- „Gdybyś miał powiedzieć, kto jest prawdziwym arystokratą Wenecji, powiedziałbyś, że ludzie tacy jak Grimaldi lub Silvio Barbarigo? Nie! My jesteśmy prawdziwą arystokracją! My – złodzieje i kurtyzany! To my kochamy Wenecję, a nie wykorzystujemy do własnych celów.”
- ―Antonio do Ezia po odkryciu spisku wymierzonego w weneckiego dożę
Antonio de Magianis (ur. 1443) – przywódca weneckiej gildii złodziei oraz członek włoskiego rytu zakonu asasynów.
Biografia
Wczesne życie
Antonio urodził się w roku 1443 w biednej rodzinie. Jego ojciec był szewcem, matka natomiast pokojówką rodziny Bellini. Od lat najmłodszych Antonio był uczony ojcowskiej profesji, by w przyszłości przejąć rodzinny interes, jednakże chłopiec miał większe ambicje niż spędzenie całego swojego życia w biedzie. Na własną rękę nauczył się czytać i pisać, lecz i tak, jego miejsce w hierarchii społecznej przeszkodziło mu w dostaniu się na Uniwersytet Padewski. Próbował następnie dostać się na inne włoskie szkoły, lecz każda kolejna próba kończyła się niepowodzeniem. Po odkryciu, że ciężką pracą nic nie osiągnie, postanowił zostać złodziejem. Około roku 1469 dokonał zemsty i okradł posiadłość rektora Uniwersytetu Padewskiego[1].
W pewnym momencie swojego życia Antonio dołączył do zakonu asasynów, a także założył własną gildię złodziei, której główna kwatera znajdowała się w Wenecji. Głównymi celami jego podwładnych byli weneccy szlachcice, których Antonio uważał za niemoralnych. W 1475 roku do gildii dołączyła sierota imieniem Rosa, którą przyłapano na próbie okradzenia samego Antonia[2].
Przejęcie Palazzo della Seta
W 1480 roku do Wenecji przybył Ezio Auditore i już pierwszego dnia był świadkiem próby włamania się do Palazzo della Seta i zamordowania Emilia Barbargio przez oddział złodziei dowodzonych przez Rosę. Próba ta się nieudała, a przywódczyni ataku została postrzelona strzałą w nogę. Ezio pomógł złodziejom uciec z powrotem do kryjówki, gdzie czekał na nich Antonio[3].
Antonio tworzący nowe plany przejęcia Palazzo della Seta
Podczas swojego pierwszego spotkania z Eziem, Antonio oznajmił florentyńczykowi, że gildie toskańska i florencka zdążyły już poinformować weneckich złodziei dokonaniach młodego asasyna. Pochwalił on jego robotę, lecz dodał, że jego metody są niezbyt wyrafinowane. Cieszył się jednak z przybycia Ezia do miasta, gdyż dzielili oni cel, którym było zabicie Emilia Barbarigo. Postanowił utworzyć nowe plany, aby wdrożyć w nie cichego zabójcę[4].
Przygotowania do infiltracji ruszyły pełną parą. Wpierw wenecka gildia złodziei pozbyła się zdrajców w swoich szeregach[5], a następnie za pomocą Ezia wcieliła w życie czteroletni plan zamachu na życie Emilia Barbarigo[6][7]. Jego kulminacją było pozbycie się łuczników patrolujących dachy dookoła Palazzo della Seta[8].
Antonio rozkazujący złodziejom zerwanie barw rodziny Barbarigo z pałacu
Ezio, Rosa, Ugo oraz kilku złodziei ubrało zdobyte wcześniej ubrania weneckich strażników[7], dzięki czemu mogli zająć miejsca łuczników na oczyszczonych wcześniej dachach. Florencki asasyn dostał się do wnętrza pałacu bez wznoszenia alarmu, odnalazł Emilia rozmawiającego z Carlem Grimaldim. Rozmowa ta została przerwana śmiercią kupca z rodziny Barbarigo, Carlo natomiast zdołał uciec[8].
Po ukończonej misji wenecka gildia złodziei przejęła pałac, stał się on nową kwaterą główną, z której przewodził Antonio[8].
Infiltracja Palazzo Ducale
Antonio i Ezio przed Palazzo Ducale
Wrześniem 1485 Ezio zdołał odkryć spisek wymierzony w dożę Giovanniego Mocenigo. Członek weneckiej Rady Dziesięciu, Carlo Grimaldi, miał na polecenie templariuszy otruć dożę, co pozwoliłoby rodzinie Barbarigo na przejęcie władzy nad Wenecją[9].
Ezio natychmiast poinformował o tym Antonia i poprosił go o pomoc w znalezieniu sposobu na zinfiltrowanie Palazzo Ducale. Obaj udali się na Piazza di San Marco i sprawdzili wszelkie ścieżki, które mogłyby zaprowadzić ich do wewnętrznego dziedzińca pałacu, lecz nie mogli znaleźć żadnej gwarantującej im dyskrecję i bezpieczeństwo. Zdenerwowany sytuacją Antonio stwierdził, że tylko ptaki mogłby się tam dostać, co skłoniło Ezio do poproszenia Leonarda da Vinci o pomoc[10].
Ezio, Antonio i Leonardo poszukujący rozwiązania problemu machiny latającej
Ezio przedstawił Leonardo Antoniemu. Ze świadomością, iż Carlo był już w posiadaniu trucizny, florencki asasyn zdecydował się wypróbować prototyp machiny latającej swojego przyjaciela. Udało mu się wzbić w powietrze, lecz nie na długo. Maszyna runęła w dół i została uszkodzona. Leonardo od razu wziął się za próbę rozwiązania problemu długodystansowych lotów za pomocą swojego wynalazku, lecz ku jego frustracji, nie mógł na nic wpaść. Cisnął wtedy kartkę z obliczeniami do pieca, a ta pod wpływem gorącego powietrza zaczęłą się unosić. Rozwiązanie zostało odnalezione. Ludzie Antonia mieli wzniecić ogniska w kluczowych miejscach na trasie do Palazzo Ducale, które miały pomóc Ezio utrzymać się w powietrzu[11].
Ezio pozbył się strażników z posterunków strzegących miejsc, w których rozpalone miały być ogniska. Gdy tylko złodzieje Antonia je rozpalili[12], za pomocą Leonarda Ezio wspiął się na pobliską wieżę i zaczął lecieć w stronę Palazzo Ducale. Udało mu się wyminąć strzały atakujacych go strażników miejskich i przemknąć na dach pałacu, później na dziedziniec, gdzie zabił Carla Grimaldiego. Nie zdołał jednak powstrzymać templariusza przed otruciem doży, który przed śmiercią, w agonicznych majakach, oskarżył Ezia o morderstwo[13].
Spisek w czasie karnawału
Antonio w zamtuzie Teodory
Nowym dożą Wenecji został templariusz Marco Barbarigo, który nie opuszczał Palazzo Ducale, w obawie przed atakiem asasynów[14]. Co więcej, Ezio był poszukiwany przez straże, gdyż to on został oskarżony o zabójstwo poprzedniego doży[15]. Asasyn potrzebował jakiegoś planu, aby wywabić Marco z pałacu, więc odszukał swojego przyjaciela, Antonia. Przebywał on wtedy w zamtuzie La Rosa della Virtù z tamtejszą madame, Teodorą Contanto[16].
Antonio zdardził Ezio, że Marco Barbarigo za nic nie odpuściłby wzięcia udziału w imprezie karnawałowej. Byłaby to więc świetna okazja, aby go zlikwidować. Jednakże dostanie się na przyjęcie rodziny Barbarigo nie było łatwe. Bez osobistego zaproszenia niemalże niemożliwe. Zaproszenie, w postaci złotej maski, można było wygrać w grach oragnizowanych w dzielnicy Dorsoduro[14].
Antonio, Ezio i Teodora planujący zdobycie maski
Ezio wziął udział w grach: zebrał najwięcej kokard[17], wygrał zawody w przejmowaniu flagi[18], zwyciężył w wyścigu[19], a także pokonał strażników w walce wręcz. Zawody obserwowali Silvio Barbarigo oraz ochroniarz Marco, Dante Moro. Silvio postanowił nie pozwolić nikomu obcemu wygrać zaproszenia na przyjęcie, więc przekupił oragnizatorów zawodów, aby, mimo oczywistego zwycięstwa Ezia, wręczyli złotą maskę Dantemu[20].
Ezio i Teodora nie zamierzali się poddać, więc zaczęli planować zabójstwo Dantego, w celu zdobycia maski. Antonio wzniósł głos sprzeciwu – śmierć ochroniarza mogłaby doprowadzić paranoidalnego Marco do odwołania przyjęcia. Zaproponował, aby odwrócić uwagę Dantego za pomocą kurtyzan i wykorzystać okazję do kradzieży. Alternatywny plan się powiódł, Ezio udało się zinfiltrować przyjęcie i zabić dożę[21].
Przechwycenie Rajskiego Jabłka
Antonio, Ezio i Agostino podczas spotkania w Palazzo della Seta
Następnymi celami Ezia byli pozostali przy życiu członkowie spisku, a mianowicie Silvio Barbarigo oraz ochroniarz zmarłego Marco, Dante. W celu ich odszukania florencki asasyn udał się do Palazzo della Seta, aby porozmawiać z Antoniem. Przywódca gildii złodziei przedstawił go wtedy nowemu doży, Agostino Barbarigo, który był też bratem swojego poprzednika. Nowy przywódca Wenecji poinformował Ezia, że Silvio, wraz ze swoimi oddziałami, przejął Wenecki Arsenał i że zanim zostanie przysiężony na nowe stanowisko, nie może nic w tej kwestii zrobić[22].
Oczywistym stał się fakt, że Ezio potrzebował własnej armii do przeprowadzenia szturmu na L'Arsenale. Antonio polecił mu odszukanie Bartolomea d'Alviano, dowódcę najemników, który był wrogo nastawiony do rodziny Barbarigo[22].
Antonio biorący udział w ceremonii
W 1488, dwa lata po śmierci Silvia i Dantego, Antonio dołączył do Mario Auditore i innych członków zakonu asasynów, którzy przybyli do Wenecji, aby pomóc nieświadomemu ich zaangażowania w sprawę Ezio w walce z Rodrigiem Borgią. Asasyni wygrali tę walkę i zdobyli cypryjski artefakt, którego przez lata poszukiwali templariusze[23].
Po walce do asasynów i Ezia dołączył Niccolò Machiavelli, który wytłumaczył dlaczego wszyscy się tam zebrali. Wyjawił Ezio, iż wszyscy obecni także należeli do zakonu asasynów i robili wszystko, co było w ich mocy, aby wspierać go przy odkrywaniu spisku Borgii. Niccolò oznajmił też, że nadeszła chwila, aby oficjalnie wcielić Ezio w szeregi zakonu. Asasyni zebrali się wtedy na szczycie pobliskiej wieży, gdzie odbyła się krótka ceremonia inicjacyjna[23].
Hiszpański kontakt
W 1491 roku z Antoniem skontaktował się Luis de Santángel, który prosił mistrza złodziei o ochronę przyjaciela. Antonio skierował Luisa do Ezia, którego nazwał „najskuteczniejszym zabójcą we Włoszech”. Przybysz wyjaśnił, iż chciał ochronić swojego przyjaciela, Krzysztofa Kolumba[24].
Ezio nie chciał się najpierw zgodzić, lecz przyjął zlecenie, gdy dowiedział się, że Kolumb miał spotkać się z Rodrigiem Borgią. Uratował on przyszłego odkrywcę, a po powrocie do Antonia wytłumaczył, że spotkanie było pułapką[24].
Zanim Luis i Ezio wyruszyli do Hiszpanii, Antonio poinformował gildię zlodziei w Barcelonie, aby spodziewali się gości[24].
Rzymska operacja
Antonio biorący udział w spotkaniu w Monteriggioni
Pod koniec 1499 roku Antonio wziął udział w spotkaniu asasynów w Monteriggioni, podczas którego Ezio odkrył tajemnicę zawartą na stronach Kodeksu Altaïra Ibn-La'Ahada – miejsce ukrycia tajemniczej krypty, do której dostać chciał się Rodrigo Borgia. Krypta znajdowała się pod Watykanem[25].
W związku z tym, że Rodrigo został papieżem, przez co wszedł w posiadanie pastorału jednego z dwóch wymaganych Fragmentów Edenu, asasyni rozpoczęli planowanie operacji, która miała na celu przedostanie się do Kaplicy Sykstyńskiej zlikwidowanie przywódcy templariuszy i odkrycie tajemnicy krypty. Antonio miał wziąć udział w akcjach dywersyjnych, które miały odciągnąć uwagę straży i stworzyć okazję dla Ezio do zinfiltrowania Watykanu[25].
Poszukiwanie Francesco Rizzo
W 1509 Antonio ponownie działał w Wenecji, gdzie pomógł Ezio odnaleźć Francesco Rizzo, a także podarował asasynowi kuszę[26].
Osobowość
Antonio wywodził się z weneckiej biedoty, lecz od zawsze miał ambicje, aby ucieć ze swojej klasy społecznej. Chętnie zdobywał wiedzę i był samoukiem. Cechowało go także poczucie sprawiedliwości, przez co niezwykłym rozczarowaniem było dla niego odrzucenie jego aplikacji przez włoskie uniwersytety, tylko ze względu na jego pochodzenie[1].
Niepowodzenie w praworządnej próbie wydostania się z okowów wrodzonej klasy społecznej wzbudziło w Antonio zawiść wobec arystokracji i klas rządzących. Postanowił zacząć ich okradać, a wraz z postępem swojej złodziejskiej kariery zaczął doceniać i szanować najmniej szanowanych przedstawicieli weneckiego społeczeństwa: złodziei, najemników i kurtyzany. Według Antonia, to oni właśnie byli prawdziwą wenecką szlachtą, którą przejmują losy Wenecji[10].
Antonio dziękujący Ezio za pomoc oferowaną Rosie
Ponadto Antonio był lojalny wobec swoich sojuszników, często im pomagał. Oferował im swoje nauki i opinie, ale także towarzyszył im w ich misjach. Osobiście starał się pomóc Ezio w odnalezieniu drogi do pałacu doży[10], a także w próbie zinfiltrowania karnawałowego przyjęcia rodziny Barbarigo[14].
Był także opiekuńczy wobec swoich podopiecznych. Gdy tylko jego uczennica, Rosa, powróciła ranna z misji, natychmiast zajął się opatrywaniem jej ran, pokazując także, że dobrze radzi sobie pod presją czasu[3].
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Assassin's Creed II, Wpis o Antoniu de Magianis w bazie danych Animusa.
- ↑ Assassin's Creed II.
- ↑ 3,0 3,1 Assassin's Creed II, Zostanie po tym blizna.
- ↑ Assassin's Creed II, Pałac.
- ↑ Assassin's Creed II, Sprzątanie domu.
- ↑ Assassin's Creed II, Ucieczka.
- ↑ 7,0 7,1 Assassin's Creed II, Szata zdobi człowieka.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Assassin's Creed II, Wszystko ma swój koniec.
- ↑ Assassin's Creed II, Ciągnie swój do swego.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Assassin's Creed II, Jeżeli nie uda się za pierwszym razem....
- ↑ Assassin's Creed II, Nie ma zysku bez ryzyka.
- ↑ Assassin's Creed II, Dobry początek to połowa sukcesu.
- ↑ Assassin's Creed II, Sięgnąć nieba.
- ↑ 14,0 14,1 14,2 Assassin's Creed II, Mądra zakonnica.
- ↑ Assassin's Creed II, Wiedza to potęga.
- ↑ Assassin's Creed II, Damy w opałach.
- ↑ Assassin's Creed II, Zbieranie wstążek.
- ↑ Assassin's Creed II, Zdobycie flagi.
- ↑ Assassin's Creed II, Ruszyli.
- ↑ Assassin's Creed II, Oszustwo nie popłaca.
- ↑ Assassin's Creed II, Ubaw po pachy.
- ↑ 22,0 22,1 Assassin's Creed II, Nieprzyjemny obrót zdarzeń.
- ↑ 23,0 23,1 Assassin's Creed II, Współpraca.
- ↑ 24,0 24,1 24,2 Assassin's Creed II: Discovery.
- ↑ 25,0 25,1 Assassin's Creed II, Miejsce zaznaczono X.
- ↑ Assassin's Creed: Nexus VR.