- „Kredo asasynów stanowi dla nas naukę, że wszystko jest dozwolone. Niegdyś uważałem je za przyzwolenie na podążanie za naszymi ideałami, bez względu na cenę. Dziś już rozumiem je w pełni. Kredo, które nie przyzwala, lecz ostrzega.”
- ―Arno o swoim wcześniejszym postępowaniu.
Arno Victor Dorian (ur. 26 sierpnia 1768 w Wersalu; zm. po 1808) – asasyn z okresu rewolucji francuskiej, syn Charlesa Doriana i Marie Dorian oraz wychowanek Françoisa de la Serre'a. Przodek Calluma Lyncha.
Biografia[]
Młodość[]
Arno urodził się w Wersalu w 1768 roku. Jak był mały jego matka, dowiedziawszy się, że jej mąż jest asasynem i zabija ludzi, porzuciła ich. Większość dzieciństwa spędził na podróżach z ojcem po Europie. 27 grudnia 1776 jego ojciec zabrał go ze sobą do pałacu wersalskiego, gdzie odbyło się spotkanie asasynów. Arno miał czekać na ojca na korytarzu, jednak zlekceważył polecenie i oddalił się w pogoni za nieznaną sobie dziewczynką. Po zakończeniu spotkania jego ojciec został zamordowany przez Shaya Patrica Cormaca, a on sam przygarnięty przez ojca dziewczynki, którą poznał – Françoisa de la Serre'a.
Arno mieszkał w rezydencji pana de la Serre'a, który często zabierał go na polowania i organizował mu inne rozrywki. Chłopiec miał zapewnioną edukację, choć była ona bardziej ogólna niż w przypadku Élise. Kiedy dziewczyna pobierała nauki w Maison Royale utrzymywał on z nią listowny kontakt. Często popadał w kłopoty i był notowany przez wersalską policję.
W 1789 roku popadł w konflikt z Victorem i jego bratem Hugonem, z którymi przegrał w karty swój zegarek – pamiątkę po ojcu – który następnie wykradł. Bracia dowiedzieli się o tym i próbowali wydrzeć mu go siłą, ale interweniował przybrany ojciec chłopaka, który namówił ich, by zostawili Arna w spokoju. Tego samego roku w dniu posiedzenia Stanów Generalnych Arno zaoferował pomoc w dostarczeniu pewnego listu swojemu opiekunowi. W tym celu wdarł się na posiedzenie, gdzie dopadli go Victor i jego brat, którym chłopak zdołał uciec, nie dostarczając jednak listu.
Od Oliviera kamerdynera rodziny de la Serre Arno dowiedział się, że Élise przyjechała z powrotem do Wersalu, a ojciec wydał na jej cześć przyjęcie. Chłopak postanowił włożyć list do Françoisa pod drzwi do jego gabinetu, a samemu włamać się na przyjęcie. Kiedy już tego dokonał, spotkał się ze swoją ukochaną, lecz nie dane im było się sobą nacieszyć, gdyż przeszkodzili im strażnicy szukający Arna. Chłopak wyskoczył przez okno i udał się na dziedziniec, gdzie zobaczył umierającego Françoisa de la Serre'a. Arno próbował mu pomóc, ale w tym momencie jeden z prawdziwych morderców zawołał straż, która schwytała Arna.
Dołączenie do asasynów[]
Po schwytaniu Arna osadzono w Bastylii gdzie, poznał asasyna Pierre'a Belleca, który po jego zegarku domyślił się, że jest on synem Charlesa, a następnie przez przypadek odkrył u niego Wzrok Orła. W więzieniu Arno przebywał dwa miesiące, podczas których uczył się szermierki od asasyna. W czasie szturmu na Bastylię obaj skorzystali z okazji i uciekli na dach fortecy. Pierre podarował Arno wskazówkę, która miała go zaprowadzić do asasynów, a następnie oddał Skok Wiary do fosy. Po dłuższej chwili wahania Arno uczynił to samo. Po udanej ucieczce Arno odnalazł Élise ta jednak szybko go odprawiła obwiniając go o śmierć ojca. Arno postanowił więc odnaleźć asasynów. Odkrył on tajne przejście do kryjówki asasynów, a następnie został poddany rytuałowi inicjacji, podczas którego napił się z rytualnego kielicha, poznał zasady Kreda, i otrzymał swoje Ukryte Ostrze.
Marsz Kobiet[]
W październiku 1789 roku asasyn został wysłany na swą pierwszą misję, podczas której miał ochraniać marsz kobiet pod przywództwem Théorigne de Méricourt na Wersal. Asasyni oczyścili drogę przemarszu, a następnie wdarli się do Południowej Bramy, gdzie wybili wszystkich strażników. Aby zapewnić kobietom dodatkowe bezpieczeństwo, uszkodzili oni trzy armaty, które później przejęły rewolucjonistki. Asasyni nie ruszyli jednak w dalszą podróż z kobietami i pozwolili im działać samodzielnie.
Pierwszy cel[]
Arno został uczniem Pierre'a, który szkolił go przez cały rok. 4 stycznia 1791 roku wyruszył wraz z nim na misję, podczas której asasyn zlikwidował strażników i uszkodził dzwon alarmowy, a następnie z ukrycia obserwował spotkanie templariusza Charlesa Gabriela Siverta z przemytnikiem Arpinonem. Po zakończeniu spotkania Pierre zabił Arpinona, a Arno znalazł przy jego ciele rozpiskę dnia Siverta. Następnie obaj udali się złożyć meldunek Mirabeau, od którego Arno otrzymał zadanie zabicia Siverta.
Następnego dnia udał się on już jako pełnoprawny asasyn do Notre-Dame de Paris, gdzie miał być obecny Sivert. By stworzyć sobie okazję do zabójstwa, zlikwidował jednego z bliższych współpracowników templariusza – Duchesneau. Podszywając się pod niego spotkał się z Sivertem w konfesjonale, gdzie dowiedział się o jego planach co do korupcji w Kościele, a następnie go zabił. Po zabójstwie Arna naszły wizje z przeszłości, zamordowanego. Zobaczył w nich jak templariusz wraz z tak zwanym Królem Żebraków zabijają Françoisa de la Serre'a, a następnie zostają nagrodzeni przez nowego wielkiego mistrza.
Król Żebraków[]
Po złożeniu raportu radzie Arno otrzymał od nich widmowe ostrze i został wysłany na misję do le Cour des Miracles gdzie miał odszukać Króla Żebraków i zgładzić go. Obserwował on tam zabieg amputacji kończyny jednemu z żebraków, który nie zbierał wystarczająco dużo pieniędzy. Od interwencji powstrzymał go jednak Donatien Alphonse François de Sade, sugerując mu, by śledził ludzi, którzy są za to odpowiedzialni i w ten sposób dotarł do Króla. Arno słuchając się rady, poszedł za nimi do szpitala i tam dopadł Aloysa la Touche'a, uwięził go i wymusił od niego informację o miejscu ukrycia le Roi des Thunesa.
Następnie asasyn udał się do katakumb, gdzie ukrywał się jego cel. Uprzedził go jednak la Touche, który zdołał się uwolnić i powiadomił swojego pana o nadchodzącym zabójcy. Le Roi des Thunes przygotował się do obrony, próbując zwabić Arna do centrum wielkiej sali, aby móc go zastrzelić. Arno zdołał jednak dopaść Króla Żebraków i pozbawić go życia.
Z wizji, które naszły go po zabójstwie, dowiedział się, że Król Żebraków już wcześniej próbował dołączyć do templariuszy i dlatego, że mu się to nie udało postanowił zgładzić de la Serre'a.
Po zabójstwie Arno spotkał się ponownie z Markizem de Sade, który powiedział mu, że jedyny złotnik, który potrafi wytworzyć broń, którą zabito jego opiekuna nazywa się François-Thomas Germain, a jego warsztat mieści się niedaleko Les Halles.
Café-Théâtre[]
Po udanym morderstwie Arno udał się do Mirabeau i powiadomił go o udziale Germaina w morderstwie mistrza templariuszy, pokazał mu on też pistolet, który posiadał król żebraków. Mirabeau pozwolił mu zatrzymać broń i wysłał na misję do Les Halles, gdzie asasyn miał odnaleźć złotnika i dowiedzieć się dla kogo pracuje. Wcześniej jednak w posiadanie Arna przeszła restauracja Café-Théâtre, która była jednocześnie bazą asasynów. Badając piwnice tego przybytku Arno natrafił na zbroję Thomasa de Carnellona. Mistrz Quemar wyjaśnił mu, że to odzienie przypada nosić najlepszym francuskim asasynom, lecz trzy dyski, które otwierają klatkę, w której znajduje się zbroja, zaginęły i jedynie ten, kto je odnajdzie, będzie mógł nosić ową zbroję.
Złotnik[]
30 marca 1791 roku Arno udał się do warsztatu Germaina, który był jednak pilnie strzeżony przez ekstremistów. Asasynowi udało się dotrzeć do pracowni złotnika, gdzie ten nie chciał udzielić mu żadnych informacji, dopóki asasyn nie wyprowadzi go z warsztatu, gdzie odbywał areszt domowy. Arno zabił pilnujących dom strażników, a następnie wyprowadził złotnika poza jego tereny. Germain powiedział mu, że pracował dla mistrza templariuszy Lafrenière'a, który uwięził go, bo ten poznał prawdę o zakonie templariuszy.
Poszukiwania Lafrenière'a[]
Po wykonaniu misji Arno nie udał się od razu złożyć raport radzie, lecz postanowił na własną rękę.
Udał się on pod wskazane przez jubilera miejsce składu broni i przedostał się do środka. We wnętrzu budynku spoczywało mnóstwo prochu, a w gabinecie na górnym piętrze znajdowała się księga, z której asasyn dowiedział się, że przywódca templariuszy spotka się ze swoimi zwolennikami na Cmentare des Saints-Innocents. Gdy Arno już miał opuścić skład broni, postanowił go wysadzić. W tym celu koło beczek z prochem rozbił dwie lampy oliwne, a następnie, wspinając się na coraz wyższe kondygnacje, wydostał się z budynku przez otwór w dachu, a wybuch przeniósł go aż do Wieży Medyceuszy.
Asasyn zaczaił się na Lafrenière'a na miejscu spotkania templariuszy, zdobywając uprzednio mapę ich zabezpieczeń i pomagając grupce rewolucjonistów. Gdy Lafrenière przybył na miejsce i wygłosił przemówienie, zaczął przechadzać się po cmentarzu, gdzie w miejscu, w którym było najmniej strażników, został zgładzony przez asasyna.
W wizjach, które zobaczył Arno widział on przystąpienie Lafrenière'a do templariuszy i jak pisze on list, ten sam, który miał dostarczyć Arno, do Françiosa de la Serre, w którym ostrzega go przed zdradą. Dowiedział się on też o planowanym przez niego napadzie na Jakobinów.
Klub Jakobinów[]
Arno udał się następnie złożyć raport ze swoich poczynań radzie. Ci oskarżyli go o niesubordynację i likwidowanie celów bez zezwolenia. Mimo to wysłali go na misję zbadania spisku templariuszy. Arno udał się do l'Hotel de Beauvais gdzie przy wejściu zobaczył La Touche'a i rewolucjonistę Frédérica Rouille'a. Asasyn włamał się do budynku, gdzie przebywali inni nieznani templariusze oraz Jakobini pod przywództwem Maximiliena de Robespierre'a. Podsłuchując rozmowę, utwierdził się w przekonaniu, że Lafrenière był niewinny i walczył z radykalną częścią zakonu. Na miejscu widział również jak Rouille przesłuchuje, a następnie wyrzuca przez okno jednego żyrondystę. Asasyn podążył za templariuszami i będąc w piwnicy, podsłuchiwał ich rozmowę z wielkim mistrzem. Planowali oni zamordować Élise, by ta nie próbowała więcej przejąć władzy w zakonie. Dowiedziawszy się o tym, asasyn jak najszybciej opuścił Hotel i udał się na pomoc Élise.
Współpraca z Élise[]
Gdy tylko Arno opuścił Hotel udał się do posiadłości de la Serre'ów, lecz nie zastał jej tam. Natychmiast udał się on do Hotel de Ville gdzie Élise miała spotkać się z fałszywym Lafrenièrem. Zabił on niedoszłego mordercę dziewczyny i wyprowadził on ją z pułapki do znajdującego się nieopodal labiryntu. Tam również musieli stawić czoła strażnikom. Po dotarciu do środka labiryntu asasyn wspiął się na wieżę obserwacyjną, zapamiętał właściwą drogę i wyprowadził stamtąd Élise. Za parą ruszył pościg templariuszy, który Arno postanowił zatrzymać w pojedynkę, uprzednio prosząc Élise by spotkała się z nim w Café-Théâtre.
Asasyn spotkał się z templariuszką w wybranym miejscu i zaproponował pomoc Bractwa. Zaprowadził on ją do ich kryjówki, co nie spodobało się wielu asasynom. Bellec otwarcie nalegał, żeby ją zabić, lecz Mirabeau nie chciał podejmować decyzji pod presją, poprosił Arna, by przyprowadził ją do niego później. Para opuściła kryjówkę a Arno opowiedział Élise o spotkaniu ze złotnikiem. Templariuszka od razu pobiegła do jego warsztatu. Gdy Arno do niej dołączył, powiedziała mu, że był on członkiem zakonu templariuszy wydalonym za herezje o Jakubie de Molayu. Razem udali się do jego pracowni, lecz go tam nie zastali. Odkryli oni za to sekretną komnatę, która wskazywała jednoznacznie, że to on przeją władzę w zakonie. Para została zaatakowana przez ludzi Germaina, lecz udało im się wyjść cało z opresji. Młodzi ponownie się rozdzielili, Arno został, by walczyć ze strażnikami, a Élise udała się prosto do domu Mirabeau.
Gdy Arno dotarł do domostwa Mirabeau Élise już tam była, ale mentor nie żył. Razem przeszukali cały dom w poszukiwaniu wskazówek. Znaleźli oni damską chusteczkę, szpilę templariuszy, kielich z resztkami trucizny i notatnik, z którego wynikało, że Mirabeau miał się spotkać z mistrzem Quemarem. Asasyn przesłuchał też Élise oraz lokaja hrabiego, a następnie udał się do kryjówki asasynów gdzie wydobył on od mistrza Quemara adres aptekarz, który sprzedaje tojad. Wraz z Élise udał się do owej apteki, jednak farmaceuta przestraszył się ich i uciekł. Ci jednak dogonili go i po przesłuchaniu dowiedzieli się, że zabójcą był jeden z asasynów.
Arno wraz z Élise podążyli za oparami tojadu, które widział asasyn po aktywowaniu Wzroku Orła, do Saint Chapelle, gdzie przebywał zabójca. Para rozstała się a Arno wspiął na szczyt kościoła gdzie spotkał Belleca. Ten wyjawił mu, że to on zabił mentora i stwierdził, że asasyni nie pierwszy raz muszą oczyszczać swoje szeregi z przywódców. Zaproponował on Arnu współpracę i wspólną odbudowę bractwa, jednak ten odmówił. Asasyni stoczyli zaciekły pojedynek, cały czas przemieszczając się niżej, aż znaleźli się we wnętrzu świątyni. Tam Bellec próbował zabić Élise argumentując, że to dla dobra Arna, ten jednak strzelił go z widmowego ostrza. Po skończonej walce uczeń zabił mistrza, a w jego wspomnieniach zobaczył jak Bellec pomaga jego ojcu w walce, jak odkrywa, kim jest Arno i jak zabija Mirabeau.
Zamieszki[]
W lecie 1792 roku Arno wraz z trzema nieznanymi asasynami pomagał Théorigne de Méricourt w badaniu sprawy znikania z rynku żywności. Odnaleźli ją oni przy Rue de la Corderie gdzie uratowali ją przed śmiercią z rąk ekstremistów. Następnie rewolucjonistka poprowadziła ich do miejsca, gdzie przebywali zajmujący się spekulacją żywności templariusze pod przywództwem madame Flavigny, a asasyni ich zabili. Dzięki temu paryżanie nie cierpieli więcej z głodu.
Współpraca z Napoleonem[]
We wrześniu 1792 roku rada asasynów postanowiła wysłać Arna na misję do pałacu Tuilieries, gdzie przechowywana była korespondencja między królem a Mirabeau, która mogła zagrażać asasynom. Przedostał się on na teren pałacu, który był strzeżony przez ekstremistów, a następnie odnalazł komnatę króla. Tam spotkał Napoleona Bonaparte i gdy okazało się, że szukają dwóch różnych rzeczy, postanowili sobie pomóc. Asasyn za pomocą Wzroku Orła odnalazł tajną skrytkę i zniszczył korespondencję. Następnie ochraniał on Napoleona przed atakami, kiedy ten próbował otworzyć tajemne przejście. Gdy mu się to udało obaj ledwo uciekli przed ludźmi kapitana Rullie'a. W podziemiach napoleon obiecał umożliwić Arnu zabójstwo Rullie'a. Dotarli oni do opuszczonego budynku, w którym ludzie Napoleona wysadzili ścianę, by umożliwić im wyjście.
2 Września 1792 roku Napoleon ponownie spotkał się z Arnem i wyjawił mu, że Rullie wraz ze swoimi ludźmi napadł na więzienie Grand Châtelet. Arno udał się w to miejsce i uratował od śmierci kilku strażników i podpalił wieżę snajperów. Korzystając z okazji, przedostał się na szczyt więzienia i zgładził rewolucjonistę. Poprzez wgląd w jego wspomnienia dowiedział się o udziale Marie Lévesque w spisku Germaina.
Austriacki szpieg[]
2 września 1792 roku Arno wraz z innym asasynem otrzymał misję ochrony Georgesa Dantona, który został zaatakowany przez austriackich szpiegów panoszących się po terenie Paryża. Zabili oni niedoszłych morderców Dantona, a następnie udali się na poszukiwanie przywódcy szpiegów. W tym celu wykradli dwa dokumenty, które doprowadziły ich do miejsca jego ukrycia, następnie asasyni go zlikwidowali, dzięki czemu wojska austriackie nie zdobyły Paryża.
Wielki głód[]
31 października 1792 roku Arno ponownie spotkał się z Élise i poinformował ją o roli Marie w spisku. Ta powiedziała mu, że to bogata szlachcianka, której powiązania z templariuszami sięgają do czasów Trzeciej Krucjaty. Arno za radą Élise udał się do doków, gdzie zobaczył barkę, która ominęła przystań. Udał się w pogoń za nią i na miejscu zobaczył Marie, która kazała kapitanowi barki zniszczyć część zapasów. Asasyn zabił kapitana i ukradł mu rozkazy, z których dowiedział się, że Marie wydaje przyjęcie w pałacu luksemburskim.
Ponownie spotkał się z Élise, która pozwoliła mu zabić Marie, a sama udała się odzyskać kradzione jedzenie. Arno wdarł się na przyjęcie, wzniecając bunt więźniów oraz zapewniając sobie dywersję w postaci fajerwerków. Wewnątrz odnalazł zamkniętego w pokoju Thomasa Lévesque i uwolnił go. Następnie odnalazł Marie i pozbawił ją życia. W wizjach, które go naszły zobaczył kolejnego współpracownika Germaina – Louisa-Michela le Peletiera.
Po udanej ucieczce udał się on w umówione miejsce spotkania z Élise. Tam zastał ją uciekającą przed ekstremistami. Dziewczyna wsiadła do znajdującego się w pobliżu balonu, a Arno przeciął liny, którymi był uwiązany. Nie zdążył jednak wskoczyć do balonu, więc był zmuszony go gonić. Asasynowi udało się w końcu wsiąść do balonu i spędzić w nim noc wraz z Élise.
Egzekucja Ludwika XVI[]
20 stycznia 1793 roku Arno wraz z Élise spotkali się z markizem de Sade, który poinformował ich, że le Peltier przebywa w Palais Royal. Arno udał się tam, przekupił jedną ze służących, by otworzyła okno, którym asasyn dostał się do środka oraz ukradł trochę zatrutego wina. Gdy asasyn był już w środku, podał deputowanemu zatrute wino, a ten z silnym bólem brzucha opuścił przyjęcie. Gdy znalazł się w ustronnym miejscu, Arno go zabił, a w jego wspomnieniach wyczytał, że Germain będzie obecny na egzekucji króla Ludwika XVI.
Para udała się na Plac Rewolucji, gdzie miał być ścięty król. Arno odnalazł za pomocą Wzroku Orła wielkiego mistrza, oglądającego egzekucję z honorowego miejsca. Ten jednak spodziewał się mordercy i wysłał do walki swoich strażników, a sam uciekł. Élise prosiła Arna, by go gonił, lecz ten nie chciał zostawić jej samej. Parze udało się pokonać strażników, lecz Élise uznała, że to koniec ich współpracy obwiniając Arna o ucieczkę Germaina.
Powrót do wersalu i Paryża[]
Kiedy po egzekucji Arno stawił się przed obliczem rady asasynów, ci jednogłośnie wykluczyli go ze swoich szeregów. Były członek bractwa załamał się i opuścił Paryż i udał się do opuszczonej rezydencji de la Serre'ów w Wersalu. Tam, oddając się nałogowi pijaństwa, spędził kilka miesięcy, aż 3 czerwca został wyrzucony z tawerny za pobicie się z grupką ekstremistów. Ich przywódca znokautował go, ukradł zegarek jego ojca i wywlókł z knajpy. Wtedy Arno postanowił udać się do składu wina i ukraść jeszcze jedną beczułkę. Następnego dnia, badając sprawę zniknięcia zegarka, ponownie trafił do knajpy, gdzie spotkał jednego z bandytów, którego doścignął i powalił. Ten powiedział mu, że ich szef przebywa obecnie w pałacu wersalskim. Były członek bractwa wciąż będącym asasynem udał się tam i powybijał przestępców, nie znajdując jednak zegarka. Wtedy odnalazła go Élise, oddała mu jego zgubę i poprosiła, aby wrócił z nią do Paryża. Ten zgodził się, ale najpierw postanowił zabić La Touche'a.
Arno udał się na plac, gdzie La Touche osobiście wykonywał egzekucje. Tam Arno odkrył, że ukrywa on jedzenie dla siebie i swoich kompanów, oraz ukradł klucz do klatki z więźniami i udając jednego z nich, zbliżył się do La Touche'a i zabił go. W jego wspomnieniach ujrzał ostatniego konspiratora – Maximiliena Robespierre'a.
Uratowanie Patona[]
Kiedy 13 listopada 1793 roku miała się odbyć egzekucja Didera Patona – szpiega Robespierre'a, który odkrył istnienie zakonu templariuszy i został skazany na śmierć Arno wraz z nieznanym sobie asasynem dostali zadanie uratowani Patona i przejęcie jego dziennika. W tym celu włamali się do Le Grand Châtelet skąd ukradli ów dziennik, a następnie udali się na miejsce egzekucji, gdzie dla odwrócenia uwagi zabili trzech templariuszy. Następnie uwolnili Patona, który jednak im uciekł. Asasyni odnaleźli go dopiero w katakumbach, gdzie wyjawili mu, kim są i zrekrutowali Didera do bractwa.
Zamach na Marcourta[]
W lipcu 1793 roku Arno wraz z innymi asasynami podjął się uczestnictwa w turnieju mającym wyłonić najlepszych wojowników Francji, którzy dostąpią zaszczytu spotkania się z templariuszem i generałem armii rewolucyjnej Marcourtem. Wpierw asasyni zdobyli przepustki uprawniające do wzięcia udziału w turnieju, następnie musieli udowodnić swoją zwinność, zbierając flagi. Po tej konkurencji przyszedł czas na walkę z innymi strażnikami. Gdy zespół asasynów wygrał zawody został nagrodzony spotkaniem z Marcourtem, którego następnie zgładzili.
Jacques Roux[]
W lutym 1794 roku Arno wraz z trzema innymi asasynami został wysłany na misję zgładzenia Jacquesa Roux, ekstremistę, który był marionetką templariuszy. Włamali się oni do szpitala psychiatrycznego, skąd wykradli rejestr pacjentów szpitala. Dokument ten potwierdził ich przypuszczenia o uwięzionych w szpitalu asasynach. Arno uwolnił ich, a następnie zgładził Roux.
Egzekucja Dantona[]
5 kwietnia 1794 roku, kiedy Robespierre skazał na śmierć swojego sojusznika Dantona, Arno wraz z innymi asasynami postanowili go uwolnić. Ten jednak powiedział im że chce zostać męczennikiem, polecił im jednak odszukać i ochronić swoich sojuszników. Asasyni obronili wszystkich trzech przyjaciół skazańca, zabijając ich niedoszłych morderców, a następnie wykradli listy, które ich obciążały.
Włamanie do Panteonu[]
W maju 1794 roku Arno wraz z nieznanym asasynem, po tym, jak Robespierre ogłosił Mirabeau zdrajcą rewolucji, włamali się do Panteonu, gdzie spoczywały jego prochy. Ich zadaniem było wykraść jego relikwie, by tłum nie dowiedział się o istnieniu asasynów. Musieli oni odnaleźć przed templariuszami ukrytą kryptę hrabiego. W tym celu Arno korzystając ze Wzroku Orła, dopasował do siebie specjalne symbole. Po wykradnięciu relikwii asasyni bezpiecznie uciekli z panteonu, dzięki czemu pospólstwo nie poznało sekretów bractwa.
Upadek Robespierre'a[]
Kiedy 8 czerwca 1794 roku Arno i Élise wrócili do Paryża zajęli się obmyślaniem planu obalenia Robbespierre'a. Kiedy ten ogłosił Święto Istoty Najwyższej, ci mieli już obmyślony plan. Arno przedostał się do jego namiotu i wykradł kompromitujące go dokumenty, które podrzucił jego wrogom. Tymczasem Élise dosypała mu do napoju sproszkowany sporysz, przez co dyktator miał halucynacje i gadał od rzeczy. Skutkowało to chęcią obalenie go przez resztę społeczeństwa. Robespierre schronił się w swojej siedzibie, do której dostali się Arno i Élise. Zażądali oni od niego informacji o tym, gdzie przebywa Germain, jednak ten nic nie powiedział. Dziewczyna postrzeliła go w szczękę i kazała mu napisać to, o co prosili, a templariusz posłuchał. Następnie para pozostawiła go na pastwę rewolucjonistów.
Ewakuacja żyrondystów[]
Kiedy w lipcu 1794 roku Robespierre ogłosił żyrondystów zdrajcami, Arno i inni asasyni podjęli się próby ich uratowania. Razem ostrzegli tak wielu żyrondystów, jak tylko mogli, a następnie przeprowadzili ich kanałami do portu, gdzie czekał na nich statek, którym cali i zdrowi uciekli z Paryża.
Zabójstwo Germaina[]
28 lipca 1794 roku para udała się do Twierdzy Temple gdzie miał przebywać wielki mistrz. Arno odnalazł go na szczycie twierdzy, gdzie stoczyli krótki pojedynek. Gdy asasyn go zabił, okazało się, że był on tylko imitacją prawdziwego Germaina. Następnie oboje udali się do katakumb pod twierdzą i znaleźli sekretną komnatę, w której przebywał wielki mistrz. Walka była ciężka, gdyż Germain posiadał Miecz Edenu. Arno udało się go jednak kilka razy podejść i dźgnąć swoim ostrzem. Za trzecim razem Miecz Edenu wystrzelił snop iskier, a część sklepienia zawaliła się i prawie na śmierć przygniotła Arna. Élise chciała, ale nie mogła mu pomóc się z niej wydostać, tylko ruszyła w pogoń za swoim wrogiem i trafiona Mieczem Edenu legła nieżywa. Asasyn zdołał się wydostać i po sprawdzeniu, czy dziewczyna nie żyje, zabił ogłuszonego templariusza. Następnie zabrał jego broń, wyniósł Élise z krypty i pochował ją na Le Cimetière des Innocents.
Zniszczenie jakobinów[]
29 lipca 1794 roku Arno wraz z nieznanym z imienia asasynem współpracował z rewolucjonistami pod przywództwem Theorgine de Mericourt, by doprowadzić do upadku Jakobinów. Wdarli się oni do klubu jakobinów i wybili wszystkich znajdujących się tam strażników. Następnie skierowali się do katakumb, gdzie ukrywali się trzej ostatni przywódcy tej frakcji. Wspólnymi siłami pozbawili ich życia, dzięki czemu skończyły się Rządy Terroru, a Jakobini nigdy więcej nie odzyskali władzy.
Pobyt we Franciadzie[]
Poszukiwania Manuskryptu[]
3 sierpnia 1794 roku Arno przybył do Franciady, gdzie spotkał się z Markizem de Sade, który w zamian za miejsce na statku do Egiptu zlecił mu odszukanie manuskryptu Nicolasa de Condocreta, ukrytego w grobie króla Ludwika XIII. W tym celu udał się do tamtejszej bazyliki, skąd przedostał się do Królewskiej Krypty, a następnie odnalazł rzeczony grób. W środku nie znalazł jednak manuskryptu. Natknął się natomiast na grupę łupieżców pod przywództwem Philippe'a Rose'a. Rozmawiali oni o przechowywanej w tutejszym opactwie liście, na której znajdują się informacje o wszystkich skarbach zrabowanych z tutejszych podziemi, porzucili oni swojego towarzysza i odcięli asasynowi drogę na powierzchnie. Arno chciał wydobyć od łupieżcy więcej informacji, ale ten przestraszył się go i zginął podczas ucieczki. Przy jego ciele asasyn odnalazł lampę oliwną, którą sobie przywłaszczył.
Następnie odnalazł on inne wyjście i udał się do wspomnianego przez niego opactwa, skąd wykradł listę zabytków, dzięki niej dowiedział się, że poszukiwany przez niego manuskrypt jest w posiadaniu niejakiego Léona, mieszkającego w dużym czerwonym budynku w centrum miasta.
Na Ratunek Léona[]
Arno odnalazł wymieniony w liście budynek, gdzie spotkał przybraną matkę Léona – Margot. Ta wyjawiła mu, że ostatnio widziano go przy młynie. Asasyn udał się w tę okolicę i podsłuchał rozmowę strażników, którzy twierdzili, że chłopca złapali łupieżcy i przetrzymują gdzieś pod ziemią. Arno zlokalizował najbliższe wejście do katakumb i znalazł się w miejscu, gdzie trzymano chłopca. Spotkał tam ponownie kapitana Rose i Napoleona, którzy rozmawiali o znajdującej się pod Franciadą świątyni Tych, Którzy Byli Przed Nami. Napoleon kazał łupieżcom wypuścić chłopca, po czym odszedł. Kapitan się go jednak nie posłuchał i rozkazał go zabić, po czym sam odszedł. W egzekucji chłopca przeszkodził Arno, który zabił niedoszłych morderców. Następnie chłopiec doprowadził go do swojej kryjówki, gdzie trzymał jeden egzemplarz broni gilotynowej, który oddał Arno. Obaj udali się w drogę powrotną jednak Léon zbyt bardzo oddalił się od niego i ponownie został schwytany, a asasyn ponownie mu pomógł. Następnie spotkali oni Napoleona i jego porucznika, któremu ten powierzył klucz do świątyni. Léon chciał, by Arno ich zabił, ale ten stwierdził, że nic to nie da. Obaj pokłócili się, a chłopak uciekł, pozostawiając asasyna samego w podziemiach. Ten jednak odnalazł drogę na powierzchnię i wrócił do sierocińca gdzie Léon niechętnie oddał mu manuskrypt.
Współpraca z Léonem[]
Gdy Arno otrzymał już manuskrypt, wrócił do karczmy, gdzie jednak nie zastał markiza. Barman powiedział mu, że ktoś go szuka, ale Arno nie dowiedział się kto, gdyż ruszył w pogoń za dziewczyną wyglądającą jak Élise. Arno złapał ją i powalił. Okazało się jednak, że to złodziejka, która uciekała z miejsca kradzieży. Na asasyna natknęła się Margot i namówiła go do ponownego spotkania z Léonem. Arno nie pozwolił, by Napoleon znalazł skarb ze świątyni. Pokazał on chłopakowi ukradzioną wcześniej listę i zwrócił jego uwagę na pateny, które były niezbędne do odnalezienia świątyni. Léon zlecił mu odnalezienie dwóch z nich, sam zaś miał odnaleźć ostatnią. W tym celu asasyn musiał rozwiązać dwie zagadki Sugera, które wskazywały miejsce ukrycia paten.
Kiedy asasyn wrócił do Léona ci nie wiedzieli, co z nimi zrobić, dopóki Margot nie przyniosła lampy, a na patenach ukazała się mapa z zaznaczonym miejscem, gdzie znajduje się świątynia.
Zagadki[]
Arno udał się na wskazane przez pateny miejsce. Nie wzbudzając żadnego alarmu, dostał się do dwóch krypt, gdzie rozwiązał trudne zagadki. Po ich rozwiązaniu pojawił się duch, który wystraszył wszystkich łupieżców i otworzyła się ostatnia krypta, gdzie asasyn również rozwiązał zagadkę. Po jej wykonaniu z palca ducha, który się pojawił, wystrzeliła świetlista smuga, która wskazała dziurkę od klucza.
Zdobycie klucza[]
Po rozwiązaniu wszystkich zagadek Arno udał się za radą Léona na rynek gdzie odnalazł porucznika Napoleona. Śledził go, aż do jego bazy gdzie odkrył, że handluje on zrabowanymi kosztownościami. Następnie pobił żołnierza i szantażował go, że powie Napoleonowi o jego interesach, jeśli nie odda mu klucza. Porucznik wskazał mu miejsce jego ukrycia, a asasyn dostał się tam i ukradł klucz.
Świątynia[]
Po dotarciu do świątyni Arno został zepchnięty w przepaść przez niedawno przybyłego kapitana Rose. Przeżył on upadek, wpadając do podziemnego jeziora. Przedostał się on z jaskini z powrotem do poziomu, na którym znajdowała się świątynia. Ominął on patrole łupieżców i dotarł do miejsca ukrycia artefaktu, którym okazała się Głowa świętego Dionizego. Pokonał on Rose'a i jego ludzi w walce, a w wizjach, które naszły go po zabójstwie, zobaczył, że ten od początku planował zdradzić napoleona i przekazać artefakt osobie o pseudonimie Lady Eve. Asasyn rozwiązał ostatnią zagadkę, a następnie zdobył głowę. Za jej pomocą przejął kontrolę nad podziemnymi stworzeniami i zmusił je do atakowania łupieżców.
Po powrocie na powierzchnię oddał markizowi manuskrypt a Rajskie Jabłko, które znajdowało się w głowie, przekazał innemu asasynowi, który miał dostarczyć je Al Mualimowi z Egiptu.
Spotkanie Ruddocka[]
12 września 1794 roku do Arna przybył były asasyn i pomocnik Élise – Bernard Ruddock. Przekazał on mu jej list i jednocześnie testament. Zapisała ona Arnu swój dziennik, z kolei Ruddockowi listy Haythama Kenwaya. Arno udał się po wspomniane rzeczy do jej dawnej szkoły Maison Royale, gdzie w domku ogrodnika mieszkały najbliższe jej osoby: służąca Hélène, jej mąż Jacques i dawny nauczyciel Élise Frederick Weatherall. Zabrał on odziedziczony dziennik i wychodząc ponownie spotkał Ruddocka, który zażądał swoich listów. Arno przyprowadził go do domu gdzie po otrzymaniu listów Ruddock dobył broni i zagroził, że zabije Hélène, jeśli Weatherall nie pozwoli się zabić bez walki. Po krótkiej rozmowie przyjaciele Élise dowiedzieli się, że Ruddock od początku współpracował z Carrollami – rodziną templariuszy, którym Élise zabiła córkę, i którzy teraz mszczą się za to na ich bliskich. Arno próbował negocjować z agentem templariuszy, ale to nic nie dało. Gdy Ruddock szykował się już do zabicia dziewczyny pan Weatherall rzucił w niego kordelasem i pozbawił go życia.
Następnego dnia Arno i pozostali pochowali Ruddocka. Na prośbę Hélène asasyn pozostał z nimi jeszcze przez jakiś czas.
Piekielna Machina[]
24 grudnia 1800 roku Arno wraz z innym asasynem otrzymali zadanie ochraniać Napoleona, zmierzającego do teatru na operę, przed rojalistami, którzy za pomocą zaimprowizowanego ładunku wybuchowego chcieli wysadzić jego powóz w powietrze. Asasyni pozabijali znajdujących się na drodze jego przejazdu strzelców, nie udało im się jednak zapobiec wybuchowi ładunku, który nie zrobił jednak krzywdy Napoleonowi. Odnaleźli oni również strzelca, który odpalił Piekielną machinę i poznali od niego imię przywódcy spisku. W centrum dowodzenia rojalistów odkryli adres, pod którym ukrywa się ich przywódca, następnie udali się tam i go zgładzili.
Powrót do Temple[]
W 1808 roku Arno wrócił wraz z Napoleonem Bonaparte'ym i jego ludźmi do twierdzy Temple, by pogrzebać ciało Françoisa-Thomasa Germaina w paryskich katakumbach. Arno kontynuował swoją karierę asasyna, aż osiągnął rangę mistrza asasynów. Miał także dziecko (lub kilkoro dzieci) z nieznaną z imienia kobietą. Potomkiem tej linii jest Callum Lynch.
Dalsze losy Arna są nieznane.
Postmortem[]
Arno tak jak chińska Asasynka Shao Jun pod koniec 2016 roku ukazał się Callumowi podczas objawienia jego przodków, których nigdy nie znał i wraz z nimi oficjalnie przyjął go do bractwa.
Uzbrojenie[]
- Ukryte ostrze – podstawowa broń asasynów. Arno używa go do cichego likwidowania swoich celów, lecz nie może korzystać z niego w otwartym konflikcie.
- Broń jednoręczna – podstawowa broń Arno do walki wręcz. Noszona jest zamiast muszkietów, broni ciężkiej, gilotynowej i drzewcowej. Do kompletu z nią można wyposażyć pistolet.
- Broń ciężka – silna broń do walki wręcz. Noszona jest zamiast muszkietów, broni jednoręcznej, gilotynowej i drzewcowej. Do kompletu z nią można wyposażyć pistolet.
- Broń drzewcowa – długa broń dwuręczna o wielkim zasięgu, używana przez Arno w otwartym konflikcie. Można ją wyposażyć zamiast broni jednoręcznej, gilotynowej, ciężkiej i muszkietu. Do kompletu z nią można wyposażyć pistolet.
- Uzbrojenie gilotynowe – odblokowywane przez DLC Dead Kings. To połączenie garłacza z toporem. Mając na wyposażeniu broń gilotynową, nie można nosić ze sobą pistoletu.
- Muszkiet – broń palna o dużym zasięgu, wyposażana zamiast broni drzewcowej, ciężkiej lub jednoręcznej. Mając na wyposażeniu muszkiet, nie można nosić ze sobą pistoletu.
- Pistolet – niewielka broń dystansowa, którą Arno nosi razem z bronią jednoręczną, ciężką lub drzewcową.
- Widmowe ostrze – modyfikacja ukrytego ostrza pozwalająca na ciche wystrzeliwanie strzałek berserkera oraz zabójczych.
- Trujący gaz – Broń chemiczna zadająca regularne obrażenia celowi znajdującemu się w jej zasięgu. Arno możne nosić ze sobą od 2 do 7 sztuk tej broni. Dostępna jest od dziesiątej sekwencji DNA.
Ciekawostki[]
- Arno to trzecia grywalna postać, którą można grać, gdy jeszcze jest dzieckiem (poprzednie to Aveline de Grandpré i Ratonhnhaké:ton).
- Dzieli imię z nazwą rzeki we Włoszech, przepływającą przez Florencję. Można ją zobaczyć w Assassin's Creed II. Lorenzo de' Medici wspomina w rozmowie z Eziem, że będąc dzieckiem, spadł do niej z mostu.
- Arno, Connor i Altaïr są do siebie podobni: zabili dawnych sojuszników za zdradę.
- Arno w przeciwieństwie do Altäira i Ezia, ma bliznę na policzku.
- Arno i Altaïr są do siebie podobni: obaj zabili dawnych mistrzów za zdradę, zostali wyrzuceni z szeregów i powrócili do bractwa.
- Arno i Ezio są do siebie podobni: obaj stracili kogoś ze swojej rodziny (Arno stracił ojca oraz opiekuna Francoisa, a Ezio — ojca i dwóch braci). Obaj asasyni dokonali zemsty.
- Arno, Altaïr, Ezio i Shao nie są ze sobą spokrewnieni, ponieważ Dorian jest przodkiem Calluma, Syryjczyk i Włoch przodkami Desmonda, a Chinka przodkinią Lin.
- Swoją jedyną pamiątkę po ojcu przegrał w karty, ale zaraz po tym wykradł zegarek.
- W odróżnieniu od większości asasynów jego kaptur nie posiada charakterystycznego „dzioba” na czubku.
- W filmie Assassin's Creed, tak jak hiszpańscy Asasyni ukazał się Callumowi jako duch.
- Przed napisami końcowymi jest scena jak Arno i Léon przed zniknięciem się przytulają.