Kjotve Okrutny (zm. w 872 roku w swojej fortecy) – norweski wiking, a także członek anglosasko-norweskiego odłamu zakonu starożytnych o stopniu palatyna. Ojciec Gorma i jarl własnego klanu.
Jak wskazuje jego przydomek, Kjotve słynął z okrutności, a także z łamania słów danych innym. Był również świetnym wojownikiem. Jego klan rywalizował z wieloma klanami Norwegii m.in. z klanem Kruka z Fornburgu.
Biografia[]
Młode lata[]
Kjotve od najmłodszych lat był człowiekiem bardzo okrutnym i zabijał ludzi dla przyjemności. W pewnym momencie swojego życia został jarlem swojego własnego klanu, który przez skłonność Kjotvego do przemocy zwaśniony był z wieloma innymi klanami. Jakiś czas później wiking spotkał kupca powiązanego z zakonem starożytnych, który dostrzegł w Norwegu potencjał i wprowadził go do ugrupowania. Kjotve stał się zarazem pierwszym norweskim członkiem zakonu.
Najazd na Heillboer[]
Około 856 roku dwa klany: klan Varina i klan Kruka urządziły w Heillboer ucztę na cześć połączenia obu klanów. Podczas tego wydarzenia Kjotve najechał wraz ze swym klanem na ową osadę. Złączone chwilę wcześniej klany stanęły w obronie Heillboer, jednak to Kjotve szybko zyskał przewagę i w po paru minutach walki zaproponował Varinowi, że jeżeli ten dobrowolnie odda swoje życie, to najeźdźca oszczędzi jego ludzi. Varin przystał na taki warunek i dał sobie odciąć głowę. Żona Varina – Rosta poświęceniu się jej męża rzuciła się na Kjotvego, jednak została zabita przez jednego z jego ludzi, który rzucił jej w plecy toporem. Wówczas Kjotve wydał swojemu klanowi rozkaz zabicia ludzi Varina, tym samym łamiąc dane mu słowo. 9-letnia córka Varina i Rosty – Eivor uciekła z wioski z pomocą Sigurda – syna jarla klanu Kruka, Styrbjorna. Od tamtej pory Eivor została przygarnięta przez Styrbjorna i ścigała Kjotvego za zabójstwo jej rodziców oraz za krzywoprzysięstwo. Po tym wydarzeniu Heillboer zostało opuszczone, a Kjotve przywłaszczył sobie topór zmarłego Varina.
Ostatnie dni Kjotvego[]
Przez następne 16 lat Kjotve był ścigany przez Eivor i w roku 872 kobieta została pojmana wraz z załogą przez ludzi wikinga. Kjotve nakazał im, aby wywieźli Eivor z Norwegii i sprzedali ją jako niewolnicę. Kobieta zdołała jednak uwolnić siebie i swoją załogę, a przy okazji odzyskała także topór swojego ojca.
Jakiś czas później Kjotve wysłał z Nottfall szpiegów, którzy udali się do Fornburgu – osady klanu Kruka, gdzie mieli zorientować się w zaopatrzeniu i zapasach wroga. Szpiedzy wybrali się do wioski o świcie, ponieważ mieli pozostać niezauważeni. Jeden z ludzi Kjotvego obudził jednak niechcący Eivor, która zabiła szpiegów i poinformowała o zajściu Styrbjorna i Sigurda. Ten drugi, usłyszawszy o szpiegach postanowił wraz z Eivor uderzyć na Nottfall, skąd przybyli intruzi. Udawszy się tam pozabijali ludzi Kjotvego, zniszczyli ich zaopatrzenie i spalili obóz, poważnie osłabiając przy tym wrogi klan.
Tego samego dnia po południu klan Kruka spotkał się w Florli z klanem króla Haralda Jasnowłosego, który przyłączył się do walki z Kjotve. Stamtąd wyruszyli wieczorem na fortecę Kjotvego, gdzie jej właściciel ówcześnie przebywał.
Śmierć[]
Gdy klan Kruka podszedł pod bramę fortecy, Eivor wezwała Kjotvego na holmgang (pojedynek), ponieważ w ten sposób chciała odzyskać honor rodu, który według niej został utracony w momencie śmierci jej ojca. Kjotve zaakceptował jej wyzwanie. Przeciwnik Eivor był tak pewny siebie, że w pierwszym etapie holmgangu walczył samymi pięściami, jednak po pewnym czasie uznał, że jego broń będzie mu potrzebna. W pewnym momencie pojedynku Kjotve zrzucił się wraz z Eivor do pobliskiego dołu, gdzie walka miała być kontynuowana. W tamtym momencie Hytham – przyjaciel Sigurda i Eivor, a zarazem członek bractwa ukrytych, który przybył do Norwegii, aby zabić Kjotvego, postanowił skorzystać z sytuacji i spróbował dokonać na członku zakonu starożytnych zabójstwa z powietrza, jednak ten w porę spostrzegł ukrytego i powstrzymał jego atak, ciskając nim o pobliską skrzynię. Pojedynek między Kjotve i Eivor został kontynuowany i kobieta ostatecznie zdołała pokonać krzywoprzysięzcę z Heillboer.
Po śmierci Kjotvego jego forteca została zaatakowana przez klan Kruka, który skutecznie wyparł stamtąd klan Kjotvego i zabił wielu jego ludzi. Śmierć Kjotvego przyczyniła się do zjednoczenia klanów Norwegii pod berłem króla Haralda Jasnowłosego oraz do zakończenia wewnętrznych sporów w królestwie.
Ostatnie słowa[]
Po zabójstwie Kjotvego umysł Eivor zaczyna widzieć zaciemnioną okolicę wśród wielu drzew. Pojawia się Odyn.
- Odyn: Wstań, Eivor… i zbudź się.
- Eivor: Odyn? Czego ode mnie chcesz?
Pojawia się Kjotve.
- Kjotve: Masz swój łup, Wilcza Paszczo. Swą chwałę z mojej śmierci.
Odyn uderza swoją włócznią o ziemię, przez co Kjotve otrzymuje obrażenia i upada na kolana. Wiking po chwili wstaje.
- Kjotve: A wszytsko z powodu…
Odyn ponownie uderza włócznią o ziemię, a Kjotve znów pada na kolana.
- Kjotve: …twojego tchórzliwego ojca i jego daremnego poświęcenia.
Odyn znów rani Kjotvego. Konający mężczyzna podchodzi do rośliny wystającej z ziemi i wyrywa ją. Roślina okazuje się być czaszką człowieka. Eivor jest zdezorientowana i zszokowana tym, co widzi.
- Kjotve: Spójrz, jaka jest cena naszej wojny, Wilcza Paszczo. Śmiertelne żniwo trzech pokoleń. Imiona poległych zostaną zapomniane. To wszystko jest nic nie warte.
Odyn podchodzi do Eivor.
- Eivor: Nie. Mój klan nie zostanie zapomniany!
Kobieta wzięła od Odyna włócznię i uderzyła nią o ziemię. Pod Kjotve wyrosło drzewo i przebiło go.
- Kjotve: Walczyłem najlepiej, jak tylko umiałem, by przetrwać. Bo wiem, co czeka nas na końcu naszej drogi. Jedynie ciemność.
Kjotve umiera, a z jego ust wylatuje kruk, który upuścił medalion zakonu starożytnych z wizerunkiem drzewa Yggdrasil. Eivor zabrała ze sobą owy medalion i poszła dołączyć do swojego klanu podczas szturmu na fortecę Kjotvego.