- „Przez lata miotałem się, robiąc, co mi się podobało i ani trochę nie dbając o tych, których ranię. Mam dziś swoje bogactwo i swoją sławę, ale nie czuję, żebym zmądrzał od chwili opuszczenia domu. Odwracam się, by spojrzeć na przebytą drogę… ale obok mnie nie ma żadnej drogiej mi osoby.”
- ―Edward Kenway o swoim wcześniejszym postępowaniu.
Edward James Kenway (ur. 10 marca 1693 w Swansea; zm. 3 grudnia 1735 w Londynie) – walijski pirat, a następnie asasyn. Mistrz bractwa asasynów w Londynie. Syn Bernarda i Linette Kenwayów, mąż Caroline Scott, ojciec Jennifer Scott. Następnie mąż Tessy Kenway, ojciec Haythama Kenwaya i dziadek Ratonhnhaké:tona, przodek Desmonda Milesa. Kapitan „Kawki”.
Biografia[]
Wczesne życie[]
Edward urodził się w Walii w roku 1693. Jego ojciec był Anglikiem, a matka Walijką. Gdy był młodym chłopakiem, ćwiczył rzuty nożem, przez co później na Karaibach mógł się tą bronią posługiwać. Pracował na farmie owiec swojego ojca. Jeździł wtedy do Bristolu, by sprzedawać pozyskaną z nich wełnę. Większość tego czasu przesiadywał jednak w tawernach. Wielokrotnie zdarzało mu się wpaść wtedy w kłopoty i dochodziło do bójek, w których młody Edward był zaprawiony. Kenway nie znał umiaru w piciu alkoholu.
Konflikt z Cobleighami[]
Podczas jednej z jego wizyt w tawernie Edward spostrzegł swoich trzech wrogów i biznesowych rywali ojca: Toma i Setha Cobleighów oraz ich przyjaciela Juliana. Chcieli oni uprowadzić upitą dziewczynę, w czym Edward zamierzał im przeszkodzić. Jako że mieli oni przewagę liczebną, Edward szybko zaczął przegrywać. Z opresji wywabiła go tajemnicza kobieta, u której, jak się okazało, pracowała owa uprowadzona dziewczyna. Dzień później Cobleighowie z zemsty zabili dwa zwierzęta ze stada ojca Edwarda. Edward chciał się zemścić, jednak ojciec powstrzymał go, mówiąc, że są oni pod ochroną pewnej federacji kupieckiej, do której Kenwayowie i większość innych kupców z okolicy nie dołączyli.
Poznanie Caroline Scott[]
Edward zakochał się w owej tajemniczej kobiecie i chciał się o niej czegoś dowiedzieć. W tym celu spotkał się z Rose – służącą, którą uratował. Dowiedział się od niej rozkładu dnia jej pani i dostał adres jej zamieszkania. Odkrył też, że jej adoratorem jest Mathew Hague – syn bogatego kupca i kapitana marynarki wschodnioindyjskiej.
Edward wybrał się w pewien wtorek do portu, gdzie tego dnia przebywała jego miłość. Najął wtedy pewnego chłopca Alberta, by wręczył jej bukiet kwiatów. Nie zrobił tego osobiście, ponieważ był z nią Mathew a wraz z nim jego prywatny ochroniarz Wilson. Młody chłopak okazał się jednak złodziejem. Podczas próby kradzieży został złapany przez Willsona, który zamierzał go pobić. Edward przyszedł mu jednak na ratunek i mimo że Wilson go pobił, Kenway zaimponował Caroline i od tamtej pory byli parą. Spotykali się potajemnie w nocy na przechadzki i jazdę konną.
Małżeństwo[]
Caroline odrzuciła zaręczyny Mathewa Hague i wyszła za Edwarda. Spotkało się to z dezaprobatą jej ojca, który odmówił im posagu. Caroline i Edward żyli w stodole przy posiadłości Kenwayów, pracując na ich farmie. Cierpieli biedę, czego Edward nie mógł znieść. Któregoś dnia dostał propozycję, od werbownika Dylana Walce’a, zaciągnięcia się na korsarski statek "Cesarz". Edward długo na nią nie odpowiadał. Któregoś dnia Emmet Scott – ojciec Caroline przyszedł do niego i poprosił, by ten oddał mu córkę w zamian za bogactwo. Edward odmówił, lecz dalsza bieda skłoniła go do ponownej rozmowy z Emmtem, w której obaj ustalili, że Kenway opuści Bristol i zostanie korsarzem, a Emmet z powrotem przygarnie córkę.
Pierwsze zabójstwo[]
Dzień przed wypłynięciem w morze Edward spędził w tawernie. Zanim jednak wypłynął, postanowił pojednać się z matką i ojcem, którzy nie zgadzali się na jego wyprawę. Idąc nocą koło ich posiadłości, spostrzegł kilku mężczyzn z pochodniami, chcącymi podpalić dom jego rodziców. Młodzieniec rozpoznał w nich Cobleighów i Juliena. Edward rzucił się na nich, ale oni go pobili. Julien chciał go zabić, lecz powstrzymał go pewien wysoki i tajemniczy mężczyzna.
Gdy Edward się ocknął, farma już stała w płomieniach, ale jego rodzice nadal żyli, ponieważ zdołał ich obudzić, rzucając kamieniem w okno.
Kenway pogalopował szybko do tawerny, gdzie zaczaił się na Cobleighów. Gdy wchodzili do gospody, zaatakował ich pałaszem. Pierwszy padł Julien. Potem Seth, którego ogłuszył. Później dopadł Toma, z zamiarem wzięcia go żywcem. Jednak ten uciekając, wpadł na miecz ukrywającej się w ciemności postaci, tej samej, która kazała wtedy Julienowi go oszczędzić. Stoczyli krótką walkę, w której Edward odniósł kilka ran. Jego oprawca pozwolił mu żyć pod warunkiem, że wypłynie na „Cesarzu” i nigdy nie wróci do Bristolu.
Na „Cesarzu”[]
Nieprzytomnego Edwarda przeniesiono w nocy na „Cesarza”. Edward z początku miał problemy z utrzymaniem równowagi na statku i z wszystkimi jego niewygodami. W dodatku cały czas nękał go starszy korsarz Blaney. Przez dłuższy czas nikogo na morzu nie spotkali, co nie podobało się załodze. Ich kapitan, Alexander Dolzell, postanowił, że porzucą korsarstwo na rzecz piractwa. Tych korsarzy, którzy się z tym nie zgadzali, kazał wyrzucić za burtę. Wkrótce potem zaatakowali brytyjski statek „Amazońską Galerę”. Jej kapitan, Benjamin Pritchard, zgodził się na negocjacje w zamian za życie załogi. Jednak te okazały się podstępem i kapitan został poddany torturom, by wyjawił, gdzie trzymają skarby. Zanim to się jednak stało, na horyzoncie pojawił się statek brytyjskich korsarzy, którzy zmierzali na pomoc galerze. Dolzell wyszedł wtedy ocenić sytuację i zostawił Edwarda, by pilnował więźnia. Ten jednak spostrzegł znajomy mu pierścień z krzyżem (taki sam miał zamaskowany mężczyzna, który go ranił). Edward zaczął go o niego wypytywać, a ten wykorzystał okazję i powiedział mu, że jak go rozwiąże to on i tajemna organizacja, do której należy, zapewnią mu bogactwo i zapewnił, że ludzie zapłacą za jego krzywdy. Młodzieniec przystał na jego propozycję, lecz nie zdołał go uwolnić, bo wtem przyszedł kapitan Dolzell i zabił więźnia.
Nie udało im się uniknąć spotkania z korsarzami. Ci napadli na ich statek i wybili większość piratów. Edwarda i dwóch innych członków załogi „Cesarza”: Blaneya i zastępcę kapitana – Trafforda, okrążyli. Blaney zabił Trafforda, chcąc wykupić się w łaski kapitana korsarzy Edwarda Thatcha. Kenway, nie mogąc znieść zdrady, rzucił się na Blaneya. Zginąłby, gdyby Thatch nie powstrzymał ich obu i nie zarządził pojedynku. Kenway walczył uczciwie bez broni tak, jak ustalono. Lecz jego przeciwnik, po przedłużającej się walce, wyciągnął nóż. Kapitan zauważył to i zastrzelił pirata, a Edwarda przyjął do załogi.
Na okręcie Thatcha[]
Pod banderą Thatcha, Edward nauczył się żeglarskiego kunsztu i szermierki. Był bardzo ceniony, ponieważ potrafił czytać i pisać. Nastały jednak trudne czasy dla korsarzy, ponieważ nastał pokój między Hiszpanią a Anglią. Korsarze stracili wtedy ochronę króla i większość z nich przeszła na piractwo. Thatch i jego załoga postanowili zrobić to samo.
Poznanie templariuszy[]
W 1715 roku Kenway przystąpił do innego pirackiego kapitana – Bramaha, mimo próśb Thatcha, by tego nie robił. Kapitanowi temu wiele rzeczy się nie udawało i powszechnie sądzono, że ciąży nad nim pech. W czasie jednego z bandyckich napadów jego statek uległ zniszczeniu. Przeżył jedynie Edward, który znalazł się na Przylądku Bonavista, wraz z członkiem załogi okrętu, na który napadli. Obaj mężczyźni zaczęli ze sobą walczyć. Ostatecznie wygrał Edward. Przy zabitym dżentelmenie znalazł dziwną kostkę, jakieś mapy, zepsute ukryte ostrze i pewien list. Jego treść brzmiała:
(Wielmożny panie Walpole). Przyjmuję pańską szczodrą ofertę i niecierpliwie wyglądam przybycia waszmości. Jeśli istotnie posiada pan potrzebne nam informacje, wiedz, że mamy środki, by sowicie cię wynagrodzić. Choć nie znam pańskiej twarzy, ufam, że rozpoznam strój rozsławiony przez wasze tajemnicze Bractwo. Przybywaj więc do Hawany niezwłocznie i bądź pewien, że powitamy cię jak brata. (Najpokorniejszy sługa pana, gubernator Laureano Torres y Ayala.)
Edward postanowił wykorzystać to, że gubernator nie zna twarzy Duncana, bo tak miał na imię ów dżentelmen, i zgarnąć jego nagrodę dla siebie. Przebrał się więc w jego szaty i ruszył do Hawany. Po drodze napotkał opuszczony szkuner. Postanowił go przejąć i dostać się do miasta. Nagle zauważył, że kilku brytyjskich żołnierzy atakuje pewnego kupca. Kenway uratował go. Kupiec przedstawił się jako Stede Bonnet i powiedział, że szkuner, który Edward chciał przejąć, należy do niego. Kenway przedstawił się mu natomiast jako Duncan Walpole i powiedział, że płynie do Hawany. Jak się okazało, Stede także podróżował do tego miasta, by tam sprzedawać cukier. Obaj mężczyźnie postanowili razem wyruszyć do Hawany. Dostali się na szkuner i ruszyli do miasta. Po kilku dniach byli już na miejscu. Tam Edward, wciąż podając się za zmarłego Duncana Walpole, pomógł Bonnetowi w kilku sprawach związanych z jego cukrem i mapami dla gubernatora.
Później ruszył do posiadłości gubernatora Kuby. Dostał tam się bez problemu, gdyż strażnicy hiszpańscy byli zawiadomieni, że do Hawany ma przybyć jakiś asasyn, a Kenway był akurat za niego przebrany. W posiadłości gubernatora poznał dwóch korsarzy z Francji i Anglii, Juliena du Casse i Woodesa Rogersa. Byli do niego nastawieni pokojowo i traktowali jak przyjaciela. Dzięki nim Kenway nauczył się posługiwać pistoletami i asasyńskim ukrytym ostrzem, które otrzymał od du Casse. Następnie wszyscy poszli na spotkanie z gubernatorem. Jak się okazało już wcześniej, gubernator był Hiszpanem i nazywał się Laureano Torres y Ayala.
Powitał on Edwarda z mniejszym entuzjazmem niż Woodes i Julien. Na początek zapytał Kenwaya, czy ma to, co mu obiecał Duncan. Kenway domyślił się, że jest to kostka i mapy, które znalazł przy trupie asasyna. Oddał więc je Torresowi. Ten zadowolony poprowadził Kenwaya, Rogersa i du Casse do głównej sali, w której znajdował się stół, na którym leżała mapa, przywieziona przez Kenwaya. Wtedy Torres wziął trzy pierścienie (identyczne z tymi, które widział u kapitana Pritharda i zamaskowanego mężczyzny, z którym walczył) i zaczął zakładać je na palce Edward, Woodesa i Juliena. Oprócz tego mówił, czego od dzisiaj muszą oni przestrzegać, by być dobrymi członkami jego zakonu.
Okazało się, że Torres to wielki mistrz templariuszy, a Rogers, du Casse i Walpole starali się, o wstąpienie w ich szeregi, co teraz nastąpiło. Edward nie wyraził zadowolenia z przystąpienia do organizacji, gdyż chciał po prostu zabrać nagrodę Duncana, a nie przystępować do jakichś templariuszy. Mimo to postanowił nie protestować i czekać, dopóki nie dostanie zapłaty. Laureano tymczasem zaczął mówić o dziwnym obserwatorium, które dzięki pewnemu artefaktowi i kostce, którą przekazał Edward, ma umożliwić obserwowanie każdego człowieka, gdziekolwiek by się nie znajdował. Kenwaya bardzo to zaciekawiło i chciał dowiedzieć się czegoś więcej na temat tego obserwatorium. Torres wspomniał także o Mędrcu, który rzekomo wie, gdzie znajduje się to miejsce i templariusze mają go w tej sprawie przesłuchać jutro. Rogers wspominał także o jakichś asasynach, ale Torres powiedział, że dzięki mapom, jakie przywiózł Duncan, a w rzeczywistości Edwarda asasyni nie będą już ich kłopotać.
Następnie Laureano odesłał wszystkich swoich nowych podwładnych, w tym Edwarda, do domu.
Następnego dnia Edward wybrał się na umówioną godzinę na spotkanie templariuszy. Pierwszy powitał go Rogers. Nagle do Edwarda zawołał Stede, który właśnie zaczął sprzedawać swój cukier. Krzyknął do niego Edward, nie Duncan, gdyż Kenway już wcześnie powiedział Bonnetowi, że Duncan to tylko przykrywka, a Edward to jego prawdziwe imię. Woodes podejrzliwie spytał się Kenwaya, dlaczego kupiec krzyknął do niego Edward, a nie Duncan. Ten szybko wymyślił jakąś wymówkę. Rogers na szczęście w to uwierzył, ale Kenway i tak był zły na swojego druha, za to, że tak bezsensownie mógł przez niego wpaść.
Następnie obaj templariusze poszli na miejsce spotkania. Kiedy już zebrali się, wszyscy poszli na miejsce przesłuchania mędrca. Kiedy już doszli, to pierwsze pytanie zadał oczywiście Torres. Okazało się, że Mędrzec ma na nazwisko Roberts, ale tylko tyle udało się templariuszom ustalić, gdyż mędrzec nie chciał odpowiedzieć na żadne z zadawanych pytań. Wielki mistrz kazał więc zabrać go do swojej posiadłości. Reszta templariuszy, w tym Edward, miała robić za ochronę.
W czasie drogi doszło do ataku asasynów na Torresa i mędrca. Doszło do krwawej walki. Kenway słyszał już o asasynach wcześnie, kiedy mówił o nich Torres. Domyślił się, że to wrogowie templariuszy, którzy również chcą dopaść mędrca. W czasie bitwy cudem z niewoli uwolnił się Roberts, który zaczął uciekać. Edward pognał za nim. Po dosyć długim pościgu złapał mędrca i poprowadził z powrotem do templariuszy. Torres rozkazał Julienowi i kilku innym hiszpańskim żołnierzom, by poprowadzili mędrca do swojej posiadłości. Następnie Rogers pożegnał się z Laureanem i Edwardem, gdyż musiał wracać do Anglii, gdzie król miał mu dać nominacje na gubernatora. Po jego odejściu Torres wypłacił Edwardowi nagrodę, jaką miał dostać Duncan. Powiedział również, że jutro odbędzie się kolejne przesłuchanie mędrca, i on chciałby, aby Kenway był przy tym obecny. Edward zgodził się i obaj mężczyźni rozeszli się.
Kenway wrócił do Bonneta bardzo zdenerwowany, lecz nie na niego, ale na Torresa, gdyż nagroda Walpole'a była w jego mniemaniu zbyt mała. Mimo to przypomniał sobie o tajemniczym obserwatorium, o którym ciągle mówił gubernator. Postanowił dowiedzieć się czegoś więcej o nim. Ruszył więc uwolnić mędrca. Po cichu wszedł do posiadłości gubernatora i dostał się do więzienia, gdzie miał przebywać Roberts. Zamiast niego jednak znalazł tam stos ciał zabitych żołnierzy. Nagle Kenway został ogłuszony przez ochroniarza i „prawą rękę” Torresa, El Tiburóna. Był z nim również gubernator i Julien. Jak się okazało, templariusze dowiedzieli się o śmierci prawdziwego Duncana Walpole. Torres spytał się, jak się naprawdę nazywa Edward. On jednak nie chciał odpowiedzieć. Laureano rozkazał więc El Tiburónowi i Julienowi, by zabrali go na statek, który razem z flotą skarbów płynie do Europy. Tak się stało i Edward razem z Trynidadczykiem Adéwalé został uwięziony na jednym z hiszpańskich okrętów, płynących do Europy, a konkretnie do miasta Sewilli.
Republika Piratów[]
Dzięki sprytowi Trynidadczyka obaj mężczyźni uwolnili się. Następnie przedarli się do zbrojowni, gdzie znaleźli broń. Kenway oprócz tego zauważył również brązową kamizelkę, która nadawałaby się na jego strój asasyna. Założył ją więc, dzięki czemu upodobnił się do pirackiego kapitana. Następnie uwolnił żeglarzy, również uwięzionych na okrętach z floty skarbów, i przejął jeden z hiszpańskich brygów. Ledwo udało mu się uciec Hiszpanom.
Kiedy byli już bezpieczny, Kenway postanowił zatrzymać sobie ten bryg i nazwał go „Kawka”. Siebie zrobił kapitanem, a Adéwalé kwatermistrzem. Reszta uwolnionych żeglarzy robiła za załogę. Adéwalé, jako zastępca Edwarda, poradził mu, aby ulepszył swój okręt. Kenway udał się więc na polowanie na wyspie Abaco Island.
Po tym Kawka popłynęła do stolicy Republiki Piratów, Nassau. Po przybyciu na miejsce Kenway spotkał swoich dawnych przyjaciół, a zarazem rzekomych gubernatorów Nassau: Edwarda Thatcha, Benjamina Hornigolda i Jamesa Kidda. Przedstawił im swojego nowego kwatermistrza. Spytał się również, gdzie może znaleźć załogę na swój okręt. Thatch poradził mu, aby po przechadzał się po Nassau, a na pewno znajdzie odpowiednich ludzi. Kenway zrobił tak i zaraz potem „Kawka” miała już odpowiednią ilość członków załogi.
Po powrocie do gubernatorów Edward powiedział im o obserwatorium i mędrcu. Wszyscy piraci go wyśmiali oprócz Kidda, którego najwyraźniej zaciekawiło to, co mówił Kenway.
Następnie Hornigold nauczył go, jak przeprowadzać abordaż na wrogie okręty. Później Edward dowiedział się, jakie zagrożenie może powodować wysoki poziom rozgłosu. Zaraz po tym zdobył odpowiednią ilość stali, na ulepszenie swego okrętu. Kiedy piraccy gubernatorzy uznali, że Kenway jest niezłym kapitanem, a Kawka porządnym okrętem, dali mu zgodę na powieszenie na swoim statku swojej własnej bandery. Tak się stało i "Kawka" stała się prawdziwym okrętem pirackim.
Później Edward spotkał się z Jamesem Kiddem, który poradził mu ograbić magazyn, znajdujący się na brytyjskiej plantacji. Kenway tak zrobił, dzięki czemu zdobył rum i cukier, które można sprzedać.
Zaraz potem Edward spotkał się z Thatchem. Mówił on o hiszpańskim galeonie, który chce zdobyć. Kenway postanowił pomóc mu w tym. Razem weszli na Kawkę, w celu odszukania galeonu. Odnaleźli go i zaczęli śledzić. Nie udało im się to zbytnio za sprawą Charlesa Vane'a, który zaatakował Hiszpanów. Kenwayowi i Thatchowi udało się wyjść z tego bez szwanku. Piraci jednak nie zaprzestali na tym. Thatch powiedział Kenwayowi, że kapitanem galeonu jest francuski korsarz Julien du Casse. Edward bardzo się tym przejął, gdyż było to imię templariusza, którego spotkał w Hawanie. Postanowił zabić go, ponieważ bał się, że jak Francuz zauważy go na galeonie, to może zawiadomić o tym Torresa, a wtedy naraziłby się na wrogość i Hiszpanów i Anglików. Na początek przeprowadził głosowanie na swoim okręcie, w którym załoga jasno opowiedziała się za zdobyciem galeonu. Następnie Kenway ruszył na wyspę, a zarazem siedzibę du Casse o nazwie Wielka Inagua. Przedarł się przez dżunglę i wioskę pełną żołnierzy, dostał się na galeon i zabił Juliena. Tuż przed śmiercią, du Casse powiedział Edwardowi, że żal mu go, gdyż mimo wszystkiego, czego zdradził mu na temat zakonu templariuszy Torres, on wciąż trzyma się życia zwykłego pirata. Gdy Julien zmarł, Edward zabrał mu tajemniczy klucz. Następnie Kenway przejął galeon i zawiadomił o tym swoją załogę.
Poznanie asasynów[]
Kenway postanowił zrobić z Wielkiej Inagui swoją kryjówkę. Tymczasem Thatch na pokładzie zdobytego galeonu wypłynął w morze. Na wyspie został tylko Kidd, Kenway, załoga „Kawki” oraz mieszkańcy miejscowej wioski. Edward i James postanowili odkryć tajemnice Wielkiej Inagui. Odnaleźli tutaj jeden z kamieni Majów oraz wielką posiadłość du Casse, w której znajdowała się tzw. zbroja templariusza, strzeżona pięcioma zamkami, do których pasowały niecodzienne klucze, takie, jakie Edward znalazł przy du Casse i mapy podobne do tych, jakie Edward przekazał gubernatorowi w Hawanie. Później Kidd postanowił opuścić Wielką Inague. Tuż przed wypłynięciem polecił on Edwardowi, by spotkał się z nim za kilka tygodni u wybrzeży Jukatanu.
Po kilku tygodniach Edward wyruszył na umówione spotkanie z Kiddem. Po przybyciu na miejsce natknął się na obóz asasynów położony na Tulum. Edwardowi ledwo udało się przez niego przedostać. Kiedy już odnalazł Jamesa, to został okrążony przez asasynów, którymi dowodził Ah Tabai. Spytał się on Edwarda, gdzie jest Walpole. Kenway odparł, że nie żyje. Następnie Ah Tabai zadał kolejne pytanie, w którym pytał, dlaczego dopełnił zdradę Duncana. Edward odparł, że wyłącznie dla pieniędzy. Ah Tabai zdenerwował się na niego, jednak został uspokojony przez Jamesa. Przywódca asasynów zadał piratowi kolejne pytanie, w którym pytał, czy widział człowieka, którego zwął mędrcem i czy byłby w stanie go rozpoznać. Edward odpowiedział, że tak. Następnie Ah Tabai zwrócił się do Jamesa, któremu powiedział, że musi mieć pewność. Następnie odszedł. Edward chciał zadać Jamesowi pytanie, ale ten kazał mu nic nie mówić tylko iść za sobą.
Edward i James weszli do jakieś świątyni. Edward zadawał Kiddowi wiele pytań. Okazało się, że Ah Tabai to mentor bractwa asasynów. James również należał do tego bractwa. Powiedział on Edwardowi, że gdyby nie on, to asasyni zabiliby go za to, co zrobił w Hawanie. W końcu dotarli oni do rzekomego pomnika przedstawiającego twarz mędrca. Edward potwierdził, że to on. Następnie obaj wyszli ze świątyni.
W tym czasie, gdy Kidd i Kenway oglądali pomnik twarzy Mędrca, wioskę asasynów zaatakowali Brytyjczycy, którymi dowodził handlarz niewolników i sojusznik templariuszy Laurens Prins. Ah Tabai miał pretensję do Edwarda, za to, że to przez niego templariusze wiedzą, gdzie jest siedziba ich bractwa. Jak się okazało, Anglicy nie uwięzili tylko asasynów, ale również piratów Edwarda. Kenway postanowił więc pomów Ah Tabaiowi i Kiddowi w wyzwalaniu ich kryjówki. Na początek James podarował Edwardowi dmuchawkę, cichą broń, dzięki której łatwo można załatwić przeciwników. Z jej pomocą Kenwayowi udało się uwolnić asasynów i piratów. Kiedy kryjówka była już bezpieczna, Ah Tabai i inni asasyni jasno dali Edwardowi do zrozumienia, że nie chcą go tutaj więcej widzieć. Kenway na czele swojej Kawki opuścił więc Tulum.
Łowy na templariuszy[]
Lucia Márquez[]
W czasie poszukiwań innych templariuszy, posiadających resztę kluczy otwierających blokadę pancerza templariuszy Edward napotkał mistrzynię asasynów – Opíę Apito. Z jej pomocą dotarł do Pinos Isle, gdzie przebywała Lucia Márquez. Po krótkiej walce Edward zabił Lucię, a następnie zabrał jej klucz i udał się w dalszą drogę.
Kenneth Abraham[]
Przebywając w Kingston, Edward poszukiwał następnego klucza templariuszy. Chcąc zdobyć informacje, udał się do kantoru asasynów, prowadzonego przez tamtejszego mistrza – Antó. Kenway dowiedział się, że interesujący go przedmiot posiada komandor armii brytyjskiej, Kenneth Abraham. Posiadając wystarczającą ilość informacji Kenway i Antó zaczęli śledzić jednego z żołnierzy Abrahama, myśląc, że to on. Doszli więc do posiadłości komandora. Wkrótce zorientowali się, że oficer przez nich śledzony to nie Kenneth. Edward odnalazł więc na terenie posiadłości prawdziwego Abrahama, zabił go i odebrał mu klucz.
Jing Lang[]
Edward, szukając następnego klucza, udał się do kantoru asasynów w Nassau. Tam też spotkał Vance'a Traversa i dostał od niego zadanie zabicia jego brata, Uptona. Edward dopadł go, ale oszczędził, gdyż okazało się, że jest on bratem Vance'a. Razem z Edwardem śledził brata. Okazało się, że Vance, za namową Jing Lang przystał do templariuszy i zdradził bractwo. Edward zabił go. Okazało się jednak, że klucz templariuszy posiada jego narzeczona. Edward odnalazł ją, po czym zabił i odebrał klucz.
Hilary Flint[]
Odwiedzając Hawanę, Edward skontaktował się z tamtejszą mistrzynią asasynów – Rhoną Dinsmore. Tak samo, jak inni mistrzowie z kantorów Rhona udzieliła Edwardowi informacji o jego następnym celu, po czym razem zapolowali na templariusza, Hilarego Flinta. Po krótkiej potyczce Edward i Rhona zabili Hilarego, po czym kapitan piratów odebrał mu ostatni klucz blokujący dostęp do pancerza.
Zdobycie pancerza templariuszy[]
Po zdobyciu wszystkich pozostałych kluczy templariuszy, Edward wrócił do swojej kryjówki, gdzie w swojej posiadłości otworzył pozostałe kłódki, wydobywając pancerz templariuszy, który zapewniał mu zwiększoną odporność na ataki przeciwników.
Poszukiwanie mędrca[]
Po opuszczeniu Tulum Edward powrócił do Nassau. Tam z podróży wrócił Charles Vane, Jack Rackham i Edward Thatch, który kazał siebie nazywać Czarnobrodym, ze względu na brodę, którą niedawno zapuścił. Powiedzieli oni, że gubernator Kuby Laureano Torres przewozi dużą ilość złota do fortu Punta Guarico. Edward postanowił więc ograbić go, a przy okazji dowiedzieć się czegoś o mędrcu, gdyż po wizycie w Tulum jego chęć odnalezienia obserwatorium wzrosła.
Wkrótce potem „Kawka” zaatakowała fort, w którym przebywa templariusz. Po dosyć długiej bitwie Edward wchodzi do sali konferencyjnej, w której przebywa Torres i wypytuje, gdzie jest Mędrzec. Okazało się, że Roberts jest w rękach handlarza niewolników, Laurensa Prinsa, którego Kenway spotkał w Tulum. Torres chciał wykupić go od niego, dlatego zgromadził tak dużą ilość złota. Edward postanowił więc wykorzystać Laureana, który już i tak się zorientował, że Kenway to ten sam mężczyzna, który podawał się za Walpole'a do pozyskania mędrca.
Edward dowiedział się, że Prins mieszka w Kingston kontrolowanym przez wojska brytyjskie. Tam Kenway zaczął realizować swój plan, w którym Torres miał wykupić mędrca od handlarza niewolników. Wkrótce na rynku miasta pojawił się Prins i Torres. Obaj mężczyźni zaczęli rozmawiać, na temat mędrca. Edward postanowił ich śledzić. Nagle Kenway zauważył Kidda, również śledzącego Laurensa i gubernatora. James również zauważył Edwarda. Jak się okazało, przybył on tutaj po to, by zgładzić Prinsa. Edward ubłagał, by tego nie robił. Mimo to ten nie zaprzestawał śledzenia. Wkrótce Torres postanowił przejść do sedna sprawy i w końcu wykupić tego mędrca. O dziwo Laurens powiedział, że nie teraz, ale później. Jak się okazało już wcześnie, zorientował się, że ktoś go śledzi. Zdenerwowany Kidd mimo swojej obietnicy ruszył, by zamordować Prinsa. Edward dogonił go i powstrzymał. Ten powiedział, żeby spotkał się z nim później i odszedł. Cały plan Kenwaya legł w gruzach. Prins nie sprzedał mędrca a Torres uciekł w czasie gdy on ścigał Kidda.
Do spotkania Kidda i Kenwaya doszło na szczycie wiatraku. Tam James przedstawił swój plan Edwardowi. On odciągnie przeciwników, a Kenway zniszczy dzwony alarmowe, a następnie zabije Prinsa. Wtedy Kidd zdjął chustę ze swojej głowy, przez co jego dosyć długie włosy były widoczne. Kenway domyślił się, że James wcale nie ma tak na imię. Mimo to obaj ruszyli do posiadłości. Plan Kidda został zrealizowany. Następnie Edward odnalazł i zabił handlarza niewolników. Nagle usłyszał on głos Kidda. Okazało się, że mędrzec wziął go jako zakładnika. Początkowo mędrzec nazwał Edwarda templariuszem w związku z wydarzeniami w Hawanie, ale Kenway szybko powiedział, że żaden z niego templariusz. Zaraz potem Kidd uwolnił się, a Roberts strzelił w dzwon alarmowy, w wyniku czego do posiadłości wdarli się brytyjscy żołnierze. Kenway był zmuszony do ucieczki. Udało mu się to. Następnie spotkał się z Kiddem. Okazało się, że nie nazywa się on James Kidd, ale Mary Read i jest kobietą, nie mężczyzną. Mimo to kazała ona Edwardowi nikomu o tym nie mówić.
Lekarstwa[]
Kenway wrócił do Nassau. Tam dowiedział się o amnestii, którą król Wielkiej Brytanii zamierza zaoferować wszystkim piratom. Następnie razem z Czarnobrodym wyruszył na poszukiwanie lekarstw dla ludności Nassau. Kenway zakupił wtedy dzwon nurkowy, by sprawdzić, czy w podwodnych wrakach nie ma przypadkiem jakichś lekarstw. Niestety znalazł tam tylko jedną skrzynię tego dobra, która i tak była już do niczego. Wrócił więc do Thatcha. Spotkał wtedy swojego dawnego druha Stede'a Bonneta, który porzucił życie kupca i został piratem na okręcie Czarnobrodego.
Następnie Thatch, w wyniku tego, że nadal pragnął on zdobyć te lekarstwa, postanowił zaatakować brytyjski liniowiec. Kenway, który opuścił Czarnobrodego zaraz po odnalezieniu skrzyni z lekarstwami, dowiedział się o tym od Hornigolda i czym prędzej ruszył mu na pomoc. Doszło do krwawej walki. Edward przejął ster na okręcie Czarnobrodego – „Zemście Królowej Anny”. Zniszczył maszt brytyjskiego liniowca i dokonał abordażu. Po pokonaniu załogi Thatch dorwał kapitana okrętu i zaczął wypytywać o lekarstwa. Ten nie powiedział nic oprócz tego, że król nie popuści piratom tego, co zrobili. Kenwaya i Thatcha bardzo to zdziwiło, gdyż król obiecał im amnestię. Nie zastanawiali się nad tym długo, gdyż jeden z członków załogi Czarnobrodego zawiadomił, że na pokładzie liniowca znajdują się skrzynie z lekarstwami, które zostały dostarczone na Karaiby z Charlestown. Obaj kapitanowie domyślili się, że więcej lekarstw musi się więc znajdować się w tym mieście. Thatch polecił Kenwayowi, by spotkał się z nim tam dokładnie za miesiąc.
W czerwcu 1718 roku Edward spotkał się z Czarnobrodym w umówionym miesiąc temu miejscu, Charlestown, gdzie mieli odnaleźć resztę lekarstw. Czarnobrody pojmał kilku zakładników i obiecał, że uwolni ich i opuści miasto, jeśli Brytyjczycy oddadzą mu lekarstwa. Ci jednak nie chcieli pójść Czarnobrodemu na rękę. Kenway powiedział, że sam zdobędzie te lekarstwa. Tak zrobił. Początkowo śledził on angielską kanonierkę, która prawdopodobnie mogła doprowadzić go do lekarstw. Później to samo robił z kilkoma żołnierzami i oficerem, płynącymi łódką. Kiedy już dopłynęli na miejsce, żołnierze zauważyli piratów i wszczęli alarm. Wtedy oficer zaczął uciekać. Edward jednak dopadł go i zdobył lekarstwa. Następnie wrócił do Thatcha, który jednak nie zamierzał powrócić na Karaiby, tylko pozostać tu. Zdziwiony Edward wrócił do Nassau.
Upadek Republiki Piratów[]
Po powrocie do Nassau Edward poznał sławną piratkę Anne Bonny, faworyzowaną przez Jacka Rackhama. Zaraz potem do Nassau przybyły trzy brytyjskie statki, z których wysiadł znany Edwardowi angielski korsarz i templariusz Woodes Rogers, który został mianowany gubernatorem Bahamów, na których terenie leży Nassau. Towarzyszył mu komandor marynarki królewskiej Peter Chamberlaine oraz wielu żołnierzy brytyjskiej armii. Następnie Rogers wygłosił przemówienie do ludności Nassau, a szczególnie piratów, którym jak już wcześnie było wiadomo, król oferuje amnestię, na mocy której ich pirackie postępki pójdą w niepamięć, lecz pod jednym warunkiem, muszą oni na zawsze porzucić karierę korsarza i żyć jako normalni ludzie. Ci, co nie przyjmą amnestii, zostaną powieszeni. Nagle do Woodesa podszedł jeden z pirackich gubernatorów Nassau – Benjamin Hornigold. Kenwaya to bardzo zdziwiło. Postanowił więc śledzić Hornigolda i Rogersa. Ruszyli oni do pobliskiego fortu. W pewnym czasie dołączyli do nich inni piraci: Charles Vane, Jack Rackham, John Cockram i Josiah Burgess. Doszło również do kłótni Petera Chamberlaine'a, który opowiadał się za zabiciem wszystkich piratów a Rogersem, który uważał, że powolna ekspansja Nassau będzie ich najlepszą bronią. Po dojściu do fortu jeden z żołnierzy wręczył komandorowi jakieś plany. Edward postanowił je wykraść. Po ich ukradzeniu jeszcze raz podsłuchał rozmowę Anglików z piratami. W czasie jej trwania Rogers i Chamberlaine jasno dali do zrozumienia, że dopóki piraci nie przyjmą amnestii, zostaną zatrzymani w Nassau. Następnie odeszli. Vane i Rackham byli całkowicie temu przeciwni, w przeciwieństwie do Hornigolda, Burgessa i Cockrama, którzy najwyraźniej zamierzali ją przyjąć. Doszło do chwilowej kłótni między korsarzami, po której wszyscy rozeszli się.
Po opuszczeniu fortu Edward postanowił porozmawiać z Vane'em, gdyż podobnie jak on nie popierał przyjęcia przez piratów królewskiej amnestii. Spotkał się z nim w miejscowej karczmie. Tam obaj zaplanowali ucieczkę z nieistniejącej już republiki piratów. Ustalili, że zbudują brander, który wysadzi brytyjską flotę blokującą Nassau. Będzie do tego jednak potrzebny statek, proch i smoła. Postanowili więc, że użyją okrętu Rackhama, gdyż według nich jest kiepskim kapitanem, proch zorganizuje natomiast Edward, a smołę Charles. Kenway rozkrada więc cztery skrzynie i wraca do Vane'a.
Po powrocie do Charlesa Edward dowiedział się, że komandor Chamberlaine wbrew zakazom gubernatora zamierza zatopić wszystkie pirackie okręty w Nassau. W wyniku tego, że bez okrętów ich plan nie wypali, Kenway postanawia zabić komandora. Śledzi żołnierzy, którzy doprowadzają go do miejsca pobytu Petera. Tam Edward zabija go. Następnie ponownie wraca do Charlesa.
Po powrocie do Vane'a obaj piraci zaczęli swój plan ucieczki. „Kawka” zaczęła bronić brandera przez brytyjskim statkami. Po chwili brander był już blisko angielskiej blokady. Zaraz potem eksplodował, zatapiając przy tym wszystkie królewskie statki blokujące Nassau. Plan Vane'a i Kenwaya udał się i piraci uciekli z okupującego przez Brytyjczyków Nassau. Następnie okręty Edwarda i Charlesa udały się do kryjówki Kenwaya w Wielkiej Inagui.
Zaraz po przybyciu do swej kryjówki, Edward postanowił całkowicie pogrążyć się w pirackim życiu, pijąc, klnąc i walcząc. Został postawiony na nogi przez Mary Read, nadal uważaną za Jamesa Kidda.
Następnie razem z Vane'em udał się do Północnej Karoliny, by namówić Czarnobrodego do powrotu na Karaiby. Niestety, on za żadne skarby nie zamierzał tam wrócić, gdyż uważał, że idzie na niego pora. Charles bardzo zdenerwował się zachowaniem Thatcha. Kenway natomiast szanował jego decyzję i postanowił się z nim napić przed powrotem na Karaiby. Thatch powiedział również, że dowiedział się, że niejaki Roberts pływa na okręcie niewolniczym o nazwie „Księżniczka”. Kenwaya bardzo to ucieszyło, gdyż od śmierci Prinsa nie wiedział nic o mędrcu, którego nadal chciał odszukać. Nagle Edward zauważył dziwnie zachowującego się pirata. Postanowił go śledzić. Okazało się, że ów pirat to angielski szpieg. Spotkał się w dżungli z pułkownikiem armii brytyjskiej, gdzie opisywał on zachowanie Thatcha. Nagle pułkownik kazał mu odpalić flarę, by dać jakiś sygnał. Jak się okazało, był to sygnał dla floty brytyjskiej, która tylko czekała na rozpoczęcie ataku na obóz Czarnobrodego.
Kiedy Anglicy rozpoczęli atak, Edward czym prędzej ruszył na „Kawkę”, gdzie czekał już Thatch. Razem z pozostałymi okrętami pirackim ruszył na bitwę, która już od początku była dla nich przegrana. Udało im się unieruchomić jeden liniowiec. Doszło do abordażu, który prowadził sam Czarnobrody. Walka piratów była bardzo heroiczna, a zarazem krwawa. Nagle Kenway zauważył, że Thatch powoli traci siły w walce. W końcu otoczyli go żołnierze, którzy zaczęli zadawać mu śmiertelne ciosy. Edward próbował się do niego przedrzeć, ale nie zdążył i Thatch został zabity. Kenwaya zamurowało. O to zginął człowiek, którego uważał za nieśmiertelnego. Nagle został wypchnięty ze statku przez jednego z Brytyjczyków. Zdołał dopłynąć na Kawkę i uciec z pola bitwy razem z okrętem Vane'a.
Zaraz potem Kenway spotkał się z Vane'em, któremu szczegółowo opisał śmierć Czarnobrodego. Ten początkowo przejęty śmiercią starego druha postanowił pomóc Edwardowi w odnalezieniu mędrca. Kenway powiedział mu, że Thatch twierdził, że niejaki Roberts pływa na okręcie niewolniczym Księżniczka. Vane odparł, że wszystkie okręty niewolnicze należą do Królewskiej Kompanii Afrykańskiej. Postanowili więc odnaleźć jeden z nich i dowiedzieć się od jego kapitana, gdzie przebywa okręt Księżniczka. Obaj piraci ruszyli więc na poszukiwania. Zaraz potem odnaleźli już okręt niewolniczy o nazwie „Perła Królewska Afryki”. Adéwalé, który niegdyś był niewolnikiem, ostrzegał Edwarda, by nie strzelał do tego statku, gdyż znajdują się na nim niewinni ludzie. Edward podzielił zdanie swego kwatermistrza. Niestety Vane najwyraźniej nie był tego samego zdania, gdyż jego okręt zaczął ostrzeliwać statek niewolników, w wyniku czego ten otworzył ogień i zatopił „Łowcę”. Kawce ledwo udało się dopłynąć i ocalić Vane'a, Rackhama i resztę jego załogi.
Następnie Kenway zaatakował „Perłę Królewską Afryki”. Edward poradził sobie z tym zadaniem o wiele lepiej niż jego druh, niszcząc maszt okrętu. Następnie doszło do abordażu. Piraci bez najmniejszych problemów zdobyli statek niewolniczy. Następnie Vane i Kenway przesłuchali jego kapitana, który powiedział, że Księżniczka co kilka miesięcy wypływa z Kingston. Obaj piraci postanowili więc zmienić kurs. Niestety Jack Rackham zorganizował bunt w załodze Vane'a, w wyniku którego został nowym kapitanem „Kawki”, a Edwarda i Charlesa zostawił na zniszczonym okręcie – „Łowcy”.
Kenway i Vane zdołali dostać się na wyspę Isla Providencia, gdzie znaleźli jedzenie i osiedlili się. Niestety Charles, przekonany, że to przez Edwarda jego okręt został zniszczony, a oni sami znaleźli się na nieznanej im wyspie, zaczął wykradać mu jedzenie i wodę, które zdobywa. Ten był więc zmuszony zabić go. Doszło więc do walki na śmierć i życie, którą Kenway wygrał, ale nie zabił swojego dawnego druha, tylko zostawił rannego na wyspie, gdyż w tym samym czasie, gdy piraci walczyli ze sobą, Adéwalé przejął władzę na „Kawce” i przypłynął na Isla Providencia, by uratować Edwarda. Ten z entuzjazmem po raz kolejny przejął ster na swoim okręcie.
Odnalezienie Mędrca[]
Edward powrócił do Wielkiej Inagui, gdzie czekali na niego właśnie Mary Read i związany Jack Rackham. Piraci postanowili go jednak uwolnić. Następnie Kenway, pod namową Mary wyruszył do Kingston, by dowiedzieć się czegoś na temat mędrca. Tam usłyszał, że jego przyjaciel, którego nie widział już od upadku Nassau, Benjamin Horniglod i gubernator Rogers mają jakieś spotkanie. Edward odnalazł ich i zaczął śledzić. Okazało się, że Hornigold, Cockram i Burgess przystąpili do templariuszy za sprawą Rogersa. Nagle do Woodesa i Benjamina podszedł sam Torres oraz jego ochroniarz El Tiburón. Wszyscy templariusze zaczęli rozmawiać na temat mędrca. Mówili oni, że ów mędrzec przebywa na wyspie Príncipe, leżącej niedaleko Afryki. Edward zdołał jeszcze podsłuchać, że Rogers wysłał tam już Burgessa i Cockrama. Nagle Hornigold zauważył w oddali Kawkę, którą pamiętał jeszcze z okresu, gdy uczył Kenwaya abordażu. Od razu domyślił się, że Edward ich śledzi. Kenway był więc zmuszony ujawnić się. Benjamin nasłał na niego żołnierzy, ale Edward zdołał im umknąć. Następnie wrócił na Kawkę i czym prędzej wyruszył do Príncipe.
Po przybyciu na wyspę Kenway był zmuszony walczyć z portugalskimi okrętami, dowodzonymi przez Burgessa i Cockrama. Po ich zatopieniu Edward wyruszył na poszukiwanie mędrca. Po drodze natknął się na obóz piracki, w którym była masa trupów. Kenway domyślił się, że ci korsarze zostali zabici przez Portugalczyków. Nagle w Edwarda zaczął celować jakiś pirat. Jak się okazało, był to sam mędrzec, który był członkiem załogi statku, z którego pochodzili zabici korsarze. Kenway namówił go, by nie strzelał. Ten powiedział, że templariusze Cockram i Burgess nie mogą opuścić wyspy, głosząc wieści, że uciekł. Edward, licząc, że zyska zaufanie Mędrca, postanowił więc ich zabić. Przedarł się przez obóz portugalskich żołnierzy i odnalazł templariuszy, już podnoszących kotwicę. Następnie zabił ich. Tuż przed śmiercią wyznali oni, że przystąpili do templariuszy, gdyż to oni pomogli im, gdy byli w potrzebie. Zaraz potem Kenway wrócił do Robertsa, który wygłaszał mowę do żyjących jeszcze piratów ze swojej załogi. Jak się okazało, został nowym kapitanem okrętu „Księżniczka”, okrętu, który z niewolniczego, stał się okrętem pirackim. Następnie Kenway poprosił go, by pomógł mu w odnalezieniu obserwatorium. Mędrzec na początku przedstawił się jako Bartholomew Roberts i powiedział, że jeśli Edward pomoże mu, to zdradzi kilka sekretów na temat obserwatorium.
Współpraca z Mędrcem[]
Następne spotkanie Kenwaya z Robertsem nastąpiło na Karaibach. Jak się okazało, Bartholomew pojmał kapitana jednego z portugalskich okrętów, które przemieszczają się przez miejscową cieśninę. Roberts powiedział, że musiał zdobyć tamtejszy liniowiec, na którym znajdują się fiolki z krwią, niezbędne do uruchomienia obserwatorium. Tak się stało i Kawka, pod wodzą Edwarda i Robertsa, który nadal przesłuchiwał kapitana, dotarła do flotylli portugalskich okrętów. Niestety do poruszania się między nimi potrzebna była odpowiednia bandera. Edward wykradł więc z jednego z portugalskich okrętów jego banderę i zawiesił na „Kawce”. Następnie zaczął powoli przemieszczać się między portugalskim statkami. Nagle Edward zauważył, że z owego liniowca żołnierze wynoszą jakąś skrzynie. Postanowił to sprawdzić. Niestety, niczego w niej nie znalazł. Wrócił więc na swój okręt, gdzie Roberts pozbył się już kapitana, który nie był już, w jego mniemaniu potrzebny. Następnie piraci zajęli portugalski liniowiec. Niestety reszta flotylli zauważyła to. Doszło do wielkiej bitwy, którą Edward wygrał, sterując zdobytym liniowcem. Gdy byli już bezpieczni, Roberts zaczął oglądać odnalezione na liniowcu fiolki. Edward zauważył, że są one takie same jak ta kostka, którą znalazł kiedyś przy zabitym Duncanie. Bartholomew wyjaśnił, że są to fiolki z krwią ludzi, których chcemy obserwować. Oprócz tego pokazał Edwardowi również kryształową czaszkę, która jest niezbędna do uruchomienia obserwatorium. Zaraz po tym Kenway poprosił Robertsa o to, by pokazał mu to obserwatorium. Ten mimo początkowej niechęci zgodził się.
Odnalezienie obserwatorium[]
Kenway z zadowoleniem płynął na kolejne spotkanie ze swoim nowym druhem. Adéwalé nie był jednak pewien, czy intencje Robertsa są dobre. Niestety spotkanie nie udało się za sprawą Hornigolda, który na czele kilku brytyjskich statków pojawił się na horyzoncie. Roberts kazał Edwardowi jak najszybciej pozbyć się swojego dawnego przyjaciela. Kenway postanowił tak zrobić. Doszło do bitwy, w wyniku której statek Hornigolda, rozbił się na jednej z wysp. Kenway postanowił jednak nie ryzykować i zabić go. Przedarł się przez ruiny Świątyni Majów i zabił Bena. Ten przed śmiercią powiedział Edwardowi wprost, że jeśli nadal będzie podróżować tą drogą, którą podąża, to zostanie prędzej czy później powieszony za piractwo.
Później Edward spotkał się z Bartholomewem na wyspie Long Bay, gdzie prawdopodobnie znajduje się obserwatorium. Roberts kazał Kenwayowi iść pierwszemu, gdyż musi on likwidować tubylców, strzegących obserwatorium. Edward z powodzeniem wykonał to zadanie. Następnie Roberts na czele swoich piratów podszedł do kamiennego wejścia, które po chwili otworzyło się. Nagle Bartholomew wyjął pistolety i zastrzelił swoich piratów. Zdenerwowany Edward również wyjął pistolet i zaczął mierzyć w mędrca. Ten powiedział, że ci piraci na widok obserwatorium oszaleliby, więc musiał ich zabić. Następnie kazał Edwardowi wziąć skrzynię z fiolkami i czaszką do środka. Kenway tak zrobił. Obserwatorium było piękne. Edward cały czas się nim zachwycał. Po chwili obaj piraci podeszli do dosyć dziwnej rzeczy, przypominającej złote oko. Pierwsze co zrobił Roberts, to wyjął kryształową czaszkę i włożył ją w środek tego czegoś. Następnie wziął fiolkę i wsadził do otworu znajdującego się w czole czaszki. Okazało się, że była to krew Jacka Rackhama, gdyż na z powieki złotego oka zaczął pokazywać się obraz, który przedstawiał kłótnię Rackhama z Mary. Następnie Roberts wyjął fiolkę z krwią Jacka, a zamiast niej włożył z krwią Rogersa. Tym razem przedstawiała ona jego rozmowę z Torresem.
Kenway był zachwycony. Uważał, że dzięki temu urządzeniu on i Roberts stanął się królami mórz. Niestety Bartholomew, zaraz po wyjęciu urządzenia ze złotego oka, uderzył Edwarda z całej siły, w wyniku czego ten spadł do wody, znajdującej się w obserwatorium. Następnie Roberts wyszedł, zamykając kamienne drzwi. Na szczęście Kenwayowi udało się odszukać wyjście z jaskini. Cudem dostał się na zewnątrz. Niestety był mocno ranny, przez co nie miał siły walczyć z kamratami Robertsa. „Kawka” pod wodzą Adéwalé'a odpłynęła, tak więc Edward musiał liczyć tylko na siebie. Tymczasem Bartholomew postanowił wydać Kenwaya Anglikom. Tak zrobił i Edward został przez nich uwięziony w Kingston.
Kryzys[]
Kenway został osadzony w więzieniu na południu Kingston. Uczestniczył w procesie pojmanych wcześniej Mary i Anne, które miały zostać powieszone, jednak ostatecznie wyrok zawieszono, gdyż okazało się, że obie kobiety są w ciąży. W czasie trwania procesu koło Edwarda usiedli templariusze Torres i Rogers, chronieni oczywiście przez El Tiburóna. Oferowali mu bezpieczeństwo, w zamian za wyjawienie miejsca, w którym znajduje się obserwatorium. Mimo gróźb wymierzonych w samą Caroline nie wyjawił sekretu, jaki przekazał mu znienawidzony Roberts.
Edward przez cztery miesiące siedział jeszcze w brytyjskim więzieniu. W końcu został uwolniony o dziwo przez samego Ah Tabaia, mentora asasynów. Powiedział on, że przyszedł tu po Mary i Anne, a jego uwolnił przy okazji. Następnie wręczył Edwardowi ukryte ostrza i dmuchawkę, z którymi całkiem nieźle sobie radzi. Później obaj poszli uwolnić swoje przyjaciółki. Po drodze Kenway podsłuchał brytyjskich żołnierzy, którzy mówili o egzekucji Stede’a Bonneta, który otrzymał własny statek piracki zaraz po opuszczeniu Czarnobrodego. Oprócz tego Kenway spotkał już martwego Jacka Rackhama oraz o dziwo żywego jeszcze Charlesa Vane'a, którego los i tak jest już przesądzony. Następnie Edward i Ah Tabai uwolnili Anne i Mary, która po urodzeniu dziecka, była w opłakanym stanie. Anne nie urodziła jeszcze, więc łatwiej było ją zaprowadzić do łódki. Niestety Mary, już pod koniec drogi niesiona przez Edwarda na rękach, umarła. Następnie Ah Tabai wręczył Edwardowi jego strój, a zaraz potem odpłynął z rodzącą już Anne.
Przystąpienie do asasynów[]
Edward zalewa się w trupa. Nie posiada ani okrętu, ani kryształowej czaszki. Zaczyna mieć zwidy, na których widzi Robertsa i templariuszy, których pragnie zabić. Oprócz tego w jego zwidach pojawiają się również Hornigold, Thatch, Bonnet, Vane i Rackham, a także Mary i Caroline. Te dwie ostatnie mówią mu, by porzucił swoją dotychczasową drogę i zaczął nową.
Kenway obudził się na plaży. Nagle podszedł do niego Adéwalé. Kenway początkowo był na niego zły, gdyż zostawił go na pastwę Robertsa na Long Bay. Mimo to zmienił swoje nastawienie, gdy Adéwalé powiedział mu, że jego Kawka jest wciąż w jednym kawałku. Następnie oznajmił Edwardowi, że rezygnuje z bycia jego kwatermistrzem. Oprócz tego powiedział mu, żeby nie wahał się odwiedzić asasynów, gdy już przemyśli swoje dotychczasowe działania.
Kenway zrobił, jak powiedział jego były kwatermistrz i wyruszył do Tulum. Tam po raz kolejny spotkał Trynidaczyka, pomagającego rannym asasynom. Powiedział on Edwardowi, że to, co zrobił kilka lat temu, wcale nie zostało naprawione. Kenway wreszcie przyznał się, że jego działania nie były zbyt dobre i że mimo tego, iż ma swoją sławę i pieniądze, o których marzył, to jednak nic nie czuje, prócz pustki w środku. Te słowa usłyszał Ah Tabai, którego bardzo to zaskoczyło, gdyż nigdy by nie pomyślał, że taki pirat, jak Edward Kenway, może coś takiego powiedzieć. Ten oznajmił, że chce naprawić to, co zepsuł i zapytał, czy może pomóc mu w naprawieniu tego. Ah Tabai oznajmił, że tak. Następnie obaj poszli w kierunku świątyni Majów. W czasie drogi Kenway wyraził dużą chęć przystąpienia do bractwa asasynów. Ah Tabai powiedział jednak, że aby zostać asasynem, trzeba zrobić coś więcej niż kilka przysług. Kenway oznajmił, że wszystko nastąpi w swoim czasie.
Zaraz potem Tulum zaatakowali hiszpańscy żołnierze. Asasyni z pomocą Edwarda odparli atak. Po tym Ah Tabai podziękował Edwardowi i oznajmił, że od tej chwili pirat jest mile widziany w ich siedzibie. Następnie Kenway spytał o Anne. Okazało się, że jej dziecko umarło. Kenway postanowił pójść i ją pocieszyć. W czasie rozmowy oboje wyrazili swój duży smutek po śmierci wszystkich przyjaciół. Następnie Edward razem z Adéwalé'm rozpoczął swoje szkolenie w bractwie asasynów.
Trzy cele[]
Rogers[]
Edward postanowił raz na zawsze zakończyć parę spraw z templariuszami i Robertsem. Na początek zmienił banderę swego okrętu. Na nowej oprócz trupiej czaszki pojawił się również znak asasynów, oznaczający sojusz jego kapitana z bractwem. Następnie ustalił z Ah Tabaiem, jakie osoby najbardziej zagrażają porządkowi ludzkości. Byli to bez wątpienia wielki mistrz templariuszy Laureano Torres oraz jego podwładny, gubernator Bahamów Woodes Rogers. Oprócz nich także pirat Bartholomew Roberts, zwany kiedyś mędrcem. Edward i Ah Tabai doszli do wniosku, że pierwszego trzeba zabić Rogersa, gdyż być może od niego dowiedzą się, gdzie przebywa Roberts, który z nich wszystkich stanowi największe zagrożenie. Torresa Kenway wolał na razie nie ruszać. Tak więc Edward, wraz ze swoim nowym kwatermistrzem Anne Bonny, która otrząsnęła się częściowo po śmierci dziecka, wyruszył do Kingston. Tam dowiedział się od tamtejszego mistrza asasynów, że ów templariusz Woodes Rogers zorganizował przyjęcie, w którym pożegna się z mieszkańcami Karaibów, gdyż król, niezadowolony jego osiągnięciami w Nassau, odwołał go ze stanowiska gubernatora Bahamów i odesłał z powrotem do Anglii. Asasyni doszli do wniosku, że Kenway będzie potrzebował przebrania, by się tam dostać. Edward postanowił więc zabić włoskiego dyplomatę Ruggiero Ferraro. Jeszcze przed rozpoczęciem poszukiwań, Kenway spytał się asasyna, czy wyśle mu list do żony, który napisał. Ten odparł, że tak. Następnie Edward wyruszył zabić dyplomatę. Kiedy już dokonał na nim zabójstwa, przebrał się w jego kostium i udał się na przyjęcie. Tam Rogers właśnie wygłaszał mowę pożegnalną. Kiedy tylko skończył i zaczął przechadzać się po sali, Kenway zaatakował go. Nie zabił go jednak, gdyż chciał dowiedzieć się czegoś o Robertsie. Ten powiedział, że najlepsi informatorzy templariuszy twierdzą, że jest w Príncipe. Po tym Kenway odszedł, zostawiając rannego i upokorzonego Rogersa na nieudanym przyjęciu. Następnie razem z Anne wyruszył do Afryki.
Roberts[]
"Kawka" dotarła w końcu do Afryki. W czasie drogi piraci natknęli się na szczątki jakiegoś okrętu. Zdołali uratować jeszcze żywego członka załogi tego statku. Powiedział on, że napadł ich okręt Królewska Łaska. Kenway od razu domyślił się, że to Roberts, gdyż po zdobyciu portugalskiego liniowca, Bartholomew przywłaszczył go sobie i nadał tę nazwę. Edward wyruszył więc do miejscowego fortu, w którym przebywali kiedyś Portugalczycy pod wodzą Burgessa i Cockrama, a teraz jest on pod kontrolą kamratów Robertsa. Przebił się jakoś przez nich i odszukał Barta. Ten widząc go, rzucił się do ucieczki na swój okręt. Kiedy już przejął na nim ster i zaczął płynąć, Kenway dotarł na „Kawkę”. Rozpoczął się pościg. Gdy oba okręty wypłynęły na otwarte morze, zostali okrążeni, z jednej strony przez Brytyjczyków, z drugiej przez Hiszpanów. Doszło więc do zaciętej bitwy. W końcu udało się zniszczyć maszt „Królewskiej Łaski”. Załoga Kawki dokonała więc abordażu. Tymczasem Edward odszukał na okręcie Robertsa i zabił go. Ten tuż przed śmiercią wręczył mu kryształową czaszkę. Następnie Kenway umknął flocie brytyjsko-hiszpańskiej i wyruszył do Hawany, by zgładzić swój ostatni cel.
Torres[]
Kenway przybył do Hawany, gdzie spotkał miejscową mistrzynię asasynów, Rhone Dinsmore. Tam pokazał jej, jak działa kryształowa czaszka. Włożył w jej w czoło fiolkę z krwią Torresa, tak jak to robił kiedyś Roberts. Następnie pokazał się obraz, pokazujący kościół w jego posiadłości. Tak więc oboje doszli do wniosku, że Laureano musi być gdzieś tam. Rhona wróciła do kantoru asasynów, a Edward wyruszył zabić wielkiego mistrza. Zamiast niego spotkał jednak El Tiburóna, jego ochroniarza. Postanowił go śledzić. W czasie drogi żołnierze idący za El Tiburónem mówili o tym, że to w obawie przed asasynami Torres wprowadził w mieście stan wojenny. W końcu Hiszpanie doszli do fortu Castillo de la Real Fuerza. Edward domyślił się, że to tam zabarykadował się Torres. Dostał się więc tam i kiedy tylko zauważył wielkiego mistrza, zabił go. Niestety okazało się, że był to tylko jego sobowtór. Nagle Edwarda zaatakował El Tiburón. Kenway nie dał mu się jednak teraz zaskoczyć. Doszło do walki między nimi. W końcu Edward przebił kulą z pistoletu mocną zbroję El Tiburóna, w wyniku czego zabił go. Tuż przed jego śmiercią, Kenway powiedział mu, że dzięki niemu przemienił się z łajdaka w żołnierza. Edward wrócił do kantoru asasynów. Tam dowiedział się, że Torres na czele całej hiszpańskiej floty wyruszył na zachód. Kenway od razu domyślił się, że płynie on na Long Bay, by odszukać obserwatorium. Powiedział więc Rhonie, by zawiadomiła o tym Ah Tabaia.
Następnie razem z Anne wyruszył w pościg za Torresem. Przedarli się oni przez hiszpańską blokadę i dotarli na wyspę. Tam Anne spytała się, kim jest ten Torres i czym sobie zasłużył na wyrok śmierci. Kenway odpowiedział jej, że podobnie jak Rogers i Hornigold jest templariuszem i że muszą go zabić, gdyż okrucieństwo, jakiego by się dopuścił przez urządzenie, jakim jest obserwatorium, byłoby straszne. Następnie oboje ruszyli do dżungli. Tam zastali masakrujących tubylców żołnierzy. Po chwili dotarli oni do Obserwatorium. Edward kazał Anne zaczekać przed wejściem i nie pozwolić, by ktoś za nim wszedł. Anne tak zrobiła. Tymczasem Kenway wszedł do środka. Okazało się, że Torres uruchomił system obrony obserwatorium, który zabezpiecza Obserwatorium przed „nieproszonymi gośćmi”. Kenway przedarł się jakoś przez niego i panikujących hiszpańskich żołnierzy. Następnie odnalazł Laureano, który stał przy złotym oku. Kenway postanowił dostać się tam jakoś. Wspiął się na kamienną belę, znajdującą się tuż na Torresem. Następnie Edward zabił go. Tuż przed śmiercią Torres wyraził swój szacunek do ideologii, jaka prowadziła Edwarda, zabijając go i Rogersa.
Następnie Kenway spotkał się z Ah Tabaiem i swoim byłym kwatermistrzem, a teraz asasynem Adéwalé. Oprócz nich również ze swoim obecnym zastępcą Anne Bonny. Mentor włożył kryształową czaszkę w powiekę złotego oka. Następnie powiedział, że asasyni muszą zabezpieczyć to miejsce, dopóki nie pojawi się następny mędrzec. Kenway wspomniał, że w obserwatorium widział inne fiolki niż te, które posiadają. Ah Tabai postanowił więc je odnaleźć. Spytał się Edwarda czy mu pomoże. Kenway z przyjemnością odparł, że tak, ale na początku musi naprawić zło, jakie zniszczyło jego dom. Po chwili Ah Tabai wręczył Kenwayowi list, który przyszedł w zeszłym tygodniu. List zawierał smutną informację o tym, że żona Edwarda Caroline zmarła a on sam ma córkę Jenny, która urodziła się zaraz po jego przystąpieniu do piratów.
Ostatnia wyprawa[]
We wrześniu 1722, zanim Edward wyjechał do Anglii, wraz z Adéwalé po raz ostatni popłynęli, aby odzyskać złoto z zatopionego hiszpańskiego okrętu, „Polvora”. Jednakże, gdy Edward był pod wodą, szukając skarbu, „Kawkę” zdobył słynny Ned Low. Biorąc załogę „Kawki” na zakładników, okrutny kapitan zmusił Kenwaya, aby wyciągnąć cały skarb z powrotem na powierzchnię. Niestety dla niego, Edward wydobył nie tylko baryłki ze złotem, ale także beczki prochu strzelniczego znalezionego we wraku. Low i jego ludzie wydobyli dzwon nurkowy (wypełniony prochem z wraku) z powrotem na statek, który eksplodował, ogłuszając napastników.
Korzystając z rozproszenia przeciwników, Edward przedostał się na pokład Kawki i wypuścił swoich ludzi. Low był przygotowany do otwarcia ognia z dział w kierunku bezbronnej „Kawki”, jednakże Kenway umieścił kilka baryłek prochu z „Polvory” na pokładzie statku Low, w które strzelił, powodując znaczne szkody i neutralizując rywala. Po wszystkim Edward odpłynął do Wielkiej Inagui.
Powrót do Anglii[]
Edward powrócił do swojej kryjówki w Wielkiej Inagui, którą podarował asasynom, gdyż ich dotychczasowa siedziba w Tulum była już dobrze znana templariuszom. Ah Tabai wyraził wdzięczność Edwardowi, ale powiedział także, że ich działania muszą mieć rozwiniętą siatkę operacyjną, tak jak kiedyś zalecał Altaïr Ibn-La'Ahad. Oprócz tego Adéwalé zawiadomił Edwarda o tym, że kapitan Woodes Rogers wygrzebał się z ran i wrócił do Anglii i mimo że jest okryty niesławą, to jednak nie można go lekceważyć. Kenway obiecał, że dokończy tę sprawę, jak tylko wróci do Wielkiej Brytanii.
Następnie Edward spotkał się z Anne. Poprosił ją, by razem z nim wróciła do Anglii, jednak ona uznała, że Anglia to kiepski kierunek dla Irlandki. Kenway spytał się więc czy zostanie tutaj z asasynami, lecz ona również odpowiedziała, że nie. Następnie ona zapytała się Edwarda, czy on do nich przystąpi. Kenway odpowiedział, że tak, gdy jego serce przestanie wrzeć. Nagle do zatoki wpłynął jakiś statek.
Edwarda bardzo to zaniepokoiło. Po chwili Anne powiedziała mu, że jest zacnym człowiekiem, a kiedy nauczy się żyć w jednym miejscu, będzie też dobrym ojcem. Następnie Bonny zaczęła śpiewać. Wtedy właśnie Kenway przypomniał sobie wszystkich swoich dawnych przyjaciół: Bonneta, Mary, Thatcha, Hornigolda, Vane'a i Rackhama. Później Edward poszedł zobaczyć, kto przybył na tym statku, co niedawno wpłynął do zatoki. Okazało się, że na jego pokładzie była córka Edwarda, Jenny. Wzruszony Edward postanowił wrócić z nią do Anglii. W czasie drogi odkrył niezwykłe poczucie humoru Jenny i losy swojej żony, która zmarła z powodu ospy, gdyż jej ojciec zakazał ją szczepić, bo uważał, że skoro on wyzdrowiał to i ona da radę. Po długiej podróży dopłynęli do Bristolu.
Emmet i Wilson[]
Po dotarciu do miasta, były pirat spotkał się ze swoją matką, chcąc się z nią pogodzić, lecz ta go wydziedziczyła. Dowiedział się też od niej o śmierci swego ojca. Następnie Kenway spotkał się z Rose, która powiedziała mu, gdzie znajdzie Emmeta i ukrywającego się z nim Wilsona. Gdy dotarł na miejsce, okazało się, że templariusze schwytali Rose i więzili jako zakładnika. Stała ona na stercie skrzyń z herbatą z pętlą na szyi, powstrzymywana od upadku jedynie przez Wilsona. Kenway zdążył zamienić kilka słów z jej oprawcami i dowiedział się, że Wilson był tą osobą, która powstrzymała Juliena od zabicia go i z którą walczył w nocy tamtego dnia. Edward szybko zastrzelił Emmeta i cisnął nożem w Wilsona. Następnie pobiegł i przeciął sznur trzymający Rose i złapał ją. Asasyn udał się w pościg za Wilsonem i pozbawił go życia.
Amnestia[]
Edward udał się następnie do portu z zamiarem zabicia Mathewa Hague. Wtargnął na jego statek, wybił straż i zamkną szlachcica w swojej kajucie. Wylał na pokład parę beczek oleju i wspiął się na maszt z płonącą pochodnią, chcąc rzucić ją na statek z bezpiecznej odległości. Zanim to zrobił, zjawili się dwaj templariusze: Robert Walpole i Aubrey Hague – ojciec Mathewa. Zaoferowali mu amnestię i bogactwo w zamian za darowanie życia synowi Aubreya. Edward zgodził się i już jako wolny człowiek wyruszył do Londynu, gdzie spotkał swą przyszłą żonę Tessę, tam też został mistrzem angielskich asasynów.
Narodziny syna[]
Dzięki koneksjom Tessy udało im się kupić dom przy Queen Anne's Square w Londynie. Mieli razem syna Haythama, który urodził się w 1725 roku. Edward trenował go od wczesnego dzieciństwa, by wyrósł na asasyna. Haytham pobierał od niego nauki we władaniu bronią białą już w wieku sześciu lat. Ojciec zachęcał go również do samodzielnego myślenia i dyskusji.
Kradzież[]
W ósme urodziny Haythama rodzina Kenwayów wracała właśnie z wycieczki do White's Chocolate House na Chesterfield Street, kiedy zaatakował ich rabuś. Po tym, jak nie udało mu się ukraść naszyjnika Tessy do akcji wkroczył Reginald Birch, współpracownik Edwarda i zagroził, że zabije niefortunnego złodzieja, jednak Edward odwiódł go od tego zszokowany łatwością, z jaką tamten wydał wyrok. Po powrocie do domu Edward zapytał swojego syna czy uważa, że niedoszły złodziej powinien zostać puszczony wolno. Haytham przyznał, że na początku miał ochotę się zemścić, ale jednak okazałby mu łaskę, za co ojciec dał mu w prezencie krótki stalowy miecz.
Kłótnia[]
Podczas kolejnej z wizyt Reginalda Bircha, obaj mężczyźni pokłócili się, po tym, jak Haytham nieświadomie ujawnił, gdzie Edward schował najcenniejszą rzecz, jaką posiadał – tom z zapiskami dotyczącymi Pierwszej Cywilizacji.
Śmierć[]
3 grudnia 1735 roku dom Kenwayów został zaatakowany przez zamaskowanych mężczyzn, którzy porwali Jenny oraz zabili kilkoro służących. Dopadli Edwarda w bawialni i po przedłużającej się walce zabili. Edward został pochowany następnego dnia.
Wydarzenia o nieokreślonej dacie[]
Zniszczenie okrętów legendarnych[]
W okresie od 1715 do 1722 Edward zrabował i zniszczył pięć legendarnych okrętów:
Zdobycie Zbroi Majów[]
Gdy Edward podróżował po całych Karaibach, napotykał na swojej drodze wiele steli Majów, takich jak w Wielkiej Inagui. Dzięki nim zdobył wszystkie ukryte kamienie, które były kluczami do lochów w Tulum, gdzie został ukryty inny Fragment Edenu – Złote Runo w postaci pradawnej zbroi Majów. Gdy Edward wrócił do kryjówki karaibskich asasynów, udał się do tamtejszych podziemi, otworzył wielkie, kamienne drzwi i zabrał zbroję Majów.
Nieślubne dzieci[]
- Uwaga! Ta część artykułu zawiera informacje niezwiązane z kanonem serii.
Prowadząc życie pirackiego kapitana, Edward obcował z wieloma kobietami. Z co najmniej jedną z nich spłodził dziecko (lub kilkoro). Potomkami tej linii są Christie Seijin i jej syn, Yanao Seijin.
- Uwaga! Tu kończy się część artykułu zawierająca informacje niezwiązane z kanonem serii.
Uzbrojenie Edwarda[]
- Szable/Miecze – broń używana przez Edwarda w czasie bezpośredniej konfrontacji z wrogiem. Jest to nowość, ponieważ w poprzednich częściach można było maksymalnie posiadać jeden miecz, a w tej można mieć aż dwa;
- Pistolety – są bardzo skuteczne, szczególnie kiedy posiada się je w dużej ilości. Można wtedy zabić więcej niż jednego wroga naraz;
- Bomby dymne – niewielki ładunek wybuchowy służący do ucieczek i/lub oszałamiania wroga.
- Ukryte ostrza – podstawowa broń asasynów. Edward używa jej do likwidowania swoich celów. Dostał je od Juliena du Casse.
- Dmuchawka – cicha broń na zatrute strzałki lub strzałki berserkera. Dostał ją od Mary Read.
- Noże do rzucania – Edward może odebrać go pokonanemu zwinnemu strażnikowi. Jest jednorazowego użytku i można posiadać tylko jedną sztukę, co rekompensuje fakt, że zabija każego wroga od razu. W przeciwieństwie do innych broni nie trzeba się go pozbywać, nurkując do kryjówek przemytników, czy podczas bycia uwięzionym;
- Strzałki z liną – dzięki nim Edward może dusić i wieszać swoje cele na drzewach.
Umiejętności Edwarda[]
- Wzrok Orła – Edward urodził się z nadludzką zdolnością znaną jako Wzrok Orła, którą doskonalił i używał podczas dorosłego życia.
- Rzucanie nożami – za młodu Edward w wolnym czasie ćwiczył rzuty nożami, w czym uzyskał całkiem zaawansowany poziom.
- Walka wręcz – Edward jest ekspertem w walce wręcz, będąc w stanie pokonywać wielu przeciwników naraz. Zdobył on swoje umiejętności dzięki licznym bójkom w lokalnych tawernach, gdzie z każdym razem nabierał dużego doświadczenia.
- Umiejętności kapitańskie – Edward uzyskał wysoki poziom w żegludze różnymi okrętami po Karaibach, będąc w stanie łatwo odpierać nędzne fale i sztormy.
- Szermierka –Edward został wyszkolony w szermierce. Na początku jego umiejętności walki mieczem były przeciętny, ale mocno wzrosły po szkoleniu przez Edwarda Thatcha i Benjamina Hornigolda do tego stopnia, że był w stanie władać dwoma mieczami jak mistrz. Potrafi także walczyć innymi typami broni białej, w tym nożami i toporami.
- Strzelectwo – Edward jest ekspertem w posługiwaniu się bronią palną. Potrafi strzelać z pistoletów i muszkietów z dokładnym celem, rzadko kiedy chybiając.
- Swobodny bieg – Edward jest wyśmienitym biegaczem. W czasie, gdy jeszcze był korsarzem, Edward wielokrotnie wspinał się po olbrzymich olinowaniach i masztach na różnych okrętach; dzięki temu stał się wyśmienitym freerunnerem, zdolnym do poruszania się po budynkach, a także do wspinania się na naturalne struktury — w tym drzewa — tak samo łatwo, zapewniając mu zwinność i zręczność, które dorównywały umiejętnościom mistrzów Bractwa Asasynów. Mimo braku asasyńskiego szkolenia, pirat potrafił wykonywać Skok Wiary.
- Obsługa Ukrytego Ostrza – Edward jest ekspertem w używaniu Ukrytych Ostrzy, mimo braku asasyńskiego szkolenia. Nie miał on żadnego kontaktu z bronią Asasynów, dopóki nie poznał Woodesa Rogersa i Juliena du Casse. Potencjalni templariusze wyposażyli Edwarda, podszywającego się pod Duncana Walpole, w parę ukrytych ostrzy i poprosili go o pokazanie niektórych technik Asasynów w akcji. Dzięki ich wskazówkom Edward był w stanie idealnie odtworzyć podstawowe metody zabijania. Z czasem pirat wymyślił także swoje techniki.
- Pływactwo – podczas swoich morskich eksploracji Edward okazał się silnym pływakiem i był w stanie wstrzymać oddech na stosunkowo długi okres czasu.
- Łowiectwo – Edward okazał się zdolnym myśliwym. Był w stanie tropić i zabijać wrogie stworzenia zarówno na lądzie, jak i na morzu, zwłaszcza rekiny.
- Łucznictwo — Edward nauczył się strzelać z łuku, którego obsługi nauczył swojego syna — Haythama.
- Inne umiejętności – mimo że początkowo nie był przeszkolony w zakresie metod bractwa, Edward posiada własny zestaw umiejętności, który dorównywał umiejętnościom Asasynów. Wykazał się pewną wiedzą specjalistyczną w zakresie skradania się, podsłuchiwania i kradzieży kieszonkowej.
Ciekawostki[]
- Imię Edward oznacza „bogatego strażnika” i wzięło się ze staroangielskiego ead, czyli „bogaty, błogosławiony” oraz weard - „strażnik”.
- Kenway to staroangielskie nazwisko, oznaczające „dzielnego, królewskiego wojownika”.
- Edward był pierwszym z rodziny Kenwayów, który miał do czynienia z asasynami i templariuszami.
- Edward zabrał swojego syna Haythama w jego ósme urodziny na spektakl „Opera Żebracza” w londyńskim Theatre Royal.
- Jest po części wzorowany na piracie Edwardzie Englandzie.
- W odróżnieniu od większości asasynów, kaptur Edwarda nie posiada charakterystycznego „dzioba” na czubku.
- Edward ma wiele blizn na twarzy: jedną przechodzącą przez prawą brew do kącika oka, inną przechodzącą przez mostek nosa i trzecią od prawego ucha przez policzek.
- W odróżnieniu od takich asasynów jak Desmond Miles, Altaïr Ibn-La'Ahad, Ezio Auditore da Firenze, czy Aveline de Gandpré, Edward nie posiada blizny przechodzącej przez usta, podobnie jak jego syn Haytham i wnuk Ratonhnhaké:ton.
- Jedynym znakiem asasynów (poza banderą), jaki nosi Edward, jest ukryte ostrze.
- Oba ukryte ostrza Edwarda posiadają symbol czaszki, taki, jaki ma na jednej z klamer od pasa.
- Jego figurka z Edycji Bukaniera zawiera liczne błędy np.: Edward jest ogolony, ma tylko jeden miecz, jedna z jego klamer od pasa to znak asasynów.
- W Assassin's Creed: Syndicate, podczas infiltracji teatru Alhambra, na ścianach wiszą plakaty z wizerunkiem Edwarda i Ezia.
- Po powrocie do Anglii miał psa, którego nazwał Thatch, po przyjacielu, Edwardzie Thatchu.
- Edward jest jedną ze skórek dostępną w spin-offie – Assassin's Creed: Identity.