- "Deze verloren mensen... strijdende koninkrijken... Ik zou hun lijden beëindigd hebben."
- ―Ercole's laatste woorden.[bron]
| Ercole Massimo | |
|---|---|
| Heb jij een afbeelding van dit karakter? Alsjeblieft upload dit! | |
| Persoonlijke informatie | |
| Politieke overtuiging | |
| In de echte wereld |
Ercole Massimo (1474 – 1506) was een Romeinse edelman en lid van de familie Massimo, een van de rijkste en oudste families van Rome. Hij was ook de leider van de geheime Cultus van Hermes tot aan zijn dood.
Biografie[]
Vroeger leven[]
Op jonge leeftijd nam Ercole deel aan de vorming van een Romeinse bibliotheek, samen met de rijke bankier Agostino Chigi om te helpen met de financiering van de kunsten. Hij slaagde er ook in om paus Julius II te overtuigen om de schilder Perugino uit te nodigen in het Vaticaan om te helpen met het versieren van de pauselijke appartementen.
Op dertigjarige leeftijd investeerde Ercole veel in de leer van Hermes Trismegistus, wiens geschriften onlangs vertaald waren door de Florentijnse scholier Marsilio Ficino. Ercole sloot zich aan bij de hermetistische samenleving in Rome en wijdde veel tijd aan zijn activiteiten daar. Hij ontmoette uiteindelijk Leonardo da Vinci, die een frequente bezoeker van de Massimo palazzo-bibliotheek was geworden, vanwege zijn zoektocht naar de Tempel van Pythagoras.
Zoeken naar de ingang[]
In 1506 beval Ercole een groep hermetisten om Salaì af te leiden, Leonardo da Vinci's assistent, zodat een tweede groep de uitvinder kon ontvoeren, aangezien Leonardo de locatie van de ingang van de Tempel van Pythagoras wist.
Toen hij ontdekt had dat de kaart naar de tempel verborgen was in een aantal van Leonardo's schilderijen, zond Ercole zijn leerlingen uit om ze op te halen. Sommige van deze veroorzaakten paranoia bij Lucrezia Borgia, waarna ze het palazzo van haar man aandachtig liet bewaken.
Ercole ontmoette later Patrizio in het Vaticano-district van Rome om te onderhandelen over de verkoop van het Portret van een muzikant. Patrizio veranderde echter van gedachten in het midden van het bespreken van de aankoop en verklaarde dat sinds het schilderij aan hem gegeven was door zijn voormalige geliefde, die hem later verlaten had, niemand het schilderij mocht bezitten.
Toen hij het schilderij probeerde te vernietigen, wenkte Ercole een van zijn hermetisten om Patrizio het zwijgen op te leggen met zijn dolk. Toen Patrizio stierf overhandigde Ercole het schilderij aan de hermetist. Hij vertelde hem dat hij het met zorg moest behandelen om de geest van degene die het had gemaakt te respecteren.
De Tempel van Pythagoras[]
Nadat hij alle vijf schilderijen was verloren keerde Ercole terug naar de catacomben onder Rome om Leonardo zelf te ondervragen. Ondanks veel druk en fysieke straf weigerde Leonardo mee te werken en kort daarna arriveerde zijn oude vriend Ezio Auditore da Firenze – de mentor van de Italiaanse Assassijnen.
Ercole houdt Leonardo gegijzeld.
Ercole weerhield zijn hermetisten ervan om de Assassijn aan te vallen en begroette Ezio als een bondgenoot. Nadat hij goedkeurend had gesproken hoe Ezio de onwetende Cesare Borgia had gestopt en dat het bekend was door heel Rome, verzocht hij hem om te helpen om Leonardo te overtuigen om te praten. Ezio vroeg echter alleen maar sarcastisch of Ercole liever zijn vuisten of zijn mes gebruikte.
Ercole antwoordde dat hij alleen maar voor een civiele oplossing wilde zorgen en probeerde Ezio ervan te overtuigen om zich bij hen aan te sluiten, zodat ze samen een "nieuwe mensheid" konden maken. De Assassijn weigerde en vroeg aan Ercole om een aantal van zijn leerlingen te sturen om hem te doden, maar niemand was in staat om hem aan te raken omdat ze allemaal werden gedood door Ezio. Zodra hij zich bewust was van het feit dat zijn leven op het spel stond, gooide de paniekerige Ercole nog een hermetist richting Ezio. Hij slaagde er echter alleen maar in om een brok puin van de richel waarop hij had gestaan naar beneden te gooien, waardoor Ezio omhoog kon klimmen en Ercole kon confronteren.
Toen hij geconfronteerd werd met zijn onvermijdelijke einde smeekte Ercole wanhopig tegen Ezio dat ze gelijk waren, maar Ezio negeerde hem en stak hem met zijn verborgen mes. Terwijl hij lag te sterven in Ezio's armen, uitte Ercole zijn grote schrik dat een Assassijn als Ezio een "vijand van kennis" was. Ezio antwoordde dat men vrij moest zijn om de waarheid voor zichzelf te vinden, in plaats van erin te worden gedwongen. Ercole redeneerde dat hij de mensen alleen maar wilde bevrijden en beschermen tegen dictators en oorlog door middel van kennis. Toen Ercole zijn ogen sloot zei Ezio alleen maar dat hij hoopte dat Ercole zich de waarheid in de dood zou realiseren.
| |||||||||||||||||||||||||||||||