Darby O'Callahan (1452 — 1500) – irlandzki mnich, założyciel klasztoru zakonu św. Patryka we Włoszech.
Biografia[]
Wczesne życie[]
Darby urodził się w Irlandii, na terenie nazywanym przez Anglików rejonem „za palisadą”, a dzieciństwo spędził na polowaniach i najazdach na brytyjskie osady[1].
Zmieniło się to, gdy jego celtycki ojciec poślubił katoliczkę. Zakazano mu wtedy najazdów oraz romansów i przymuszono do pracy na roli. Darby określa ten okres swojego życia jako istne piekło na Ziemi. Pragnąc uciec od ciężkiej pracy, został mnichem, głównie przez to, że matka opowiadała mu niegdyś, że ci zakonnicy mało pracują, a dużo ucztują[1].
Życie mnicha[]
Wstąpił do zakonu Abbeylara, lecz życie cystersa niezbyt różniło się od życia chłopa rolnego, a było nawet surowsze. Poza tym wszelkie dziewczęta cysterskie były zakonnicami i obowiązywał także zakaz spożywania alkoholu. W związku z tym Darby postanowił przejść do zakonu dominikanów w 1463. Tam wreszcie nie musiał pracować i mógł zwiedzić Italię, a podczas podróży „rozmawiać” z pięknymi chłopskimi żonami[1].
W 1488 w Romanii został uratowany przez florenckiego asasyna, Ezio Auditore, który szukał mnicha w czarnej szacie, któremu brakowało palca u ręki. Darby odesłał asasyna do Abbazia di San Mercuriale[2].
Trzydzieści lat po przystąpieniu do zakonu, został on z niego wyrzucony za „liczne próby nawracania mieszczan w gospodzie”. On sam jednak uważał, że ludzie nie chcieli go słuchać na kazaniach, bo tak bardzo poświęcali mu uwagę w oberży[1].
Klasztor w Romanii i śmierć[]
W 1494 Darby założył w Romanii klasztor poświęcony świętemu Patrykowi. Sześć lat później zmarł na kiłę i został pochowany na małym cmentarzyku obok swojego klasztoru[1].