Giovanni Mocenigo (1409 — 1485) – doża Wenecji w latach 1478 — 1485.
Biografia[]
Rządy w Wenecji[]
W 1479 Giovanniemu udało się zakończyć piętnastoletnią wojnę z Imperium Osmańskim. Niestety wynegocjowany pokój nie mógł być uznany sukcesem Republiki Weneckiej. W wyniku podpisanej w Konstantynopolu umowy Wenecja utraciła swoje zamorskie tereny w Albanii oraz na wybrzeżu dalmatyńskim, a także była zobowiązana do corocznego płacenia Osmanom trybutu o wartości dziesięcu tysięcy dukatów[1].
Mocenigo wszczął tzw. wojnę solną przeciw Ferrarze. Rządzący nią Ercole I d'Este rościł sobie prawa do weneckich kopalni soli, co dało Republice Weneckiej powód do ataku. Wenecja szukała takowego, aby usprawiedliwić chęć ekspansji terytorialnej. Początkowo po stronie weneckiej opowiedziały się armie papieskie z rozkazu papieża Sykstusa IV, lecz po odkryciu prawdziwych ambicji swoich sojuszników, zmienił stronę. Ferrara ostatecznie wojnę przegrała i musiała oddać Wenecji Rovigo. Wierzy się, że papież zmarł w wyniku szoku, który wywołała u niego treść traktatu pokojowego[1].
Pod wpływem templariuszy[]
W okresie wczesnego renesansu członkowie włoskiego rytu zakonu templariuszy rozpoczęli tworzenie spisku, który podporządkowałby im najpotężniejsze włoskie republiki: florencką i wenecką. Kluczowym punktem tego spisku było zdobycie przychylności doży Giovanniego Mocenigo[2].
Carlo Grimaldi, templariusz zasiadający w Radzie Dziesięciu, miał za zadanie zaprzyjaźnienie się z dożą, by potem zrekrutować go w szeregi zakonu. Niestety, wszelkie jego starania kończyły się niepowodzeniem, Giovanni nie ufał Grimaldiemu i słuchał się tylko swojego wewnętrznego kręgu zaufanych doradców[2].
Carlo się jednak nie poddawał, próbował zapewnić doży wszystkiego, czego ten mógł zapragnąć. Obdarowywał go „najlepszymi marmoladami z sadów Sardynii, najnowszą modą z Mediolanu”, lecz Giovanni widział w Grimaldim jedynie nieszczerego pochlebcę[2].
Śmierć[]
Carlo wierzył, że jego starania wkrótce się powiodą, lecz tempo, w którym działał nie satysfakcjonowało wielkiego mistrza templariuszy, Rodriga Borgię. We wrześniu 1485 roku zwołał spotkanie na Piazza di San Marco, gdzie przedyskutowano plan ich spisku i zagrożenie z powodu obecności asasyna Ezia Auditore da Firenze w Wenecji[2].
Rodrigo postanowił, że nie mogą dłużej czekać. Doża miał umrzeć tego wieczora z ręki Carla. Templariusze zdecydowali się na użycie trucizny, cantarelli, aby uniknąć przelewu krwi[2].
Wieczorem 14 września, Carlo odgrywał z dożą partię szachów. Miał wtedy dostęp do każdego pomieszczenia w Palazzo Ducale, więc zakradł się także do kuchni, gdzie otruł napój, którym poczęstował dożę[2].
Ezio Auditore podsłuchał plany templariuszy i postanowił wszcząć działania, aby powstrzymać zamach. Przedostał się on przez szczelną ochronę pałacu za pomocą machiny latającej Leonarda da Vinci. Niestety, gdy wtargnął do pomieszczenia, w którym przebywał Mocenigo, było już za późno. Doża zaczął krztusić się krwią, a Carlo zaczął uciekać przed asasynem. Ezio dogonił go i zabił. Konający Mocenigo wyszedł na dziedziniec i zaczął ślepo wykrzykiwać oskarżenia. Strażnicy uznali, że skierowane były one w stronę asasyna, w związku z czym to jego obwiniano o śmierć doży[3].
Po śmierci Giovanniego Mocenigo nowym dożą weneckim został templariusz Marco Barbarigo[4].
Ciekawostki[]
- W książce Assassin's Creed: Renesans Giovanni nie rzuca oskarżeń w stronę Ezio. Tuż przed śmiercią widzi śmierć Carla Grimaldiego z rąk asasyna, co pozwala mu umrzeć w spokoju[5].
- Wokół śmierci historycznego Giovanniego Mocenigo krążyły plotki, według których miał zostać otruty[6].
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Assassin's Creed II, Wpis o Giovannim Mocenigo w bazie danych Animusa.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Assassin's Creed II, Ciągnie swój do swego.
- ↑ Assassin's Creed II, Sięgnąć nieba.
- ↑ Assassin's Creed II, Wiedza to potęga.
- ↑ „Assassin's Creed: Renesans”.
- ↑ Artykuł o Giovannim Mocenigo na angielskiej Wikipedii.