Caterina Sforza (1463–1509) – księżna Forlì i Imoli, córka księcia Mediolanu, Galeazzo Marii Sforzy, sojuszniczka zakonu asasynów.
Biografia
Wczesne życie
Caterina urodziła się w Mediolanie jako córka Galeazzo Marii Sforzy oraz Lukrecji Landriani. Jej rodzina zapewniła jej edukację należną damie dworu, lecz oprócz tego wpojono jej także sztukę wojenną, a sama Caterina interesowała się alchemią oraz polowaniem[1].
W wieku zaledwie 10 lat, Caterina została obiecana bratankowi papieża Sykstusa IV, Girolamo Riario, a cztery lata później ich małżeństwo zostało skonsumowane[1]. Dziewięć miesięcy później Caterina urodziła swoje pierwsze dziecko, córkę Biankę Riario. W 1480, Girolamo Riario został panem Imoli i Forlì[2].
Spotkanie Ezio Auditore
Gdy w 1481 roku Leonardo da Vinci podróżował ze swoim przyjacielem, Eziem Auditore, z Florencji do Wenecji, zatrzymali się oni w Forlì, skąd dalej wyruszyć mieli za pomocą łodzi. W tym samym czasie w mieście tym przebywała też Caterina Sforza, która utknęła na małej skalistej wysepce na środku znajdującego się obok portu jeziora. Jej wołania o pomoc usłyszał Ezio, który podpłynął do niej gondolą i pomógł jej przedostać się z powrotem na ląd. W zamian za uratowanie jej, Caterina nakazała władzom portowym przewiezienie Ezia bez glejtu[3].
Gdy Ezio i Leonardo odpływali z Forlì, wywiązała się między nimi dyskusja na temat tego czy Ezio zdawał sobie sprawę kogo uratował i z kim właśnie flirtował. Leonardo przestrzegł przyjaciela, że Caterina jest niezwykle potężną i zamężną kobietą, na co ten odrzekł, że brzmi jak jego typ, wyraźnie dając do zrozumienia, że przedstawione mu fakty go nie odstraszają[3].
Bitwa o Forlì
Gdy papież Sykstus IV zmarł w 1484, Rzym i pobliskie tereny zostały najechane. W wyniku tej inwazji, posiadłość Cateriny została zniszczona, a księżna w zaawansowanej ciąży udała się do Castel Sant'Angelo, by osobiście pomóc bronić Watykanu. Po powrocie przeniosła się wraz z rodziną do Forlì[4].
Cztery lata później mąż Cateriny, Girolamo, został na zlecenie żony zamordowany przez braci Checco i Ludovico Orsich. Stało się tak, gdyż planował on oddać templariuszom mapę, na której zaznaczone zostało położenie wszystkich zaginionych stron Kodeksu Altaïra Ibn-La'Ahada. Caterina, będąca sojuszniczką zakonu asasynów, nie mogła na to pozwolić, więc postanowiła pozbyć się swojego męża[5].
Po śmierci Girolamo, władzę nad Forlì i Imolą przejęła Caterina, która szybko zjednała sobie pobliskich władców, a także zreformowała system podatkowy oraz rozpoczęła szkolenia własnych jednostek wojskowych[2]. Wkrótce z księżną skontaktowali się jej asasyńscy sojusznicy, którzy poprosili ją o pomoc w ukryciu potężnego artefaktu w jej twierdzy Rocca di Rivaldino. Caterina wyraziła na to zgodę i jakiś czas później osobiście powitała przybyłych do Forlì Niccolò Machiavelliego oraz Ezio Auditore, o którego przynależności do zakonu nie wiedziała[5].
Podczas ich wędrówki w stronę twierdzy, Caterina poinformowała swoich sojuszników o prawdziwej naturze tajemniczej śmierci jej męża i zabójcach, których do tego zlecenia wynajęła. Ich rozmowa została przerwana przez tłum uciekający z terenów otoczonych murem obronnym. Jeden z uciekających mieszkańców poinformował Caterinę, że ci sami bracia Orsi, którzy zabili Girolamo, zaatakowali miasto. Niccolò szybko wydedukował, że prawdopodobnie zostali oni wynajęci przez Rodrigo Borgię w celu odzyskania tej samej mapy, która była powodem śmierci Girolamo[5].
Caterina na atak Orsich odpowiedziała aktywną walką w obronie swoich włości. Towarzyszyli jej Niccolò, który pełnił rolę doradcy, oraz Ezio, który pełnił rolę wojownika i ochroniarza Cateriny[6]. Gdy grupa asasynów wraz z władczynią Forlì dotarła do Rocca di Rivaldino, dowiedzieli się od braci Orsich, że dzieci Cateriny stały się ich zakładnikami, które zamierzali wydać jedynie wzamian za Rajskie Jabłko[7].
Na groźbę wymierzoną w jej dzieci, Caterina odpowiedziała, że może w każdej chwili „zrobić sobie nowe”. Nie chciała bowiem, aby bracia Orsi sądzili, że tym szantażem zdobyli jakąkolwiek przewagę. Naprawdę Caterina obawiała się o życie swoich dzieci, więc poprosiła Ezia o to, by je odnalazł i przyprowadził z powrotem do niej. Podczas wypełniania tej misji, Ezio zabił Ludovico Orsiego[7]. W tym samym czasie templariusze dokonali ataku na twierdzę Cateriny i wykradli Rajskie Jabłko[8].
Gdy tylko Ezio powrócił z jej dziećmi, Caterina poinformowała go o tym, że artefakt znajduje się w posiadaniu Checco Orsiego, za którym asasyn natychmiast ruszył w pościg. Ezio dogonił Checco i zabił go, lecz ten przed śmiercią zdążył ranić swojego zabójcę, przez co florentczyk stracił przytomność, a leżące nieopodal niego Rajskie Jabłko podniósł nieznany mu mnich[8].
Żołnierze Cateriny znaleźli nieprzytomnego Ezio przy ciele Checco i zanieśli go do Palazzo Comunale, gdzie Caterina osobiście zajmowała się nim, oczekując jego przebudzenia. Gdy on tylko odzyskał siły, natychmiast rozpoczął poszukiwania tajemniczego mnicha. Przed tym jak wyruszył w kolejną podróż, Caterina wręczyła mu mapę jej męża, na której zaznaczone były miejsca ukrycia wszystkich brakujących stron Kodeksu[2].
Bitwa o Monteriggioni
Po tym jak Rodrigo Borgia został papieżem Aleksandrem VI, jego syn Cesare Borgia stał się dowódcą wojsk papieskich o ambicjach podboju całej Italii[9]. Oczywiście w tym celu Rzym musiał podbić sąsiadujące tereny i jednym z nich było Forlì. W roku 1499 wojska Cesarego rozpoczęły swój marsz w kierunku Romanii. Caterina, utrzymując wrogie stosunki z nowym papieżem, wysłała do niego list natarty wrzodami dżumy. Spodziewając się rychłego ataku ze strony Rzymu, Caterina i mały oddział jej armii wymknęli się z Forlì w dniu świąt Bożego Narodzenia[10].
Caterina wyruszyła do Monteriggioni, gdzie dotarła w okolicach Nowego Roku. Zaoferowała ona przebywającemu tam Ezio sojusz, lecz dokładne negocjacje odłożyli na później, by wpierw wysłuchać jego sprawozdania z misji watykańskiej. Tego samego wieczoru, Caterina udała się do komnaty Ezio, by przekonać go do sojuszu. W tym celu spędziła z nim noc, a poranek został im gwałtownie przerwany przez niespodziewany atak wojsk Cesarego[11]. Caterina objęła dowództwo nad swoim oddziałem, by wziąć udział w obronie miasta, lecz została pojmana przez żołnierzy Borgiów. Juan Borgia zmusił ją wtedy do obejrzenia egzekucji Mario Auditore[12].
Więziona w Rzymie
Caterina stała się więźniem Cesarego oraz Rodrigo Borgiów. W 1501, rok po jej pojmaniu, została ona przewieziona karocą do Castel Sant'Angelo. Tam przed ogromnym tłumem przywitała ją Lukrecja Borgia, która użyła jej jako przykładu dla każdego, kto chciałby sprzeciwić się Borgiom. Pomiędzy kobietami doszło do krótkiej kłótni, po której Caterina została odprowadzona do cel więziennych w Castel Sant'Angelo[13].
W tym samym czasie zamek ten infiltrował Ezio Auditore, który zamierzał zabić Cesarego i Rodriga Borgiów. Niestety nie zdążył on skonfrontować się z dowódcą wojsk papieskich, gdyż ten szybko opuścił tereny Watykanu. Rodriga w tym czasie w zamku w ogóle nie było. Ezio znalazł jednak więzioną tam Caterinę. Odnalazł on Lukrecję, która trzymała przy sobie klucz do celi księżnej Forlì, przyprowadził ją przed jej kraty, pozwalając Caterinie uwolnić się i zamienić się miejscami z córką papieża[14].
Caterina nie była w stanie chodzić, więc Ezio musiał ją z zamku wynieść[14]. Po opuszczeniu jego murów, księżna odjechała konno w stronę kryjówki asasynów na Tybrze, a Ezio pozostał, by odwrócić uwagę strażników[15]. Wewnątrz kryjówki wpuścił ją La Volpe, a po wejściu zaopiekował się nią medyk[16].
Późniejsze życie i śmierć
Caterina zdawała sobie sprawę, że nie była już tak samo przydatna zakonowi asasynów bez swoich włości w Romanii, więc opuściła Rzym, by zjednoczyć się ze swoimi dziećmi i oczekiwać na dogodną okazję, by odzyskać swe ziemie[17].
Chciała opuścić Rzym niezauważoną, lecz została spostrzeżona przez Ezio Auditore. Zanim odjechała, powiedziała mu, by zjednoczył asasynów jako ich nowy przywódca, po czym ruszyła, krzycząc „Vitoria agli Assassini!” (Zwycięstwo asasynom!)
Udała się do Florencji, gdzie prosiła papieża Juliusza II, by ten zwrócił jej ziemie. Nowy papież był początkowy przychylny jej prośbom, lecz zauważywszy sprzeciw mieszkańców Forlì, ostatecznie jej odmówił. Caterina pozostała we Florencji, gdzie zmarła na zapalenie płuc 28 maja 1509 roku [1].
Charkter i wygląd
Charakterystyczną cechą wyglądu Cateriny były jej płomienne, rude włosy. Zdobiły one jej urodziwą kobietę, która była przez wielu ludzi uważana za piękną i atrakcyjną[3][13].
Caterina wyróżniała się swoją walecznością i umiejętnościami taktycznymi. Gotowa była ruszyć do walki, nie zważając na swój stan czy zagrożenie, ku któremu kroczy. Mimo bycia damą, nie stroniła także od używania wulgarnego języka, dzięki czemu zdobywała szacunek i budowała swój autorytet wśród mężczyzn, którym przewodziła[2].
Nie była jej obca maksyma „cel uświęca środki”, gdyż jej bezwzględność nie znała granic. Jej zemsta wobec wrogów często przekraczała tę, którą Lorenzo de' Medici wymierzył rodzinie Pazzich po ich spisku. Na jej rozkaz mordowano całe rodziny, włącznie z noworodkami. Często także używała swojej urody i wdzięku, by zdobyć to, na co jej zależy. Uwodziła dla sojuszy wielu mężczyzn, w tym Ezia Auditore. Jej mroczna strona w końcu zwróciła mieszkańców Forlì przeciw niej[2][18].
Ciekawostki
- W powieści Assassin's Creed: Renesans jej pierwsze spotkanie z Ezio różniło się od tego w grze. W tej wersji, kłóciła się ona ze swoim mężem w porcie. Girolamo kazał jej usiąść w pobliskiej gondoli, a gdy ta to uczyniła, on z całej siły odepchnął ją w kierunku jeziora. Wtedy, słysząc jej wołanie o pomoc, pobiegł w jej stronę Ezio.
- Po uratowaniu jej z Castel Sant'Angelo, Ezio spytał Caterinę: „Caterina... Czy oni...? Czy Cesare...?” Ta odpowiedziała: „Nie. Moje imię musi mieć jeszcze jakąś niewielką wartość. Zostawili mnie... nietkniętą.” Wobec prawdziwej postaci Cateriny krążyły plotki o tym, że wdała się w romans z Cesare, gdy ten ją przetrzymywał. W grze Cesare wyraził swoje zainteresowanie nią, ku niezadowoleniu Lukrecji.
- Według wpisu o niej w bazie danych Animusa 2.0., Rodrigo i Cesare nie pozostawili jej nietkniętej, a jej niewola spowodowała jej osiwienie. Historia opowiedziana w grach przeczy tym informacjom, a kolor jej włosów pozostaje niezmieniony.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Assassin's Creed II, Wpis w bazie danych animusa 2.0 na temat Cateriny Sforzy.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Assassin's Creed II.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Assassin's Creed II, Tutti a bordo.
- ↑ Artykuł o Caterinie Sforzy na Wikipedii.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Assassin's Creed II, Gorące przyjęcie.
- ↑ Assassin's Creed II, Ochroniarz.
- ↑ 7,0 7,1 Assassin's Creed II, Ojciec chrzestny.
- ↑ 8,0 8,1 Assassin's Creed II, Checco-mat.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, Uderz i uciekaj.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, Wpis w bazie danych animusa 2.01 na temat Cateriny Sforzy.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, Zjednoczenie.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, W ogniu.
- ↑ 13,0 13,1 Assassin's Creed: Brotherhood, Zdobywca twierdz.
- ↑ 14,0 14,1 Assassin's Creed: Brotherhood, Brzemię, które dźwigamy.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, Strażnik Forlì.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, Człowiek z gminu.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, Plan.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood.