock spotyka Haythama
Problemy z Johnem Pitcairnem[]
Pewnego dnia Braddock odnalazł dezertera wojsk brytyjskich – Johna Pitcairna. Podczas ich rozmowy, przybył Haytham Kenway oraz Charles Lee – jeden z żołnierzy Braddocka. Templariusz poprosił generała o oddanie na krótki czas dezertera. Ten jednak się nie zgodził i odmaszerował z Pitcairnem do innego posterunku. Lee i Kenway zaczęli śledzić Edwarda po ulicach Bostonu. W pewnym momencie Charles rzucił błotem w generała prowokując go w ten sposób do walki. Braddock razem ze swoimi żołnierzami walczył z Haythamem, Lee i Pitcairnem.
Haytham grozi Edwardowi
Konfrontację jednak przegrał, a Kenway zagroził mu, że jeśli ich ścieżki się jeszcze kiedyś skrzyżują, ten zabije generała. Ostatecznie John Pitcairn trafił w ręce templariuszy.
Ekspedycja przeciw Francuzom[]
Edward otrzymał z Anglii nowe rozkazy – miał on przygotować wyprawę przeciwko Francuzom z fortu Duquesne. Przygotowania trwały całą zimę. Wszystkie plany były opracowywane w forcie St-Mathieu. Jedna z głównych map została skradziona z fortu przez Haythama Kenwaya, który zdążył połączyć swe siły z Indianami. Brytyjczycy nie zauważyli kradzieży, a przygotowania trwały dalej.
Wyprawa i śmierć[]
W czerwcu Brytyjczycy byli ostatecznie gotowi, aby wyruszyć przeciw Francuzom. Siły generała były wspierane przez milicję z Wirginii pod dowództwem Jerzego Waszyngtona. W pewnym momencie ekspedycja się zatrzymała, a Edward zastrzelił jednego ze swych żołnierzy. Nagle do generała podjechał Haytham, który był przebrany za żołnierza brytyjskiego.
Spotkanie w czasie ekspedycji
Rozmowę przerwał atak Francuzów i Indian. Całą ekspedycję ogarnął chaos. Braddock to wykorzystał i zaczął uciekać konno templariuszowi. Kenway ruszył w pogoń, aby w końcu dogonić Edwarda, który spadł z konia, kiedy jedno z drzew upadło na ziemię. Haytham znów miał okazję na zabicie Braddocka. Jednak tym razem przeszkodził mu Waszyngton, który zastrzelił konia, na którym siedział Kenway. Na Jerzego rzuciła się Indianka – Ziio, która wyjęła nóż i przyłożyła go do gardła dowódcy wirgińskich milicjantów. Edward zaczął uciekać, a za nim ruszył Haytham, który ostatecznie go zabił. Odebrał mu pierścień templariuszy, który później podarował Charlesowi Lee.
Ostatnie słowa[]
Śmierć Edwarda
- Edward: Czemu, Haytham?
- Haytham: Twoja śmierć otwiera pewne drzwi. To nic osobistego. Cóż, może jednak TROCHĘ jest to sprawa osobista. Koniec końców byłeś wrzodem na moim tyłku.
- Edward: Ale jesteśmy towarzyszami broni...
- Haytham: Kiedyś, może. Teraz już nie. Czy sądzisz, że zapomniałem, o tym co zrobiłeś? O tych wszystkich niewinnych ludziach zamordowanych bez chwili wahania. I to w imię czego? Pokoju nie można zapewnić, wyrąbując sobie drogę ku stanowczości.
- Edward: Błąd! Gdybyśmy stosowali miecz chętniej i częściej, dziś świat byłby znacznie lepszym miejscem niż jest.
- Haytham: W tym wypadku w pełni się zgadzam. Żegnaj, Edwardzie.
Kenway zabija Braddocka ukrytym ostrzem, zabiera jego pierścień templariusza i odchodzi.
Charakter[]
Edward był często okrutny i bezwzględny dla swoich żołnierzy. Często chciał przez to pokazać swoją pozycję w armii, oraz że nie należy z nim zadzierać. Mimo tego często okazywał się być też tchórzem. Edward był rasistą, ponieważ bezlitośnie traktował Indian, czasem nie zwracając uwagi na wojnę. Jego plany były ambitne, jednak rzadko były realizowane.