Miecze Edenu były artefaktami o wyglądzie broni białej, które zostały stworzone przez Pierwszą Cywilizację. Te Fragmenty Edenu przynosiły sławę i władzę oraz wielką siłę, tym, którzy je posiadali. Najczęściej wykorzystywali je wpływowi ludzie. Wielu legendarnych bohaterów władało tym niezwykłym orężem.
Historia[]
Pierwsze znane użycie Miecza Edenu przez osoby z Pierwszej Cywilizacji odbyło się w antycznej Grecji. Użył go Perseusz do zabicia Gorgony Meduzy.
W V wieku naszej ery, miecz wpadł w posiadanie Attyli, gdy dał mu go pasterz, który znalazł ów miecz.
Na przełomie V i VI wieku naszej ery, miecz został zdobyty przez celtyckiego króla Artura, który wyjął go ze skały i nadał mu nazwę Excalibur. Artur użył miecza, by zdobyć koronę Wielkiej Brytanii.
Gdy na świecie nastąpił VI wiek, jeden z mieczy Edenu znów wpisał się w historię. Odyn, będący w przebraniu wieśniaka, wbił swój miecz w drzewo o nazwie Barnstokkr. Z drzewa wyjął go Sigmund, mąż Hjördís, syn Völsunga i Hljod.
Na początku XIII wieku, wódz Mongołów, Czyngis-chan przeprowadził swoje imperium na zachód w wyniku ekspansji. Mentor lewantyńskiego zakonu asasynów, Altaïr Ibn-La'Ahad podejrzewał mongolskiego władcę o posiadanie Fragmentu Edenu. Syn Altaïra, Darim Ibn-La'Ahad i Qulan Gal zabili Temudżyna, lecz nigdy nie dowiedzieli się, czy jego moc pochodziła od miecza.
Podczas wojny stuletniej, miecz wpadł w posiadanie francuskiej, chłopskiej dziewczyny, Joanny d'Arc. Dzięki mocy niezwykłego oręża, Joanna doprowadziła Francuzów do wielu zwycięstw i do ostatecznego uwolnienia północnych części kraju spod władzy Anglików. Niestety wkrótce potem, Joanna została schwytana przez burgundzkich żołnierzy i przekazana Anglikom. Została oskarżona o herezję i uprawianie czarów. Templariusze spalili ją na stosie, by zabrać miecz dla siebie.