Assassin's Creed Wiki
Advertisement
Assassin's Creed Wiki

Mentor – najwyższa ranga w zakonie asasynów, nadawana członkom bractwa, którzy uzyskali tytuł mistrza lub faktycznym przywódcom niewielkich oddziałów asasynów rozsianych po całym świecie. Głównym zadaniem mentora było kierowanie działaniami asasynów. Każdy mentor miał obowiązek wyszkolić określoną liczbę uczniów i współpracować z innymi mentorami.

Historia[]

Średniowiecze[]

Pierwszym przywódcą asasynów, zachowującym się jak faktyczny mentor, był Hasan ibn Sabbah. Za jego rządów asasyni założyli swoje własne niewielkie państewko. To on również zapoczątkował stosowanie przez nich skrytobójstw jako politycznej broni. Podczas trwających 33 lata rządów Hasana odnotowano ponad 50 takich mordów.

Zaraz po śmierci Hasana na czele bractwa stanął Rashid ad-Din Sinan, znany bliżej jako "Al-Mualim", co jest arabskim odpowiednikiem słowa "mentor". Kiedy Al Mualim użył Jabłka Edenu, by wyprać mózgi asasynów w twierdzy Masjaf oraz przejąć nad nimi absolutną kontrolę, na drodze stanął mu jego uczeń Altaïr Ibn-La'Ahad.

Po zabiciu Sinana Altaïr zajął jego miejsce jako mentor i dokonał wielu reform i innowacji. Te zmiany, jak również jego starania, by rozszerzyć maksymalnie wpływy bractwa sprawiły, że stał się on najbardziej szanowanym i zasłużonym, a wręcz legendarnym mentorem w historii asasynów.

W 1227 roku rywal z młodych lat Altaïra – Abbas Sofian, zainicjował zamach stanu przeciw Altaïrowi, co zaowocowało przejściem lewantyńskich asasynów pod przewodnictwo Abbasa oraz decyzją Altaïra o udaniu się na wygnanie. Uzurpując tytuł mentora Abbas rządził bractwem jak tyran, bez poszanowania dla Kredo. Dopiero w 1247 został zabity przez Altaïra, który powrócił do roli mentora. Sprawował urząd jeszcze dziesięć lat, dopóki nie zdecydował o rozwiązaniu lewantyńskich asasynów. Zmarł w bibliotece bractwa w trakcie ataku mongolskiego na Masjaf 12 sierpnia 1257 roku.

Renesans[]

„Od teraz będziesz znany jako Il Mentore, strażnik naszego Bractwa i naszych sekretów.”
―Machiavelli do Ezia Auditore[src]

W sierpniu 1503 roku Ezio Auditore da Firenze został wzniesiony do rangi mentora przez de facto przywódcę włoskich asasynów – Niccolò Machiavellego za lata poświęcone walce z rodziną Borgiów. Utrzymał swoją pozycję przez kilka lat, był również traktowany jako nauczyciel dla ottomańskich asasynów w trakcie swojego pobytu w Konstantynopolu.

Ezio zrezygnował ze swojej funkcji po powrocie do Italii pod koniec 1512 roku i wyznaczył Lodovico Ariosto na swojego następcę.

W tym samym czasie potajemnie funkcję chińskiego mentora sprawował Wang Yangming. Po tym jak został zabity w 1529 roku bractwo na długi czas utraciło mentora. Dopiero po jego odbudowie przez Shao Jun funkcja ta została z powrotem objęta przez nią samą.

Morze Karaibskie[]

Na początku XVIII wieku na Karaibach asasynami dowodził Ah Tabai, który zaczął ścisłą współpracę z innymi oddziałami asasynów i ich mentorami na całym świecie. Ah Tabai wyszkolił wielu zdolnych i sławnych asasynów, takich jak: Mary Read, Edward Kenway, Adéwalé i Achilles Davenport.

Wcześniej mentorem asasynów w tym regionie był ojciec Ah Tabaia, Bahlam.

Kolonialna Ameryka[]

W koloniach amerykańskich władzę nad asasynami przejął uczeń Ah Tabai'a – Achilles. Pod jego rządami bractwo rozrosło się w nowym rejonie. Asasyni zaczęli kontrolować większość miast na terenie koloni i Oceanu Atlantyckiego. Sam Achilles zarządzał zakonem ze swojej głównej siedziby – Domostwa Davenporta.

W połowie XVIII wieku bractwo asasynów zdradził młody uczeń Achillesa – Shay Cormac, który przystąpił do templariuszy i przez najbliższe kilka lat zabił wszystkich podwładnych Davenporta. Samego mentora oszczędził, gdyż uznał, że bez uczniów nie może on nic zdziałać. Achilles powrócił więc do swojego domostwa i tam spędził w samotności dziewięć lat.

W 1769 roku do Achillesa przybył młody Indianin Ratonhnhaké:ton, który poprosił o szkolenie na asasyna. Były mentor z trudem zgodził się. Nadał swojemu nowemu uczniowi imię Connor i wyszkolił na śmiertelnie groźnego zabójcę. W następnych latach Connor zlikwidował wszystkich templariuszy kontrolujących kolonie po rozbiciu asasynów przez Shay'a. Po śmierci Achillesa w 1781 Connor stał się faktycznym mentorem kolonialnego bractwa.

Rewolucja francuska[]

W czasie rewolucji francuskiej władzę nad asasynami sprawował polityk Honoré Gabriel Riqueti, znany bliżej jako Mirabeau. Stał on na czele pięcioosobowej rady asasynów, mającej swoją siedzibę w Paryżu. Po śmierci mentora w 1791 roku, władzę przejęła sama rada.

Czasy współczesne[]

Pod koniec XIX wieku nieznany z imienia mentor rozkazał, by rosyjscy asasyni zaczęli dążyć do obalenia rządów Cara. W 1888 roku asasyn Nikołaj Orłow dostał zlecenie zabicia Cara Aleksandra III, kiedy ten odbywał właśnie podróż z Krymu do Sankt Petersburga. Później w 1908 ten sam mentor przydzielił Orłowovi misję odzyskania z rąk templariuszy Cesarskiego Berła, jednego z Kosturów Edenu, z ich ośrodka badawczego w Tungusce na Syberii.

W XX wieku całe bractwo zjednoczyło się pod rządami tylko jednego mentora. W 1998 roku bractwem przewodził nieznany człowiek, jego imię oraz miejsce pobytu były zawsze objęte tajemnicą nawet przed asasynami, dla bezpieczeństwa. Nigdy nie pozostawał w jednym miejscu, by nie zostać namierzonym. W listopadzie 2000 mentor po dwóch latach obserwacji zaprosił Daniela Crossa do swojej tajnej bazy w Dubaju. Wierzył, że jest on godny bycia jego uczniem.

Jednakże Daniel po uzyskaniu nagrody w postaci ukrytego ostrza zabił go. Było to spowodowane wcześniejszym praniem mózgu przez Abstergo i "zaprogramowaniem" mu impulsu do zabicia mentora. Po tych wydarzeniach asasyni poszli w rozsypkę i zeszli do podziemia. Tytuł mentora w końcu został przyjęty przez Williama Milesa.

Znani mentorzy[]

Advertisement